Od autora: Przyczyny nadwagi są czasami znacznie głębsze, niż się powszechnie uważa. Często prawdziwe przyczyny są ukryte przed naszym zrozumieniem. Dlatego przestrzeganie bardzo prostych zaleceń dietetyka i trenera może być tak trudne. A nawet jeśli uda Ci się schudnąć, to zawsze wróci. Dopóki prawdziwa przyczyna przyrostu masy ciała nie zostanie odkryta i wyeliminowana. Na podstawie prawdziwych wydarzeń. Imię i nazwisko klientki jest fikcyjne. Anya przyszła do mnie ze skargą dotyczącą nadwagi. „Chcę przestać jeść” – określiła swój cel. Młoda kobieta o dużych, smutnych oczach i kształtnych kształtach, starannie ukrytych pod luźnymi ubraniami. Na moje pytanie „jak i co jesz?” powiedziała, że ​​wszystko w siebie wpycha, przestała rozróżniać smaki i niezależnie od tego, ile zje, wciąż czuje się pusta. Nie głód, ale pustka. Zaczęliśmy się nad tym zastanawiać i kilka lat temu znaleźliśmy się w smutnej sytuacji, kiedy straciła dziecko we wczesnym stadium długo oczekiwanej ciąży. Ta strata całkowicie ją wytrąciła z równowagi. Początkowo płakała dzień i noc, topiąc smutek w alkoholu. Potem pod naciskiem matki i męża, zmęczona łzami, przestała pić i płakać. I... zacząłem jeść. Mama i mąż uspokoili się. Zwykła silna i inteligentna Anya powraca. Nie miała być „dziwką”. Nie rozumieli jej; została sama, sama ze swoim smutkiem. I jak ją rozumieć? Lawiny uczuć nie dało się opisać słowami. Wróciła do pracy, ale nic innego jej nie zadowoliło. „Cierpiałem i jadłem. Wszystko. Jedzenie wydawało się bez smaku, wszystko było mdłe. Sortowała produkty, próbując wypełnić pustkę. Poczułam, że mój żołądek jest już pełny i coraz trudniej mi oddychać. ALE ta cholerna pustka nie została w żaden sposób wypełniona” – powiedziała mi, a jej twarz wykrzywiła się od niewypowiedzianego bólu. Ale ona wytrzymała. Anya myślała, że ​​​​jej poronienie i nadwaga nie są w żaden sposób powiązane. Wydawało jej się, że już doświadczyła tej straty. Ale po prostu zabroniła sobie odczuwać ból. Zamiast bólu odczuwała „wewnętrzną pustkę”. Długo musiałem ją przekonywać, zanim pozwoliła sobie na płacz. Gorzki jak dziecko. Nie zatrzymałem się. Po prostu byłem w pobliżu. Wiedziałem, że dziury w mojej duszy nie da się zapełnić jedzeniem. Nieważne, jak bardzo się starasz. Potem nastąpił okres uznania żalu, żałoby i pozbycia się palącego poczucia winy za niezaratowaną ciążę. I dopiero gdy dziura została naprawiona, Anya znów była w stanie wyczuć różne smaki i stopniowo zaczęła jeść znacznie mniej. Żadnych specjalnych diet. Waga naturalnie zaczęła spadać i wróciła do normy. Powszechnie przyjmuje się, że leniwe i nieostrożne kobiety mają nadwagę. Ale to nie jest prawdą. Nadwaga najczęściej wskazuje na jakąś wewnętrzną pustkę. A siła woli nie rozwiąże problemu. W każdym razie na długo. Często podawany przykład dotyczy utraty dziecka (aborcji lub poronienia). Rozwód wywołuje podobne uczucia.