Wydaje mi się, że najtrudniejszy do wyleczenia jest ten typ zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych, na który składają się obsesyjne wątpliwości. Obsesyjne wątpliwości występują w różnych typach zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych – mogą to być obsesyjne wątpliwości dotyczące tego, czy zostałem skażony szkodliwą substancją chemiczną, czy zostałem zakażony lub czy zaraziłem innych. Mogą to być wątpliwości, czy wyrządziłem komuś krzywdę. Czasami wątpliwości, czy zamknąłem drzwi, czy wyłączyłem żelazko, czy mam czyste ręce, zmuszają mnie do wykonania typowych rytuałów OCD – jeszcze raz umyj ręce, przetrzyj je środkiem dezynfekującym po raz setny, wróć z metra do domu i sprawdź, czy drzwi są zamknięte, przejedź jeszcze raz przez miejsce, w którym jechałeś i gdzie miałeś wątpliwości, czy nie potrąciłeś pieszego... W takich przypadkach jest całkiem jasne, że w celu złagodzenia objawów ważne jest zablokowanie ponownej kontroli i toleruje lęk. Jednakże OCD jest bardzo „pomysłowym” zaburzeniem psychicznym. A w przypadku obsesyjnych wątpliwości dość często ludzie mają wątpliwości zasadniczo niemożliwe do zweryfikowania. Na przykład, co jeśli w przeszłości popełniłem błąd w pracy, który miał tragiczne skutki, ale pozostał niezauważony? A co jeśli ktoś ucierpi przeze mnie? A co jeśli podczas przygotowywania zupy dostanie się do niej znikoma dawka toksycznej substancji, która nie spowoduje od razu oczywistej szkody, ale będzie miała katastrofalny skutek z opóźnieniem? Fabuła tego, kto i jak może cierpieć w przyszłości lub cierpieć w przeszłości, może być kwieciście „wymyślona” przez mózg obsesyjno-kompulsyjny. Dodatkowo OCD charakteryzuje się niedowierzaniem w poprawność swojej pamięci i percepcji – można więc „wymyślić” wszystko. W zasadzie pamiętam, że poprawnie wypełniłem ten ważny dokument, ale nagle nie wydaje mi się to właściwe? Czy ktoś był z tego powodu więziony? Sposobem na radzenie sobie z takimi wątpliwościami jest niekończące się rozmyślanie, odtwarzanie w głowie wydarzeń z przeszłości i przekonanie siebie o swojej niewinności. Często uwzględniona jest rozmowa z bliskimi, poszukiwanie pocieszenia i uspokojenia. Wątpliwości w OCD mogą opierać się na magicznym myśleniu. Na przykład, mając złą myśl lub zły wizerunek, mogę skrzywdzić innych. Jeśli ci inni są znajomymi i bliskimi osobami, w pewnym stopniu jest to weryfikowalne. Źle myślałem, ale nic się nie stało - to wyraźnie widać. A co jeśli pomyślę coś złego o przejeżdżającym samochodzie i przez to ulegnie on wypadkowi? Skręciła za róg, i tak bym jej więcej nie zobaczył, ale nagle przeze mnie, przez moje złe myśli, rozbiła się? Jeśli będę źle myśleć o tym dziwnym dziecku spacerującym po podwórku, jak mogę później sprawdzić, czy wszystko z nim w porządku? Biorąc pod uwagę katastrofalną nadpobudliwość osób z zaburzeniami obsesyjno-kompulsyjnymi, takie nieweryfikowalne historie mogą być bolesne?.