Emocje (tłumaczone jako ekscytujące, drżące) to psychologiczny proces subiektywnego odzwierciedlania najogólniejszego stosunku człowieka do przedmiotów i zjawisk rzeczywistości, do innych ludzi, do siebie samego w zakresie satysfakcji lub niezadowolenie ze swoich potrzeb, celów i intencji. Emocje są jedną z form odzwierciedlania świata rzeczywistego przez świadomość. Emocje odzwierciedlają jednak przedmioty i zjawiska nie same w sobie, ale w ich związku z podmiotem, ich znaczeniu. Emocje są determinowane z jednej strony przez wewnętrzne potrzeby i motywy, a z drugiej przez cechy sytuacji zewnętrznej. Właściwości emocji: Subiektywny charakter emocji (to samo zdarzenie powoduje różne emocje u różnych osób). emocje (emocje mają znaki pozytywne i negatywne: satysfakcja - niezadowolenie, smutek - zabawa...). Fazowy charakter emocjonalnej natury emocji w ich dynamice od strony ilościowej. W obrębie tego samego stanu emocjonalnego (jednej modalności) wyraźnie wykrywane są wahania jego natężenia ze względu na rodzaj napięcia – rozluźnienie i podniecenie – uspokojenie. Klasyfikacja emocji W sferze emocjonalnej wyróżnia się 5 grup przeżyć emocjonalnych: afekty, same emocje , uczucia, nastrój, stres Afekt - silna, gwałtowna, ale stosunkowo krótkotrwała reakcja emocjonalna na bodziec zewnętrzny, który całkowicie oddaje ludzką psychikę (wściekłość, złość, przerażenie itp.). stosunku człowieka do różnych wydarzeń zewnętrznych lub wewnętrznych. Emocja powstaje jako reakcja na sytuację; w przeciwieństwie do afektu jest trwalsza i mniej intensywna; Emocja jako reakcja powstaje nie tylko na zdarzenia rzeczywiste, ale także prawdopodobne lub zapamiętane. Emocje są bardziej ukierunkowane na początek działania i przewidują jego wynik. Wszystkie emocje można sklasyfikować według modalności, czyli jakości doświadczenia. Uczucia (emocje wyższe) są szczególnymi emocjami. stany objawiające się społecznie uwarunkowanymi doświadczeniami, które wyrażają długotrwały i stabilny związek emocjonalny człowieka z rzeczywistymi i wyimaginowanymi obiektami. Często nazywane są emocjami wtórnymi, ponieważ powstały jako rodzaj uogólnienia odpowiednich prostych emocji. Uczucia są zawsze obiektywne. Dlatego często klasyfikuje się je w zależności od dziedziny: Moralne (moralne i etyczne), Psychologiczne teorie emocji w XVIII - XIX wieku. Nie było jednego punktu widzenia na temat pochodzenia emocji, jednak najpowszechniejsze było stanowisko intelektualistyczne: „cielesne” przejawy emocji są konsekwencją zjawisk psychicznych (Gebart). „Peryferyczna” teoria emocji Jamesa-Lange’a. Pojawienie się emocji spowodowane jest wpływami zewnętrznymi prowadzącymi do zmian fizjologicznych w organizmie. Ich przyczyną stały się zmiany fizjologiczno-fizjologiczne, które uważa się za konsekwencję emocji. Każda emocja ma swój własny zestaw objawów fizjologicznych. „Wzgórowa” teoria emocji Cannona-Barda. We wzgórzu powstają emocje i odpowiadające im sygnały aktywacji funkcji autonomicznych. Psychol. doświadczenie i reakcje fizjologiczne zachodzą jednocześnie. Koło Papeza i teorie aktywacji. Emocje nie są funkcją poszczególnych ośrodków, ale wynikiem działania złożonej sieci mózgu zwanej „Kognitywnymi teoriami emocji”. Odkrywają naturę emocji poprzez mechanizmy myślenia. Teoria dysonansu poznawczego L. Festingera. Czynniki poznawczo-psychologiczne odgrywają ważną rolę w emocjach. Pozytywne emocje pojawiają się, gdy oczekiwania danej osoby zostaną potwierdzone, czyli gdy rzeczywiste rezultaty Działania są zgodne z zamierzonym planem Informacyjna teoria emocji P.V. Simonowa. W symbolicznej formie przedstawiono zbiór funkcji wpływających na występowanie i naturę emocji: Emocja = P x (In – Jest). P – bieżąca potrzeba. (In - Is) - ocena prawdopodobieństwa. Istnieją różne szkołyokreśla różnicę pomiędzy definicjami i klasyfikacjami Jamesa-Lange'a. Psychoorganiczna koncepcja istoty i pochodzenia emocji. Jako podstawę przejawów emocjonalnych umieścił stany fizjologiczne. Są pierwotne i towarzyszą im emocje. Pod wpływem bodźców zewnętrznych ciało się zmienia, emocje powstają poprzez system sprzężenia zwrotnego. „Jesteśmy zdenerwowani, ponieważ płaczemy, a nie dlatego, że płaczemy, ponieważ jesteśmy zdenerwowani”. Jest to centralna teoria całej psychologii po dziś dzień. Reakcje są powiązane z popędami. Powodem jego wystąpienia jest rozbieżność pomiędzy sytuacją pożądaną a rzeczywistą. Towarzysząca reakcja na określony bodziec. Idee dotyczące emocji zubaża fakt, że nie bierze się pod uwagę centralnego ogniwa, lecz bierze się pod uwagę wzmocnienia. Mogą być odpowiednio pozytywne i negatywne, emocje mogą być również zarówno pozytywne, jak i negatywne. Nie są one postrzegane jako przeżycia wewnętrzne (smutek nie różni się od melancholii). Psychologia poznawcza jest normalną podstawą eksperymentalną. Dwuczynnikowa teoria emocji (rozwój teorii Jamesa-Langego). Emocje powstają jako poznawcza ocena zmiany fizjologicznej. Wpływ mają dwa czynniki: poznawczy, psychologiczny. Teoria 3 komponentów. Wpływ mają następujące komponenty: poznawczy, psychologiczny, behawioralny. Ocenia się nie tylko zmianę fizjologiczną, ale także możliwość zachowania się w danej sytuacji, umiejętność interpretacji: emocje powstają, gdy postrzegamy wszystko jako realne. Jeśli wszystko poddasz racjonalnej analizie, Rubinstein nie będzie emocji. Emocja to coś związanego z pewnym pobudzeniem pewnych obszarów w strukturach podkorowych - reakcja na bodziec, uczucie - przed bodźcem, coś, co można zwerbalizować lub już zostało zwerbalizowane, raz zwerbalizowane, to znaczy zrealizowane. Emocje i potrzeby. Emocje są mentalnym odzwierciedleniem aktualnego stanu potrzeb człowieka. Emocje są specyficzną formą istnienia potrzeby; w efekcie pojawia się pragnienie czegoś, co doprowadzi do zaspokojenia potrzeby (obiektu), ale wtedy przedmiot zapewnia lub nie zapewnia zaspokojenia, a my rozwijamy uczucie w stosunku do niego. Emocje różnią się polaryzacją - „+” lub „-”. Teoria emocji opiera się na aktywności. Stwierdza, że ​​zachowanie, ogólna aktywność, jest stymulowana i kierowana przez motyw. Działanie składa się z szeregu działań odpowiadających celowi. Cel jest zawsze świadomy, taka jednostka działania jak działanie powstaje tylko w osobie, celem jest to, co reprezentuje wynik działania. Motyw jest przedmiotem potrzeby. Emocja powstaje jako ocena rozbieżności między celem a motywem. Emocje pozwalają ocenić podejście do obiektu potrzeby za pomocą określonych mechanizmów psychofizjologicznych. W procesie ewolucji świata zwierząt pojawiła się szczególna forma manifestacji refleksyjnej funkcji mózgu - emocje (z ang. łac.: ekscytuję, ekscytuję). Odzwierciedlają osobiste znaczenie zewnętrznych i wewnętrznych bodźców, sytuacji, wydarzeń dla człowieka, czyli tego, co go niepokoi i wyraża się w formie doświadczeń. W psychologii emocje definiuje się jako aktualne doświadczenie danej osoby na temat jej stosunku do czegoś. Oprócz tego wąskiego rozumienia, pojęcie „emocji” używane jest także w szerokim znaczeniu, gdy odnosi się do holistycznej reakcji emocjonalnej Osobowości, obejmującej nie tylko komponent psychologiczny – doświadczenie, ale także określone zmiany fizjologiczne w organizmie które towarzyszą temu doświadczeniu. W tym przypadku możemy mówić o stanie emocjonalnym człowieka. Potoczne rozumienie słowa „uczucia” jest tak szerokie, że traci swoją specyficzną treść. Jest to określenie odczuć (bólu), powrotu przytomności po omdleniu („opamiętaj się”) itp. Emocje często nazywane są uczuciami. W rzeczywistości ściśle naukowe użycie tego terminu ogranicza się jedynie do przypadków, w których osoba wyraża swoje pozytywne lub negatywne, tj. oceniająca postawa wobec wszelkich przedmiotów./