Od autora: Praca jest uczestnikiem IX Ogólnorosyjskiego konkursu badań naukowych i twórczości młodzieży „Będę doceniony w XXI wieku”, Moskwa, 2012. Praca jest podzielony na 2 części, które zostaną zaprezentowane, każda część opowie czytelnikowi o składnikach relacji seksualnych, o różnych postawach wobec seksu, miłości i intymności. W Części 2: Intymność, zaufanie, otwartość jako wartość partnera w miłości i relacjach małżeńskich zostaną zaprezentowane możliwości i zasoby, które pomogą Ci budować wygodne, bliskie i pełne zaufania relacje z partnerem. Część 1. Analiza zjawisk miłości i seksu oraz ich roli w związkach Oto [nasz] prawdziwy problem: wraz ze strachem przed człowiekiem straciliśmy miłość do człowieka, afirmację człowieka, wolę człowieka. F. Nietzsche In współczesnego społeczeństwa (rozważamy tu przede wszystkim i bierzemy za przykład społeczeństwo amerykańsko-europejskie), w różnych sferach i obszarach życia ludzkiego zachodzą istotne zmiany. Priorytetem moich rozważań i celów wychowania młodych ludzi jest temat relacji mężczyzny i kobiety, a mianowicie temat kultury zachowań seksualnych. Temat, który niepokoi i stwarza trudności dla ludzi w różnym wieku, kiedyś w jego zrozumienie zaangażowanych było wielu wielkich poetów, pisarzy, psychologów i filozofów. Teraz dokonują się zmiany w kulturze, zmieniają się tradycje istniejące od dawna, wpływają na zmiany w instytucji rodziny i małżeństwa, w kulturze zachowań i samoświadomości ludzi, zacierają się granice między mężczyzną i kobietą coraz bardziej zaczyna dominować tak zwana kultura „uni sex”. Zaciera granice w zachowaniu, stylu ubioru, postrzeganiu siebie i identyfikacji ról płciowych mężczyzn i kobiet, co z kolei powoduje problemy w postrzeganiu siebie, podejściu do seksu i siebie nawzajem wśród młodszego pokolenia, młodzieży oraz wprowadza trudności w budowaniu relacji i zakładaniu rodzin. Dlatego kwestie związane z rodziną, narodzinami i wychowaniem dzieci zależą od tego, jakie wartości, jaką kulturę zachowań seksualnych i relacji my (przyszli rodzice) będziemy przekazywać i pokazywać swoim przykładem naszym dzieciom, dobrostan, dojrzałość psychiczną i Od tego zależy zdrowie każdego człowieka. Analiza literatury i liczby próśb o pomoc psychologiczną właśnie w sferze relacji międzyludzkich sugeruje, że obszar ten nie jest jednoznaczny, powoduje zainteresowanie i wiele problemów i trudności, szczególnie w relacjach seksualnych. Współczesna fascynacja seksem, jego dostępnością i wypaczonym rozumieniem prowadzi do utraty znaczenia ufnej, szczerej, bliskiej emocjonalnie relacji z partnerem, co prowadzi do dysharmonii, apatii, braku zaufania, skandalów, rozwodów, samotności i okrucieństwa Jak docelowo utrzymać zdrowy psychicznie związek, aby mężczyźni i kobiety byli różni, ale jednocześnie zainteresowani sobą. Być może w tej pracy znajdziesz odpowiedź dla siebie? Praca ta jest badaniem zjawisk miłości i seksu, różnych aspektów relacji w rosyjskiej rzeczywistości i ich roli w budowaniu zdrowych lub konfliktowych relacji. Nie bierzemy pod uwagę innych kultur, narodowości, takich jak islam, judaizm, kultury Wschodu itp., gdyż ich struktura i organizacja relacji, w tym relacji damsko-męskich, jest inna niż w naszym społeczeństwie, rozważenie charakterystyki relacji w tych kultur i porównywanie ich może być perspektywą na przyszłość w tej pracy. Praca opiera się na analizie i interpretacji książki amerykańskiego psychologa egzystencjalnego R. Maya „Miłość i wola”. Książka w przejrzysty sposób odzwierciedla problemy związane z relacjami damsko-męskimi, w szczególności seksualną stronę relacji, a w pracy przedstawiona zostanie także moja wizja tego problemu, w szczególności oparta na praktyce psychologicznej i podejściu terapeutycznym Gestalt, które wykorzystuję w pracy z klientami i studentami. W tym przypadku jaEliminuję, czyli wykluczam inną literaturę dotyczącą innych aspektów seksualności, związków, cech płciowych, przesłanek biologicznych itp., ale nie wyklucza to innej literatury i jej wpływu w tej materii. Ponieważ relacje seksualne i intymne stanowią niewielką, ale znaczącą część relacji między mężczyzną i kobietą jako całości, w tym przypadku uważamy, że seks i intymność są ważnymi czynnikami dobrego samopoczucia małżeńskiego, w tym komfortu psychicznego i fizycznego oraz zdrowia. Pragnę również wyjaśnić, że pod słowem „małżeński, w małżeństwie” będziemy w przyszłości rozumieć zarówno związek pary, która nie zawarła jeszcze związku małżeńskiego (czyli relacje miłosne), jak i faktyczny oficjalny związek małżeński. Praca powstała z myślą o informowaniu młodych ludzi o problematyce i specyfice sfery seksualnej, rozważeniu niezdrowych zachowań seksualnych oraz postaw wobec własnego ciała i ciała drugiej osoby. Przedstawiono opcje i analizę tych wartości, które umożliwiają zdrowe, harmonijne relacje. Przedstawiono zalecenia na ten temat, które mogą być cenne dla młodych ludzi, zarówno dla mężczyzn, jak i kobiet, a które mogą pomóc w budowaniu udanych relacji między nimi. Informacje, które przeczytałeś, możesz wziąć do refleksji. Nieprzypadkowo zacząłem tę część cytat, który zawiera dla mnie znaczenie odzwierciedlające to, co dzieje się w związku. Mianowicie ta intymna intymność z partnerem, małżonkiem, zarówno w chwilach szczęścia, jak i w chwilach smutku, wymaga odwagi i cierpliwości. Pomagają w tym różne elementy intymności, takie jak zaufanie, szczerość, informacja zwrotna i inne, które zostaną omówione w drugiej części. Należy zaznaczyć, że proces wyrażania przeżyć w bliskich związkach, w tym tematów seksualnych, może zostać przez osobę zatrzymany z różnych powodów, rodzi to wiele problemów oraz powoduje napięcie i cierpienie. Biorąc pod uwagę fakt, że wnioski i Orzeczenia R. Maya odnoszą się do wieku XX, z pewną dozą krytyki przenoszę je do wieku XXI. Ponieważ nawet teraz palące kwestie i problemy, które rozważa, są istotne i ujawniają znaczenie złożoności współczesnych małżeństw. W tym świecie, ze wszystkimi wysoko rozwiniętymi środkami komunikacji bombardującymi nas informacjami ze wszystkich stron, prawdziwa komunikacja między ludźmi jest staje się coraz trudniejsze i rzadsze. Nasi pacjenci to osoby, które potrafią porozmawiać o swoich problemach przed powtórnym przyjściem i z reguły są to osoby pracujące umysłowo; ale nie są zdolni do prawdziwych uczuć. Wilhelm Reich nazywał takich ludzi „żywymi maszynami”.[2] Słaba wrażliwość na siebie i innych, brak zaufania, strach przed intymnością, wyobcowaniem to oczywiste problemy utrudniające budowanie udanych relacji. W rezultacie mężczyźni i kobiety starają się unikać tych problemów, aby znaleźć przynajmniej jakiś rodzaj intymności, często w tym celu muszą zepchnąć siebie i swoje uczucia na dalszy plan, co dodatkowo pogarsza szereg inne powody, które zostaną omówione dalej w oparciu o poglądy R. Maya. Ewolucję człowieka widzimy w przejściu od popędu do pragnienia. Miłość uznajemy za coś osobistego. Gdyby miłość była tylko potrzebą, nie stałaby się czymś osobistym. Człowiek po prostu zaspokajałby swoje potrzeby. Ale kiedy miłość seksualna staje się pożądaniem, w grę wchodzi wola; mężczyzna wybiera kobietę, jest świadomy aktu miłości; a sposób, w jaki ten akt jest dokonywany, nabiera coraz większego znaczenia. Miłość i wola są zjednoczone zarówno jako zadanie, jak i jako osiągnięcie wyniku. Dla ludzi silniejszą potrzebą nie jest sam seks, ale relacja, intymność, akceptacja ze strony drugiej osoby i afirmacja. [2] May mówi zatem o tym, jak ważna jest jakość relacji i zaangażowanie w nie, które decyduje o stopniu i głębokości intymności pomiędzy mężczyzną a kobietą oraz o tym, że intymność, czułość, troska są ważniejszymi potrzebami obecnymi w związku niż jakiekolwiek inne. O tym, że miłość jest czymś osobistym, świadczy sam akt miłości.Człowiek jest jedyną istotą, która kocha się twarzą w twarz, kopuluje patrząc na swoją partnerkę. Tak, możemy dla urozmaicenia odwrócić głowę na bok lub przyjąć inną pozycję, ale to tylko wariacje na temat kochającego się oka w oko. Jednocześnie cała przednia część ciała człowieka - klatka piersiowa i żebra, brzuch i wszystkie najbardziej delikatne i wrażliwe części - wszystko otwiera się na życzliwość lub okrucieństwo partnera. Zatem mężczyzna może dostrzec w oczach kobiety odcienie przyjemności lub strachu, nieśmiałości lub niepokoju; jest to pozycja maksymalnego odsłonięcia siebie. Oznacza to wyłonienie się człowieka jako istoty psychicznej: jest to przejście od zwierzęcia do człowieka. Nawet małpy kopulują w pozycji tylnej. Konsekwencje tej zmiany są naprawdę ogromne. To nie tylko charakteryzuje akt miłości jako niezwykle osobisty, ale także wszystko, co z tego wynika, jak na przykład to, że kochankowie mogą, jeśli chcą, rozmawiać ze sobą. Kolejną konsekwencją tego jest zaakcentowanie poczucia intymności podczas oddawania partnerowi w fizycznej bliskości najbardziej intymnych „naszych” części. Dwie struny fizycznej intymności – postrzeganie siebie i postrzeganie partnera – zostają chwilowo zespolone. Czujemy nasz zachwyt i pasję, patrzymy w oczy naszej partnerki i odczytujemy w nich sens tego aktu – i nie potrafię odróżnić jej pasji od mojej. Ale to spojrzenie jest pełne mocy; pociąga to za sobą większą świadomość relacji. Doświadczamy tego, co robimy – może to być gra, wykorzystywanie drugiej osoby, dzielenie się zmysłowością, ostry stosunek, kochanie się lub jakakolwiek inna forma związku. Ale przynajmniej norma reprezentowana na tym stanowisku ma charakter osobisty. Jesteśmy zmuszeni coś zablokować, podjąć pewien wysiłek, aby uczynić to bezosobowym. [2] Można zatem powiedzieć, że zarówno miłość, jak i seks mają charakter osobisty, manifestują pożądanie, otwartość na partnera, te cechy czynią seks i relacje osobistymi i intymnymi, ale jednocześnie mogą ranić i powodować większy ból. Znalezienie równowagi między tym, co osobiste, a tym, co bezosobowe, jest ważnym warunkiem dobrego samopoczucia i zdrowia, dlatego ważne wydaje nam się uwzględnienie tego, co bezosobowe, czyli wtedy, gdy pojawiają się złudzenia, chłód emocjonalny, obojętność wobec partnera, a May to ilustruje cóż, tymczasem na tle stałego wzrostu liczby rozwodów, utrzymującej się wulgaryzacji miłości w literaturze i sztukach plastycznych oraz niewątpliwego faktu, że dla wielu ludzi seks stał się równie bezsensowny, jak dostępny, właśnie ta „miłość”. ” zaczęło wydawać się niezwykle rzadkie, jeśli nie całkowitą iluzją. Bo seks, którego korzenie sięgają niezmiennej biologii człowieka, zawsze wydaje się niezawodnym sposobem na znalezienie przynajmniej pozorów miłości. Ale seks stał się także dla ludzi Zachodu bardziej próbą i ciężarem niż drogą do zbawienia. Książki o technikach miłości i seksu, które schodzą z wydawnictw, choć pozostają na liście bestsellerów przez kilka tygodni, to zwykły bełkot: wydaje się, że większość ludzi mgliście rozumie, że desperackie pragnienie udoskonalenia techniki zbawienia jest wprost proporcjonalne do naszego braku zrozumienia, gdzie powinniśmy szukać tego zbawienia? Ironią natury jest to, że ludzie zawsze mają tendencję do przyspieszania, gdy zgubili drogę; i tracąc zrozumienie znaczenia miłości, zaczynamy z większym zapałem angażować się w badania, statystyki i techniki seksualne. [2] Maj tutaj dobrze odsłania, jak mi się wydaje, te cechy kultury zachowania, które rozwinęły się w trakcie rozwoju filogenetycznego i są obecnie obecne w społeczeństwie. Są to na przykład poprawność, przesadna chęć rozwoju osobistego, szerzenie technik seksu i rozwiązłości, książki o „Bitchologii”, „Jak wyjść za mężczyznę” czy książka o podrywaniu, uwodzeniu kobiet. Powyższe przykłady pokazują, że indywidualność drugiego i własna nie jest interesująca, a same bliskie relacje ulegają dewaluacji. Młodzieżwchodzi w rozwiązłe relacje seksualne, które są substytutem intymności. Stosunek do ludzi staje się podobny do produktów, towarów, rozwija się rodzaj kultu relacji rynkowych, jak się udoskonalić i „sprzedać” z większym zyskiem. Teraz przyjrzymy się bliżej seksowi jako środkowi technicznemu i jakie to katastrofalne konsekwencje podejście do osoby i małżeństwa. Nowa pasja do technik seksualnych daje efekt odwrotny do oczekiwanego. Często mam wrażenie, że pasja seksualna, a nawet przyjemność, jaką ludzie czerpią ze stosunku płciowego, jest odwrotnie proporcjonalna do liczby podręczników, które ci ludzie czytają lub nakładu takich publikacji. Ludzie przywiązują dużą wagę do utrzymywania harmonogramu uprawiania miłości. Jeśli spóźniają się z harmonogramem, stają się niespokojni i czują, że kochanie się jest ich obowiązkiem, niezależnie od tego, czy mają na to ochotę, czy nie. Jeśli mężczyzna nie dotrzymuje harmonogramu, wydaje mu się, że traci swój męski autorytet, a jeśli kobieta nie miała związku z mężczyzną przez długi czas lub przynajmniej nie flirtowała z nim , wtedy wydaje jej się , że straciła swą kobiecą atrakcyjność . Określenie „prosty”, którym kobiety określają ten stan rzeczy, oznacza także jakąś chwilową przerwę, np. przerwę. Przy takiej księgowości, ile razy kochaliśmy się w tym tygodniu? Czy poświęcił mi wystarczająco dużo uwagi tego wieczoru? Czy gra wstępna była wystarczająco długa? – można się tylko dziwić, że ten najbardziej spontaniczny ze wszystkich przejawów potrafi zachować swoją spontaniczność. Jeśli Freud powiedział, że rodzice chowają się za kulisami sceny, na której odbywa się akt seksualny, to teraz możemy powiedzieć, że kryje się tam komputer. Nie ma oczywiście nic złego w technologii jako takiej, niezależnie od tego, czy jest to technika aktorstwa, gry w golfa lub kochania się. Kiedy jednak pasja do techniki seksu przekracza pewną granicę, wówczas uprawianie miłości przeradza się w proces mechaniczny i idzie w parze z wyobcowaniem, poczuciem samotności i depersonalizacją. [2] A przykład tej alienacji, samotności, którą człowiek stara się w przewrotny sposób zrekompensować seksem, obrazowo ilustruje May: Kiedy słyszysz od mężczyzn na całym świecie historie o ich seksualnych wyczynach, często odnosisz wrażenie, że mężczyźni są w proces stawania się mistrzami atletyzmu seksualnego. Ale o jaką nagrodę walczą? Nie tylko mężczyźni, ale i kobiety starają się udowodnić swoją seksualną siłę - one również mają obowiązek dotrzymywać harmonogramu, mają obowiązek okazywać namiętność i przeżywać wysławiany orgazm. Większość terapeutów doszła obecnie do wniosku, że w sensie dynamicznym zaabsorbowanie demonstrowaniem własnej siły seksualnej zwykle rekompensuje poczucie niemocy seksualnej. Używanie seksu jako dowodu własnej mocy seksualnej we wszystkich tych różnych obszarach doprowadziło do skupienia się na technika. I tutaj widzimy kolejny interesujący wzór samozniszczenia. Obsesja na punkcie techniki seksualnej jest bezpośrednio związana z osłabieniem doznań seksualnych. Czasami fascynacja technologią przybiera absurdalne formy: mężczyzna przed stosunkiem smaruje swojego penisa maścią znieczulającą. Jego doznania są osłabione, dzięki czemu może opóźnić orgazm. Otępij swoje uczucia, aby pokazać się z najlepszej strony! Jest to zarówno jaskrawy, jak i koszmarny symbol błędnego koła, w którym znalazła się nasza cywilizacja. Im bardziej ktoś chce zademonstrować swoją siłę seksualną, tym bardziej traktuje akt seksualny – ten najbardziej intymny i osobisty ze wszystkich aktów – jako występ, który będzie oceniany na podstawie jego zewnętrznych wartości, tym bardziej postrzega siebie jako maszynę potrzebującą zacząć, ustanowić i kierować, i tym mniej uczuć mu pozostało, zarówno w stosunku do siebie, jak i do partnera; a im słabsze jego uczucia, tym więcej traciautentyczne apetyty i zdolności seksualne. Ten schemat autodestrukcji ostatecznie prowadzi do tego, że najbardziej utalentowany kochanek jest potencjalnie impotentem. Co więcej, obsesja na punkcie technologii pozbawia kobietę tego, czego pragnie najbardziej, zarówno fizycznie, jak i emocjonalnie, a mianowicie, aby w szczytowym momencie mężczyzna zapomniał. o wszystkim na świecie. To właśnie ten stan mężczyzny daje jej tę rozkosz i ekstazę, do jakich tylko ona jest zdolna. Kiedy odrzucimy cały ten nonsens o „rolach” i „odgrywaniu ich”, stanie się jasne, jak ważny jest sam fakt intymności – wzajemnego poznawania się, rozwijania relacji, ekscytacji związanej z niewiedzą, dokąd to doprowadzi, samoakceptacją. afirmacja i chęć oddania się partnerowi - ma na celu uczynienie stosunku płciowego niezapomnianym wydarzeniem. Czy to nie ta bliskość sprawia, że ​​wciąż na nowo wracamy myślami do tego wydarzenia, gdy zapragniemy chociaż odrobiny ciepła? [2] Zgadzam się z R. Mayem, dlatego dla zobrazowania cech charakterystycznych miłości i seksu posłużę się jego cytatami, które odzwierciedlają podobny do mojego tok myślenia i rozumowania w zakresie relacji. Straciliśmy okazję do skierowania naszych uczuć i wyobraźni wzbogacić pasję i odnaleźć nowy sens w miłości i przyjemności, jaką z niej czerpiemy; zaufaliśmy samej technice procesu. Wraz z triumfem „wolnej” miłości wszyscy zapomnieli, jak kochać; wolność nie przyniosła nam wyzwolenia, ale nowe niewolnictwo. W rezultacie nasze wartości seksualne stały się pomieszane i sprzeczne, a miłość cielesna stanowi obecnie dla nas niemal nierozwiązywalny paradoks. Teraz pary nie wahają się twierdzić, że seks jest źródłem przyjemności i przyjemności; nie dręczy ich już fałszywe przekonanie, że seks jako akt naturalny jest grzeszny; zaczęli dostrzegać prawdziwe zło w relacjach międzyludzkich, takie jak wzajemne manipulowanie. Zdobywszy wolność, której Wiktorianie nigdy nie mieli, mogą szukać sposobów na wzbogacenie swoich relacji. Nawet rosnąca liczba rozwodów, niezależnie od tego, jak poważny jest problem, ma pozytywny skutek psychologiczny, gdyż małżonkom coraz trudniej jest usprawiedliwiać nieudane małżeństwo powołując się na dogmat, że są ze sobą „przykuci”. Możliwość znalezienia nowego partnera zmusza nas do wzięcia na siebie odpowiedzialności za wybór, czy pozostać z obecnym partnerem, czy go opuścić. Teraz mamy okazję rozwinąć w sobie tę odwagę, której miejsce jest pomiędzy biologiczną zmysłowością z jednej strony, a pragnieniem głębokich relacji, wzajemnego poznania się i wszystkiego innego, co nazywamy ludzkim wzajemnym zrozumieniem z drugiej . Z prostego pragnienia walki z zasadami moralnymi społeczeństwa odwaga może przerodzić się w wewnętrzną zdolność poświęcenia się drugiemu człowiekowi. [2] Okazuje się więc, że mechanizacja seksu prowadzi do wielu konsekwencji, w tym do zaburzeń w sferze seksualnej. Analizując powyższe dochodzimy do wniosku, że niezbędnym składnikiem udanego związku w parze jest odwaga pokazania się i otwarcia, poznania drugiego i pozostania w związku, gdy przychodzą trudne, kryzysowe momenty, a nie zmieniania się partnerami za każdym razem, gdy pojawiają się najmniejsze trudności. Jeśli mówimy w kategoriach podejścia Gestalt, to takie relacje można rozpatrywać na granicy kontaktu, czyli wtedy, gdy jestem ja i jesteś TY. Możemy dzielić się i dyskutować o tym, co dzieje się między nami. Taki kontakt, zaprezentowanie siebie może być dla obojga bolesny i niebezpieczny, ale jednocześnie pozwala spotkać się nie na poziomie klisz i ról, ale z duszą. Równowaga otwartości i zamknięcia w wyrażaniu siebie zapewnia płynne i ostrożne zbliżenie między partnerami. Relacje to równowaga spontanicznych, namiętnych przejawów w seksie, ze szczerością i tolerancją dla odmienności, emocjonalnym, pełnym szacunku i troskliwym podejściem partnerów do siebie. R. May uwzględnia także inne cechy zniekształconego rozumienia seksu i miłości, którymi są bardziej neurotyczny niż adekwatny: – Idea równości sama w sobie jest wadliwa: potrzeba udowodnienia swojejTożsamość z partnerem oznacza tłumienie swoich wyjątkowych uczuć – a to właśnie podważa poczucie własnej wyjątkowości. Ta idea przyczynia się do stanu rzeczy w naszym społeczeństwie, w którym stajemy się maszynami nawet w łóżku - Nadzieja jednostki na wybawienie od samotności. W parze z tym idzie desperackie pragnienie pozbycia się poczucia pustki i groźby apatii; osoba jęczy i drży, mając nadzieję, że w reakcji ciała partnera znajdzie potwierdzenie, że jego własne ciało jeszcze nie umarło; człowiek pragnie odpowiedzi, mając nadzieję, że znajdzie w niej potwierdzenie, że jego uczucia wciąż żyją. I pochlebia sobie, nazywając to miłością – Nie chęć i potrzeba zaspokojenia partnera jako takiego, ale fakt, że ta potrzeba i pragnienie są postrzegane przez ludzi jedynie w sensie technicznym – dostarczenia fizycznego doznania. W naszym języku nie ma nawet słowa, które mogłoby oznaczać wymianę uczuć i fantazji, chęć dzielenia się wewnętrznym bogactwem mentalnym, co nic nie kosztuje, aby przekształcić doznanie w emocję, a emocję w czułość, a czasem w miłość. Przy takiej mieszance motywacji seksualnej - obecne są tam prawie wszystkie motywy stosunku płciowego, z wyjątkiem chęci uprawiania miłości - nie należy dziwić się stępieniu uczuć i niemal całkowitemu zanikowi namiętności. To przytępienie zmysłów często przybiera formę swego rodzaju znieczulenia u ludzi, którzy doskonale radzą sobie z mechanicznymi aspektami stosunku płciowego. Zaczynamy przyzwyczajać się do tego typu narzekań z kanapy czy fotela. „Kochaliśmy się, ale ja nic nie czułam.” [2] Charakterystyczny dla młodych ludzi jest brak wrażliwości na siebie i innych, brak powiązania doświadczeń, uczuć z ich przejawami w ciele, świadomości ich, i umiejętności wyrażania uczuć w kontakcie z innymi adekwatnie do sytuacji, co podkreśla także R. May. Następnie rozważymy adekwatne rozumienie i nieodłączne formy interakcji między miłością a seksem, które w połączeniu z intymnością intymną. dają szansę na pomyślne, zdrowe fizycznie i psychicznie relacje. May odwołuje się tutaj do faktu, że w społeczeństwie seks i eros są od siebie oddzielone, w wyniku czego powstaje nieadekwatne zrozumienie seksu i miłości, ich banalność i przystępność. Co z kolei wypacza relacje seksualne, które mają być szczytem intymności pomiędzy dwiema kochającymi się duszami. Naszym problemem nie jest postęp naukowy i oświecenie jako takie, ale wykorzystywanie ich jako przykrywki, pod którą kryjemy się przed zmartwieniami związanymi z seksem. i miłość . Marcuse twierdzi, że w społeczeństwie charakteryzującym się bardzo luźnymi normami moralności seksualnej seks rozwija się w kierunku zlania się z erosem. Nie ma wątpliwości, że nasze społeczeństwo poszło w dokładnie odwrotnym kierunku: oddzieliliśmy seks od erosa, a następnie próbowaliśmy stłumić eros. Seks to związek, który sprowadza się do obrzęku narządów (który staramy się zapewnić przyjemne uwolnienie). i wydzielanie gruczołów (produkt, który staramy się uwolnić, uzyskując w ten sposób satysfakcję). A eros to relacja, w której nie szukamy wyzwolenia, ale raczej staramy się rozwijać, generować i tworzyć świat w jego formach. Od erosa oczekujemy wzmożonej stymulacji. Seks jest potrzebą, eros jest pragnieniem; To właśnie ta domieszka pożądania komplikuje miłość. Kiedy my, Amerykanie, mówimy o seksie, mówimy prawie wyłącznie o orgazmie; możemy się zgodzić, że celem stosunku płciowego w sensie zoologicznym i fizjologicznym jest rzeczywiście orgazm. Ale orgazm nie jest celem erosa; jego celem jest dzielenie się przyjemnością i pasją z drugą osobą, zdobywanie nowych wymiarów doświadczeń, nowych doświadczeń, które poszerzają i pogłębiają istnienie dwojga ludzi. Zwykle, jeśli wierzyć obiegowym opiniom, a także zeznaniom Freuda i innych naukowców, po uwolnieniu napięcia seksualnego mamy ochotę zasnąć, czyli, jak mówią żartownisie, ubrać się, wrócić do domu i tam zasnąć. Ale od erosa oczekujemy czegoś zupełnie odwrotnego – nie chce nam się spać, chcemy myśleć o ukochanej osobie, cieszyć sięwspomnieniami, odnajdywać coraz to nowe oblicza tego pryzmatu, który Chińczycy nazywają „poczuciem tysiąca przyjemności”. Eros to pragnienie jedności z tym, w co jesteśmy zaangażowani. W tym pragnieniu jedności z partnerem objawia się wrodzona czułość osoby. Źródłem bowiem czułości jest eros, a nie seks jako taki. Eros to pragnienie osiągnięcia pełni w związku. Najbardziej oczywistą rzeczą jest tutaj chęć zjednoczenia pragnień seksualnych dwóch osób. Dwoje ludzi, dążąc, tak jak wszystkie jednostki, do przezwyciężenia rozłamu i izolacji, których wszyscy doświadczamy jako jednostki, może osiągnąć jedność, w której na chwilę dwa odizolowane, indywidualne doświadczenia zamienią się w prawdziwą jedność. Współudział skutkuje nowym gestaltem, nową istotą, nowym polem przyciągania. [2] May rozumie eros jako namiętność, przepełnioną uczuciami i emocjami; powiedziałabym nawet, że eros jest skierowany do partnera i wypełnia akt miłości szeregiem uczuć. Ale tutaj trzeba wziąć pod uwagę zasadność wyrażania uczuć, emocji i odpowiedzialnie, świadomie wybrać, jak, gdzie i z jaką intensywnością je wyrażać (termin pochodzi od słowa e-movere – „wyjść”). to siły, które wprawiają człowieka w ruch, dlatego też emocji tych należy „doświadczyć” według własnego uznania w danym momencie. Jest to być może najczęstsze, bezmyślnie akceptowane przekonanie na temat emocji w naszym społeczeństwie. Świata, w którym jesteśmy podzieleni jak monady, wyalienowani od siebie i nie zbudowano między nami żadnych mostów. Możemy „doświadczać emocji” i mieć stosunki seksualne przed drugim przyjściem, ale nigdy nie poczujemy prawdziwej więzi z inną osobą, chyba że drugie przyjście rzeczywiście nastąpi. Sytuacja nie staje się mniej tragiczna, gdy zdamy sobie sprawę, że wielu ludzi, jeśli nie większość naszego społeczeństwa, odczuwa tego rodzaju samotność. A ponieważ uczucia czynią ich samotność jeszcze bardziej bolesną, przestają jej doświadczać. [2]Jak pokazuje praktyka psychologiczna, ludzie tak naprawdę przestają doświadczać uczuć, albo mają jakiś wąski zestaw uczuć, którymi zwykle reagują w danej sytuacji, często nie biorąc pod uwagę swojej w niej roli i kontekstu tej sytuacji. Moim zadaniem jako psychologa w pracy z człowiekiem w tym przypadku jest nadanie objętości, zwiększenie zakresu uczuć i sposobów radzenia sobie z nimi, poszerzenie sposobów reagowania oraz pobudzenie osoby do świadomego wyboru reakcji adekwatnej do kontekstu Ale musisz wiedzieć, że uczucia zawsze mają miejsce w sferze osobistej, w doświadczaniu siebie jako osoby i wyobrażaniu sobie obecności innych ludzi, nawet jeśli w rzeczywistości nikogo nie ma w pobliżu. Uczucia - w ich prawidłowych przejawach istnieje sposób komunikowania się z ludźmi, którzy są dla nas ważni w naszym świecie, jest to chęć nawiązania z nimi relacji; są językiem, za pomocą którego budujemy mosty między osobami. Oznacza to, że możemy powiedzieć, że uczucia są zamierzone. [2] Uczucia są skierowane ku drugiemu, pojawiają się z nim w interakcji. Z powodu historii rodzinnej lub złych doświadczeń, osoba może odmówić przeżywania i wyrażania uczuć wobec partnera, a z czasem w ogóle przestaje czuć cokolwiek. W ten sposób tracąc własną wrażliwość, zdolność do przeżywania uczuć, partner traci wrażliwość, uważność innego i dlatego trudno mu być z nim w bliskim związku. Podsumowując, można powiedzieć, że odpowiednie zrozumienie i ekspresja swoich uczuć może przybliżyć do większej intymności i bliskości z partnerem. Jakie zatem formy współdziałania miłości i seksu będą adekwatne w relacjach małżeńskich. W tym celu będziemy rozpatrywać miłość, akt miłości oparty na poglądach R. Maya, jako świadomy przejaw odpowiedzialności, wolnego wyboru i szacunku wobec drugiego człowieka. Po pierwsze, w akcie miłości pojawia się czułość świadomości potrzeb i pragnień drugiego człowieka, a także niuansów jego uczuć. Doświadczenie czułości wynika z tego, żeDwoje ludzi, dążących jak każda jednostka do przezwyciężenia rozłamu i izolacji (które definiują każdego z nas, ponieważ jesteśmy jednostkami), może uczestniczyć w relacji, która w tym momencie nie staje się relacją dwóch odrębnych ja, ale ich stopieniem. W tym akcie miłości kochanek często nie jest w stanie stwierdzić, czy odczuwane przez niego uczucie szczególnej przyjemności jest jego własne, czy ukochanej - i to nie odgrywa żadnej roli. Następuje współudział, tworząc nowy gestalt, nowe pole przyciągania, nową istotę. Drugi aspekt jest wynikiem potwierdzenia siebie w akcie miłości. Pomimo faktu, że wiele osób w naszej kulturze używa seksu jako skrótu do zastępczej tożsamości, akt miłości może i powinien zapewnić zdrową i znaczącą ścieżkę do poczucia tożsamości osobistej. Zwykle wychodzimy z fizycznej bliskości z przywróconą energią, witalnością, która nie pochodzi z triumfu czy dowodu naszej mocy, ale z szerokości świadomości. Być może w intymności seksualnej zawsze jest pewien element smutku. Ten smutek wynika z obecnego tutaj przypomnienia, że ​​nie dano nam możliwości całkowitego pozbycia się naszej odrębności; a dziecinna nadzieja, że ​​uda nam się wrócić do owczarni, nigdy nie staje się rzeczywistością. Co więcej, nasza zwiększona samoświadomość może w przejmujący sposób przypominać, że nikt z nas nigdy całkowicie nie przezwyciężył swojej samotności. Ale uzupełniając poczucie własnej wartości jako osoby już w samym akcie miłości, możemy pogodzić się z ograniczeniami narzuconymi nam przez własne ludzkie ograniczenia. Prowadzi to bezpośrednio do trzeciego aspektu, wzbogacenia i spełnienia – tj możliwie najdalej – osoby. Zaczynając od poszerzonej świadomości siebie i naszych własnych uczuć, prowadzi to do poczucia naszej zdolności do sprawiania przyjemności drugiej osobie i dzięki temu osiągania poszerzenia znaczenia związku. Wykraczamy poza to, czym jesteśmy w danym momencie; Dosłownie stałem się większy niż byłem. Najsilniejszym symbolem, jaki można sobie w tym przypadku wyobrazić, jest prokreacja – fakt, że nowa istota może zostać poczęta i narodzona. Przez nowe bycie nie mam na myśli tylko dosłownych „narodzin”, ale narodziny jakiegoś nowego aspektu ludzkiej Jaźni. Dosłownie lub częściowo w przenośni, akt miłości niewątpliwie wyróżnia się tym, że jest płodny; i niezależnie od tego, czy ta intymność jest przypadkowa i ulotna, czy też wierna i trwała, sam akt jest podstawowym symbolem twórczości miłości. Czwartym aspektem jest ciekawe zjawisko, że do pełni konieczna jest umiejętność oddania czegoś drugiej osobie w intymności fizycznej przyjemność w tym akcie. W naszym wieku mechanizacji seksu i nacisku na „rozładowywanie napięcia” na obiektach seksualnych brzmi to jak banalny moralizm. Ale to wcale nie jest sentymentalizm; jest to raczej moment, w którym każdy może na podstawie własnego doświadczenia przekonać się o akcie miłości – dawanie musi być dla własnej przyjemności. Wielu pacjentów psychoterapii odkrywa, przeważnie ze zdziwieniem, że czegoś brakuje, jeśli nie mogą „zrobić czegoś dla drugiego”, dać czegoś partnerowi – czego normalnym wyrazem jest zdolność do poddania się podczas stosunku płciowego. Tak jak dawanie siebie jest niezbędne do osiągnięcia pełnej przyjemności, tak umiejętność otrzymywania jest z pewnością niezbędna w związku pełnym miłości. Jeśli nie możesz otrzymywać, dawanie doprowadzi do dominacji nad partnerem. I odwrotnie, jeśli nie możesz dawać, jedynie otrzymując, ogołacasz się. Pouczający paradoks - osoba, która może tylko otrzymywać, staje się pusta, ponieważ nie jest w stanie aktywnie przywłaszczyć sobie i uczynić swoim własnym tego, co otrzymuje. Nie mówimy zatem o przyjmowaniu jako biernym przejawie, ale o aktywnej akceptacji; człowiek wie, co akceptuje, czuje to, wchłania to w swoje własne doświadczenie i niezależnie od tego.