MAK jest metaforą. Metaforyczne mapy skojarzeniowe (mapy projekcyjne) to szczególny rodzaj arteterapii oparty na zasadach i postulatach technik projekcyjnych. Aby zrozumieć działanie map projekcyjnych, należy zrozumieć podstawową zasadę ich tworzenia. Istnieje interpretacja słowa metafora, a odnosi się ona raczej do podstaw literatury - słowa lub wyrażenia użytego w znaczeniu przenośnym, które polega na porównaniu przedmiotu lub zjawiska z innym na podstawie ich wspólnej cechy Swego rodzaju pomost łączący literaturę ze światem psychologii można nazwać myśleniem figuratywnym, a ściślej jego odmianą – myśleniem metaforycznym. Jest to umiejętność przekształcania początkowych informacji w obrazy. Innymi słowy, człowiek, odbierając zmysłami informacje wizualne, dotykowe, dotykowe i inne z otaczającego świata, może przekształcić te informacje w konkretne obrazy (życiowe, artystyczne, fikcyjne - mityczne). współczesnym języku, to nie tylko wyświetlanie prawdziwego, obiektywnego obrazu, ale wyświetlanie tego obrazu w trójwymiarowym formacie pełnej obecności. Na tej zasadzie powstają metaforyczne karty skojarzeniowe, czyli karty są gotowym produktem metaforycznego myślenia twórcy każdej konkretnej karty. Metafora może więc wyrażać wydarzenie, działanie, emocje, idee. Co więcej, jeśli obraz metaforyczny jest portretem osoby, wówczas można wziąć pod uwagę charakter i nawyki tej osoby. Już sam proces tworzenia metafor uruchamia łańcuch skojarzeń i nie pozwala przywiązać się do jednego wyjaśnienia. Ukryte znaczenie nałożone przez autora jakiejkolwiek mapy projekcyjnej jest za każdym razem odczytywane przez klienta inaczej i odzwierciedla tu rzeczywiste przeżycie. Teraz. Innymi słowy, jeśli klient wyraża jakieś wydarzenie lub obraz za pomocą mapy projekcyjnej (czyli mapy projekcyjnej), to mówiąc o tym wydarzeniu lub obrazie, po pewnym czasie odkryje nowe cechy i cechy, dodatkowe szczegóły. Obraz metaforyczny nie jest statyczny, zmienia się w czasie dzięki porównaniom figuratywnym, dlatego możliwe jest prześledzenie zarówno dynamiki powstawania samego obrazu, jak i dynamiki ujawniania jego treści. Jest to bardzo ważne dla każdego człowieka pracując z kartami metaforycznymi, postrzega to, co się z nim dzieje, tak jakby przydarzyło się to nie jemu, ale komuś innemu, dzięki działaniu prawa dysocjacji. Artysta Eli Raman zdał sobie sprawę, że patrząc na swoje prace w różnych stanach umysłu, za każdym razem odnajduje w obrazach nowe znaczenia. Tak powstała pierwsza karta o nazwie „O”. Karty metaforyczne to obrazy-obrazy, których fabuła jest dość niejednoznaczna i nie ma jednoznacznej interpretacji. Dzięki temu każdy, kto spojrzy na zdjęcie, znajdzie w nim coś dla siebie. Właśnie ta różnorodność poglądów na tę samą rzecz stanowi główną istotę kart metaforycznych, czyli pracy z nieświadomością. Mówiąc o mapie, człowiek zaczynając opisywać coś abstrakcyjnego, z pewnością nieświadomie zacznie mówić o sobie. A zadaniem psychologa jest wychwycić te informacje, dyskretnie skupić na nich uwagę i pomóc klientowi sobie z nimi poradzić.