DLACZEGO? Wszyscy rodzice, surowi i mili, współczujący i nieobecni, są dobrymi ludźmi (przynajmniej gdzieś w głębi duszy). Jednak z różnych powodów już w bardzo młodym wieku, kiedy tak bardzo ich potrzebowaliśmy, niektórzy rodzice zrobili coś złego. Miłość rodzicielska jest bardzo ważna dla rozwijania przez dziecko dobrej samooceny. Miłość rodzicielska obejmuje opiekę (odkrywanie i zaspokajanie potrzeb dziecka, uspokajanie dziecka, dotyk fizyczny, refleksję = nazywanie uczuć, zachowań i talentów dziecka) i w rzeczywistości. miłość, radość i zainteresowanie (osobowością dziecka, jego rozwojem). Ważne jest również, aby z wdzięcznością przyjąć miłość swojego dziecka. Jeśli matka nie rozumie dobrze swojego dziecka (płacze, bo jest głodne lub zmęczone) Jeśli matka nie bierze pod uwagę życzeń swojego dziecka („Wiem lepiej”, „Rób, co mówię” itp. .) Jeśli ona nie przyjdzie od razu do niego, gdy dziecko płacze. Jeśli matka rzadko bierze dziecko w ramiona. Jeśli matka jest porywcza i czasami krzyczy na dziecko. Albo ma depresję i trudno jej okazywać dziecku jakiekolwiek emocjonalne zaangażowanie. Jeśli matka spędza mało czasu z dzieckiem i często oddaje go babciom i nianiom. Jeśli mama jest ciągle zajęta i nieprzyjemnie się do tego przyznać, ale często dziecko albo odwraca ją od ważnych spraw, albo jest postrzegane przez matkę jako przeszkoda. Jeśli matka po prostu nie troszczy się o dziecko ze względu na okoliczności życiowe. Jeśli matka wiele oczekuje od dziecka („być świetnym uczniem i nie mniej”), a mało je chwali… wtedy u dziecka nie rozwija się podstawowe poczucie „jestem dobry”, im więcej miłości i troski matka daje od pierwszych dni życia, tym stabilniejsza, a jej dziecko będzie miało pewniejsze poczucie własnej wartości. Jeśli czujesz, że nie kochasz siebie lub cierpisz na niską samoocenę, jeśli często odczuwasz stany lękowe, jeśli ciągle tkwisz w trudnych związkach, to 99% z Was nie ma w sobie wystarczającej ilości matczynej miłości w takiej czy innej formie dzieciństwo. Nie oznacza to, że twoja matka kochała cię źle – kochała cię najlepiej, jak potrafiła – ale czegoś ci brakowało. CO ROBIĆ? Kilka kwestii technicznych opisałem tutaj: https://www.b17.ru/article/32010/W tym artykule chcę skupić się szczególnie na wsparciu emocjonalnym, jako podstawie do budowania stabilnej samooceny. Bardzo dobrze się z tym pracuje psycholog w temacie niepewności czas w roli swojej dobrej matki: Psycholog to osoba, której możesz powiedzieć o sobie wszystko, nawet te najbardziej wstydliwe, bez obawy przed potępieniem. Psycholog zaakceptuje Cię całkowicie, ze wszystkimi Twoimi słabymi i mocnymi stronami, będzie uważny i pełen szacunku. Psycholog jest zainteresowany Twoim rozwojem. Psycholog okaże współczucie, pomoże Ci się uspokoić i rozwiązać trudny problem Dzięki terapii osoba, której w dzieciństwie brakowało zaangażowania, uwagi i miłości ze strony matki, będzie mogła nabrać akceptacji, szacunku, życzliwego nastawienia, siebie. -zainteresowanie, troska i brak wymagań, aby być czymś konkretnym. To pierwszy krok w stronę miłości własnej i stabilnej, dobrej samooceny. W ciągu kilku sesji terapii niektórzy klienci otrzymują tyle akceptacji, uwagi i zaangażowania, ile nigdy w życiu nie otrzymali od swoich rodziców. Be happy!