Dzisiaj chcę porozmawiać o smutku. W ogóle trudno o niej pisać, dobierać słowa. W końcu to nie są myśli, ale stan umysłu. I każda z nas zna to uczucie. Smutek jest częścią spektrum żałoby. Jeśli spojrzymy w stronę wzrostu, to smutek składa się z: smutku, melancholii, przygnębienia, smutku, żalu. Każdy z nas może z całą pewnością powiedzieć, że wolałby uniknąć tych emocji. Bo doświadczanie ich i przeżywanie ich jest trudne. A jeszcze trochę o smutku. Jak bardzo jesteśmy smutni? Jesteśmy smutni z jakiegoś powodu. Jeśli smutek wkrada się do nas na palcach, może to oznaczać, że życie nie toczy się tak, jak chcieliśmy. Czas coś zmienić. Czasami jest to niestety bardzo trudne. Są różne rodzaje smutku. I każdy ma swoje. Każdy odczuwa to na swój sposób. Częściej doświadczamy tego, gdy jest nam smutno z powodu kogoś, gdy się rozstajemy. I możemy być smutni w tych momentach, kiedy coś zobaczyliśmy lub dowiedzieliśmy się, podobało nam się, ale nie ma tego w naszym życiu. Możemy odczuwać smutek, czytając książkę, oglądając film, słuchając muzyki. W takich momentach możemy płakać. Płacz w miejscach publicznych i w poduszkę. Smutek nie jest prostą emocją. Może przyjść o różnych porach roku, dnia. Możemy to odczuć w nieoczekiwanych momentach. Na przykład na wakacjach, kiedy wszyscy się śmieją. Albo gdy przez przypadek złapie nas deszcz i pluskamy się w kałużach, w chwilach smutku świat wydaje się szary, obcy, niewygodny. Czasami nie chcesz nikogo widzieć ani słyszeć, nic wokół nie sprawia, że ​​jesteś szczęśliwy. W niektórych przypadkach smutek jest podobny do urazy. A potem chcemy być sami. Często na konsultacjach słyszę od klientów: „Wszystko wymyka się spod kontroli”, „Wszystko traci kolor i znaczenie”, „Nie mówię nikomu, co czuję”. Wtedy siadam obok Ciebie i to słyszę, pamiętam swój stan i że w takich momentach nie chcę słuchać żadnej rady. Boimy się pokazać nasz smutek, nasze uczucia, bo boimy się, że nie zrozumieją, że mogą się śmiać. Ale KAŻDE UCZUCIE jest twoim życiem! Ale jest też inny smutek. Można powiedzieć, że jest przyjemnie. Jak letni wiatr. Taki smutek możemy odczuwać, gdy na przykład śnimy. Ogólnie rzecz biorąc, smutek jest łagodną i szybko przemijającą emocją. To jest nasz wektor, który pomaga nam wybrać ścieżkę, którą pójdziemy dalej. Przede wszystkim pozwalaj sobie na stan smutku, nie walcz z nim, nie odpędzaj go. I zdaj sobie z tego sprawę. Przecież uciekając od doświadczenia smutku i melancholii, uciekamy od rzeczywistości. Doświadczenie smutku daje nam siłę do rozwoju. Dlatego bardzo ważne jest, aby BYĆ w tym. I wkrótce zdecydowanie zaczynamy odczuwać chęć aktywnego działania, zaczynamy szukać możliwości naprawienia sytuacji. Smutek jest motorem kreatywności. W takich momentach możemy zacząć pisać, komponować poezję i muzykę, rysować... Bo smutek to energia. A energię można przekierować, wykorzystać, zamienić w dobrą siłę. Życzę Ci, abyś docenił każde ze swoich uczuć, posłuchaj siebie. Życzę ci jasnego i przyjemnego smutku, który cię zainspiruje. „Kiedy chcesz, ale nie możesz, rozpalić ogień, przewietrz go, aby szybciej się wypalił”. Psycholog Novak Elvira. Terapeuta Gestalt.