Od autora: Artykuł autora ukazał się w „Nowej Gazecie” nr 7 (101) 15 kwietnia 2016 r. Format artykułu jest ograniczony do: w formie artykułu prasowego. „Wydaje mi się, że moja mama jest przez wszystkich obrażana i nie docenia tego, co ma. U ludzi, w tym krewnych, zawsze jako pierwszy zauważa wadę. Narzeka, że ​​„nie wszyscy tacy są”. Bardzo się martwię, że nosi w sobie urazy, niektóre od kilkudziesięciu lat, i nie potrafi wybaczyć. Przecież to czyni ją chorą i nieszczęśliwą. Czy można pomóc mamie?” Olga, 38 lat, art. Novotitarovskaya Olga, twoja troska o ukochaną osobę jest zrozumiała i zrozumiała. Twoja chęć pomocy matce w zmianie stereotypu reakcji emocjonalnych i stosunku do ludzi jest Twoim pragnieniem, które może nie mieć nic wspólnego z rzeczywistością i pragnieniem Twojej mamy. Proponuję rozważyć kilka możliwości podejścia do takiej sytuacji. Realnym stanowiskiem jest prawo do „inności”. Chcemy, żeby mama nas zrozumiała i zaakceptowała takimi, jakimi jesteśmy. W związku z tym matki chcą, abyśmy akceptowali je takimi, jakie są. Wyjściem jest uświadomienie sobie i zaakceptowanie tego, że ludzie są inni. Prawdziwe matki zachowują się tak, jak działają i myślą tak, jak myślą. Mają prawo wybrać swój sposób myślenia i reagowania, a my mamy prawo wybrać swój. Nie powinieneś odpowiadać za postawę bliskiej osoby wobec innych ludzi. Jeśli matka „wszyscy się obrażają i zawsze zauważa jakąś wadę”, to jest to jej wybór i jej rzeczywistość, w której szuka „niedoskonałości” w ludziach. Rozumie pozycję i punkt widzenia drugiej osoby. Hindusi mówią: „Zanim kogoś osądzisz, chodź cały dzień w jego mokasynach”. Spojrzenie na jej przeszłość pozwoli ci zrozumieć światopogląd i światopogląd twojej matki. Co takiego w jej przeszłości spowodowało takie podejście do ludzi? Co przeszkadzało matce w zaspokajaniu potrzeb dzieci? Skąd bierze się poszukiwanie wad w innych ludziach? Skąd bierze się chęć zaistnienia we własnych oczach? Skąd bierze się odrzucenie siebie i swoich słabości? Skąd bierze się chęć narzucania swojego obrazu świata? Jeśli dana osoba nie akceptuje negatywnych aspektów swojej osobowości, z reguły nie ma holistycznego postrzegania innych. Każdy człowiek ma prawo wyboru – albo się rozwijać, albo degradować. Jeśli chcesz zmienić kogoś innego, zmień siebie. Bliskich jesteśmy w stanie zmienić tylko zmieniając siebie, swoje stereotypy i nasz stosunek do nich, a dopiero wtedy nasi bliscy zmienią swoje podejście do nas. W tym przypadku mówimy o zmianie własnej pozycji w stosunku do pozycji matki. Być może powinieneś porzucić nadzieję, że Twoja mama kiedykolwiek zmieni swoje podejście do bliskich, a raczej zacząć pracować nad własną pozycją w relacji z mamą. Zrób krok w stronę, a oni zrobią krok w Twoją stronę! Wyraz swoich emocji i uczuć. Jeżeli masz trudności z otwartą rozmową z mamą o swoich uczuciach i emocjach, warto zrobić to poprzez list, który możesz do niej napisać, lub poprzez wirtualną rozmowę. Ustaw krzesło naprzeciwko i wyobraź sobie, że ona na nim siedzi. Napisz lub porozmawiaj o wszystkim, co się narosło i kipiało: złości, bólu, nienawiści, żalu, rozczarowaniu itp. Stopień wrzenia emocjonalnego zmniejszy się, a otworzą się nowe horyzonty dla zrozumienia i zaakceptowania stanowiska matki typu proaktywnego i reaktywnego odpowiedzi. Ważne jest, aby wiedzieć, że istnieją dwa przeciwstawne typy reakcji na ludzi i zdarzenia – proaktywne i reaktywne. Reakcja proaktywna wiąże się z wiarą w to, że można zmienić siebie i swoje życie, a także z właściwymi działaniami i odpowiedzialnością za konsekwencje swoich decyzji. Jeśli nic nie można zmienić, możesz zmienić swoje podejście do wydarzeń i działań. Typ reaktywny charakteryzuje się poszukiwaniem przyczyn bieżących wydarzeń w okolicznościach i w otaczających ich ludziach, czemu towarzyszy obwinianie wszystkich, nie zmieniając przy tym niczego w swoim życiu i świadomości. Zobacz, do jakiego typu reakcji należysz Ty i Twoja mama. Pamiętaj, że woda niszczy kamienie!