Trochę historii Psychoza maniakalno-depresyjna (MDP) to przestarzała nazwa diagnozy choroby afektywnej dwubiegunowej (ChAD). Pochodzenie choroby można prześledzić, odwołując się do ewolucyjnego doświadczenia rozwoju człowieka. W procesie swojej formacji ludzie angażują się w różnorodne działania, nabywając coraz bardziej adaptacyjne sposoby interakcji z otaczającym ich światem. Przy wszystkich innych czynnikach niezmiennych, na ścieżce doboru naturalnego prawdopodobieństwo przeżycia i reprodukcji zostało znacznie zwiększone przez przeważające skłonności psychiczne do „maniaków” (aktywnych „walcz lub uciekaj”) i „depresji” (w tym przypadku biernych); istnienie, ścieżka najmniejszego oporu) nie są wcale wykluczone, a interakcja z czymś) natura zachowania. Zachowane do dziś geny takich przedstawicieli mogą wywoływać u niewielkiej liczby osób (tylko 1-2% osób cierpiących na chorobę afektywną dwubiegunową) zmiany psychiczne charakterystyczne dla choroby maniakalno-depresyjnej. Choroba charakteryzuje się nietypową zmianą nastroju, od fazy depresji do fazy maniakalnej (faza manii). Mania. Już pierwsi naukowcy badający tę kwestię napisali, że istnieje niezliczona ilość przejawów manii. Każdy pacjent będzie „chorował” na swój sposób. Podczas epizodu manii można się rozwieść, zmienić miasto lub kraj zamieszkania, znajomych, zawód, imię i nazwisko, ktoś może po prostu spędzać noce bez snu na imprezach. Mania to stan, który ma swoją „triadę” objawów, a mianowicie: 1. Trwale podwyższony nastrój2. Podniecenie typu przyspieszenie procesu myślenia i mowy3. Nadmierna aktywność fizyczna W tym przypadku pacjentowi prawie zawsze towarzyszy niedostępne poczucie własnej wielkości, osoba wierzy w swoje niemal nieograniczone możliwości, jednocześnie zmniejsza się koncentracja jego uwagi. Depresja Obecnie depresję na poziomie codziennym można nazwać banalnym spadkiem nastroju na skutek złej pogody lub obaw związanych z rozstaniem z kimś lub czymś. Jednakże w przypadku zaburzenia maniakalno-depresyjnego występuje epizod depresyjny, co raczej odpowiada definicjom z literatury psychiatrycznej. Pacjent doświadczający takiego epizodu może nie wychodzić z domu przez tygodnie, a czasem miesiące, zerwać kontakt z rodziną i przyjaciółmi, przestać cieszyć się tym, co wcześniej kochał (pacjenci opisują, że jedzenie nabiera smaku „niczego” lub popiołu, a piękno otaczających przestrzeni nie przynoszą już estetycznej radości Depresja, podobnie jak mania, ma swoją „triadę”: 1. Hamowanie motoryczne i wolicjonalne 2. Obniżony nastrój 3. Hamowanie aktywności intelektualnej Jak widzimy, triada depresji jest dokładnie odwrotna. triady manii Choroba pojawia się zwykle między 20. a 20. 30. rokiem życia i w chwili manifestacji nie zawsze można określić, czy jest to choroba afektywna dwubiegunowa. Janusz Rybakowski w swojej książce „Oblicza maniakalne”. Zaburzenia depresyjne” nazywa chorobę afektywną dwubiegunową prawdziwym „kameleonem” w świecie zaburzeń psychicznych. I rzeczywiście, różnorodność możliwych procesów jest zaskakująca: objawy depresji i manii mogą występować oddzielnie, współistnieć, a w niektórych przypadkach nawet sięgać poziomy psychotyczne (gdzie utracona zostaje zdolność testowania rzeczywistości). Tylko psychiatra może zdiagnozować chorobę afektywną dwubiegunową, tak jak każdą inną chorobę, nadzoruje leczenie farmakologiczne. Psychoterapia w tym przypadku pełni rolę wsparcia i profilaktyki, które również są bardzo ważne. Nie spiesz się, aby zdiagnozować siebie, nigdy nie wahaj się skonsultować z lekarzem w celu uzyskania pomocy i zaleceń. Jeśli czujesz opór, zacznij od mniejszego kroku, umów się na wizytę do psychologa i porozmawiaj o swoich doświadczeniach. Pozwól sobie na radość i pamiętaj: nie jesteś sam w swojej sytuacji! --Nikolai Ustimenkopsycholog kliniczny, zapisz się na konsultację