Uwaga!!! Będziesz chciał opuścić ten artykuł, nie kończąc go!!! Bez żartów. Poświęcony jest najbardziej unikanym uczuciom. I z dużym prawdopodobieństwem będziesz chciał rzucić palenie w połowie. Dlatego uważnie monitoruj swoje pragnienie rozproszenia uwagi przez coś innego. Jest to sygnał wskazujący, że dany temat dotyczy Ciebie osobiście. Gotowy? Chodźmy! Ona potrzebuje prywatności regularnie. Szczególnie po tym, jak przeprowadziła z kimś bliską rozmowę. Zwłaszcza w towarzystwie. Komunikacja ją męczy, ale jej dusza wciąż pragnie ludzkiego ciepła i opieki. Jest po prostu rozdarta na dwie połowy. Dzisiejszy artykuł będzie dotyczył tego, jak zachować równowagę. Bądź mniej zmęczony komunikacją, a jednocześnie nie cierpisz z powodu samotności. To już czwarty artykuł poświęcony ludziom samym w sobie. Zobacz poprzedni pod linkiem: https://www.b17.ru/article/407643/Bardzo się męczymy, gdy musimy nie być do końca sobą, zachować w sobie impulsy emocjonalne, zachować twarz. Jeśli myślę, że ludzie mogą mnie lubić tylko wtedy, gdy odnoszę sukces, jestem przystojny, przyjacielski, uśmiecham się i opowiadam śmieszne historie, to komunikując się z nimi, będę tłumił wszystkie inne przejawy siebie i to mnie wyczerpie. Oczywiście wniosek nasuwa się sam: „uwolnij swoje naturalne impulsy, a będziesz szczęśliwy”. Świetny pomysł. To po prostu zwykle nie działa. Nadal by! Spróbuj powiedzieć nieśmiałemu ósmoklasiście na szkolnej imprezie: „Idź zatańczyć z dziewczynami, nie wstydź się, po prostu bądź sobą”. Oczywiście, że nie pójdzie, a jeśli to zrobi, zamiast cieszyć się tańcem, czeka go tylko sesja napięcia i wstydu. Ślepy zaułek. Nadzieja na szczęście rozpadła się na kawałki. Rozdzielmy się. Teraz porozmawiajmy poważnie. Mówimy oczywiście o wstydzie. Wstyd to złożone uczucie społeczne, które komunikuje, że coś jest z nami nie tak, że jesteśmy nieodpowiedni, nienormalni, niewłaściwi. Wstyd zmusza nas do ukrywania przed innymi bardzo dużej części naszej natury. Jest to tak nieprzyjemne, że może w ogóle nie zostać rozpoznane. !!! Sygnałem, że tłumisz wstyd, może być myśl, że w ogóle go nie czujesz. To naturalne uczucie, każdy go doświadcza. Jeśli myślisz, że Cię to nie dotyczy, to jedna z dwóch rzeczy jest prawdziwa: albo nie jesteś człowiekiem, albo wstyd jest stłumiony. I prawdopodobnie już zamknąłeś ten artykuł. Toksyczny wstyd mówi nam, że tacy, jacy jesteśmy, nigdy nie będziemy w stanie nikogo zadowolić, musimy starać się być atrakcyjni. Jest bardzo częstym towarzyszem „ludzi samych w sobie”, gdyż ukrywając się, automatycznie skazujemy się na samotność. I nie ma znaczenia, ilu ludzi jest wokół nas w tej chwili. Ich towarzystwo tylko pogłębi samotność. Bo przy którymkolwiek z nich nie da się być sobą. Załóżmy, że przyznajesz, że wstyd uniemożliwia ci otwartą komunikację i czerpanie przyjemności z komunikacji. Co robić? Jak sprawić, by było to znośne? Instrukcje krok po kroku: 1) Zobaczyć, że to nie inni Cię nie zaakceptują, jeśli jesteś sobą, to ty siebie nie akceptujesz; 2) Zobaczyć, że jesteś nie „nie potrafisz” komunikować się otwarcie, ale nie pozwalasz sobie na to. Nawet jeśli twoi rodzice zbudowali ci klatkę, dzisiaj nadal w niej siedzisz; 3) Podkreśl, jakich konkretnych cech, pragnień, uczuć itp. nie akceptujesz w sobie; 4) Znajdź współczucie dla tych niedopuszczalnych części (w tym celu będziesz musiał zrozumieć, z jakimi naturalnymi ludzkimi pragnieniami się one wiążą, pozwolić tym pragnieniom ustąpić; bądź i zacznij się nimi aktywnie opiekować). To najtrudniejszy krok. Zwłaszcza z tego powodu, że nie będziesz chciał zaakceptować niczego w sobie. Będziesz chciał zmienić się w sposób, który Ci odpowiada. Oczywiście to tylko pogorszy samotność, ponieważ przygnębione części ciała pozostaną przygnębione. To właśnie w tym czwartym kroku druga osoba odgrywa szczególnie ważną rolę. Terapeuta lub inna odporna osoba dorosła, która potrafi zaakceptować te odrzucone części. Wtedy widać, że możliwy jest alternatywny sposób spojrzenia na sprawę. Że nie wszyscy Cię odrzucają. A Twoim zadaniem będzie znalezienie sposobu, aby zaufać tej osobie i zaakceptować jej postawę..