„Stał się zupełnie niekontrolowany, nie słucha, warczy, a przynajmniej jest konflikt” – coraz częściej mówią rodzice na wizytach u specjalistów. Dziś porozmawiamy, choć krótko, o przyczynach kryzysów nastoletnich i tym, jak właściwie reagować na ich przejawy. Okres dojrzewania to jeden z najbardziej problematycznych lat zarówno dla rodziców, jak i ich dzieci. I często nie chodzi nawet o te kłótnie, które powstają, ale o wewnętrzny chaos zwierzęcych instynktów zmieszanych z normami moralnymi, panujący w głębi duszy osoby, która nie jest już mała, ale jeszcze nie jest dorosła. Nastolatkowi katastrofalnie brakuje wolności własnych działań, działań, decyzji. A jeśli do tego czasu jego rodzice starannie (w ich rozumieniu - z miłością) kontrolowali WSZYSTKIE obszary jego życia, teraz ta troska staje się dla niego ciężarem. Potrzebuje obszarów swojej odpowiedzialności, w których nawet jeśli popełnia błędy, zyskuje autonomię i niezależność, w razie potrzeby (co jest bardzo ważne) mając pewność maksymalnego wsparcia rodziców. NIE SŁUCHA. I chcesz słuchać kogoś, kogo chcesz naśladować. Tak wygląda linia podziału świata w oczach nastolatka na „nas” i „obcych” nie według krwi i wieku, ale według poglądów i zainteresowań. Stąd subkultury i naśladownictwo ich bohaterów. Dopóki nastolatek nie zacznie słuchać z zainteresowaniem i szacunkiem słów rodzica, nie będzie POSŁUSZEŃSTWA. Właśnie na tym polega różnica między słowami „słuchać” i „słyszeć”. Powinno być w Tobie coś, z czego Twoje dziecko mogłoby być z Ciebie dumne, nawet jeśli jest to tylko umiejętność pisania obiema rękami jednocześnie. SNAP „Im bardziej rodzice ciągną nastolatka „w stronę piękna”, tym dalej on zajdzie w „brzydotę” – to niemal prawo w tym wieku. W ten sposób chroni swoją samoocenę, w ten sposób pokazuje, że posłuszeństwo jest dla niego bardziej bolesne niż posłuszeństwo tobie. Zadaj sobie tylko dwa pytania: „Dlaczego moje dziecko zachowuje się w TAKI sposób?” i „Dlaczego on zachowuje się w TAKI sposób?”, a wszystko stanie się dla ciebie jasne. Przyjrzyj się bliżej, posłuchaj, zastanów się. EMOCJE MŁODZIEŻOWE U nastolatka wszystko jest dwojakie – emocje (powierzchowne doświadczenia) i uczucia (głębsze i trwalsze), a jeszcze bardziej zachowanie. Rzuca się z boku na bok, szuka swojego, czasem nie wyobrażając sobie jak to wygląda. Ważne, żeby wiedział, że pomimo wszystkich emocji Twoje uczucie miłości do niego nigdy nie osłabnie. CO BYĆ? Nie powinnaś reagować na agresywny atak dziecka, które najczęściej staje się zakładnikiem własnej agresji. ale do bólu, który spowodował ten atak. A to wymaga takich cech rodziców, jak wytrwałość, cierpliwość i prawdziwe zainteresowanie światem wewnętrznym i zainteresowaniami nastolatka. Pokój w rodzinie, miłość i zrozumienie! Artem Skobelkin, psycholog kryzysowy, logoterapeuta.