Depresja to skala stanów od odrzucenia straty, która nastąpiła, do ostrego doświadczenia rozpaczy i niemożności zniesienia życia. Depresja zaczyna się na długo przed jej uświadomieniem. Pochodzi z jakiegoś nieprzetworzonego, złożonego, nie do zniesienia uczucia, którego nie można doświadczyć i którego się unika. Wszystko, co kiedyś należało pogrzebać bez odpowiedniego żalu, pozostaje w środku w „niestrawionej formie”. Depresję, która nie wymaga interwencji medycznej, można zdiagnozować u większości ludzi Każdy z nas przynajmniej raz w życiu odczuł jej objawy. Zatem każdy, kto choć raz odkrył w sobie apatię, melancholię, smutek, niemożność odczuwania radości, długotrwałe zaburzenia snu i niechęć do czegokolwiek, faktycznie należy. do większości. Dlatego jeśli nie potrafisz sobie poradzić z melancholią, poczuciem opuszczenia, apatią i poczuciem beznadziei, to śmiało szukaj pomocy u psychologów, psychoterapeutów czy psychiatrów – to właśnie im ufasz bardziej. Depresja jest zjawiskiem bardzo powszechnym. wtedy trzeba się tylko pogodzić z faktem, że pigułki łagodzą objawy fizjologiczne, łagodzą stan, ale przyczyny zbadają psychologowie. Doświadczanie (cierpienie) depresji jest tym samym, co cierpienie na inną chorobę. Dziwne, że wielu tego nie traktuje. Pragnienie stłumienia swoich uczuć i pragnień jest powszechne wśród większości ludzi. To, co uważa się za powściągliwość, spokój lub samokontrolę, jest w rzeczywistości paliwem do ognia. Dlaczego zakręcasz w sobie „kran z wodą”? „Depresja” jest tłumaczona jako tłumienie siebie. Dlaczego najpierw tłumisz, a potem cierpisz? Pamiętaj o blokowaniu uczuć! Nie możesz! Ale nie tylko tłumienie powoduje depresję. Przecież już mówiłem, że nie da się przeżyć bardzo silnego uczucia , nigdy nie wspieraj, zdolność doświadczania nie jest rozwinięta. Nie ma wystarczającej siły, aby przetrwać silne uczucie, gdy nie jest ono jednym, ale jest sprzeczne z innym. Nie ma wystarczającej siły, aby przetrwać silne uczucie w obecności zakazów ze strony innych. Dzięki tej niemożności przeżywania trudnych uczuć ciało „ratuje się przed mentalną eksplozją” za pomocą mechanizmów obronnych. Aby przetrwać, musisz zaprzeczyć uczuciom, zastąpić je objawami, oddzielić się (odłączyć), stłumić. Tutaj nie można kłócić się z psychiką. Jest z natury mądra. W okresie wojny trzeba przetrwać, a psychika pomaga. Ale kiedy minie okres przetrwania, przychodzi czas na życie „nieprzeżyte” i rozwija się DEPRESJA siebie i uwolnij stłumione, aby zacząć doświadczać tego, co zostało odcięte. Psychika nie koncentruje się już na otoczeniu i zamyka w sobie. Mówiąc szczerze, dzieciństwo jest niewyczerpanym źródłem depresji. A jako osoba dorosła bardzo się powstrzymujesz, milczysz, gdy szef na ciebie krzyczy, nie mów o swoim bólu, gdy czujesz się urażony. Ale wtedy ktoś może wyładować się na kocie lub sąsiadu i przeżyć. Życie samo w sobie próbuje nas nauczyć regulowania naszego stanu. Gdzieś musisz powstrzymać swój impuls, gdzieś go wyrazić. Najważniejsze jest, aby mieć możliwość i zdolność do przetworzenia, ponownego przeżycia bolesnego doświadczenia. Tego wszystkiego uczymy się na terapii. Dlatego terapia nie jest szybka Zdolność do rozpakowania i przetworzenia traumatycznego doświadczenia wzrasta w tym procesie.