Złość jest bardzo charakterystycznym doświadczeniem narcystycznym, swego rodzaju „wizytówką”. Można zauważyć, że pojawia się on bardzo łatwo, nawet z najbardziej nieoczekiwanych dla obserwatora powodów, dlatego też jest odczuwany jako nieprzewidywalny. W normalnym trybie złość mówi nam, że jesteśmy sfrustrowani, że w związkach ignorowane są nasze wartości, ważne potrzeby zostaje rażąco naruszone i tracimy nasze znaczenie. Jednakże w polu narcystycznym sytuacja jest inna. Z jednej strony złość jest nadal reakcją na frustrację, ale same przyczyny frustracji są zasadniczo różne. Co może powodować niezadowolenie i frustrację? Niezadowolenie wynika z niemal każdej różnicy poglądów, planów, różnic w wizji sytuacji, itp. Czasami niezadowolenie jest spowodowane jakimkolwiek „niezależnym” zachowaniem, to znaczy zachowaniem, którego nie można kontrolować, nawet jeśli w żaden sposób nie wpływa to na interesy narcystycznego partnera. Niezadowolenie jest spowodowane rozbieżnością w odpowiedzi: „ Masz obowiązek widzieć mnie takim, jakim się uważam; Nie powinnaś mieć żadnego własnego punktu widzenia.” Niezadowolenie wynika z wszelkich prób wytykania błędów, nieporozumień, a zwłaszcza rozmów, że narcystyczny partner sam sprawia ból tobie lub komuś z twojego otoczenia. Czasami, aby pojawił się gniew, wystarczy po prostu pokazać (a raczej nie ukryć) odpowiadające mu emocje, takie jak ból, smutek czy uraza. W tym przypadku złość może pojawić się nawet wtedy, gdy pokrzywdzony partner nie zgłasza żadnych skarg („Nie masz prawa odczuwać i okazywać bólu, bo takie uczucia mówią mi, że zrobiłem coś złego, a to nie może i nie powinno się zdarzyć.” be”) Wszystkie te warianty niezadowolenia opierają się na strachu i bardzo delikatnej strukturze wewnętrznej, którą należy „chronić” przed najmniejszymi zagrożeniami za pomocą gniewu i oczywiście kontroli. Dlaczego oprócz „złości” potrzebny jest jeszcze gniew? funkcję ochronną, gniew ma jeszcze jedną ważną zdolność – aktywizuje nas. To uczucie pozwala niejako „otrząsnąć się” i „pozbierać się”. I na wiele sposobów rób to na poziomie fizycznym, cielesnym. W tym przypadku kruche ja nie jest w stanie wytrzymać wpływów na bardziej złożonych poziomach – poziomach wartości, przekonań, etyki, wyborów behawioralnych. Dlatego, aby przywrócić poczucie stabilności i integralności, „trzeba” powrócić na poziom cielesny, gdzie poprzez złość można poczuć się żywym i aktywnym. Niestety, to wszystko dzieje się bez uwzględnienia zainteresowań, potrzeb i uczuć partnera. A raczej nawet „jego kosztem”. Co możesz poczuć w odpowiedzi? W kontakcie z narcystycznym partnerem drugi uczestnik komunikacji może doświadczyć sprzecznej kombinacji uczuć: z jednej strony jednoczesnej wielkości i kruchości partnera W odpowiedzi na presję, presję i ogromne wymagania może pojawić się poczucie bezradności i chęć wewnętrznego skurczenia się i ukrycia, aby nie wywołać kolejnego wybuchu złości. Z drugiej strony pojawia się poczucie, że jesteś obok bardzo delikatny przedmiot, który można rozbić nawet przy najmniejszym ruchu. Dlatego musisz zachować ostrożność i starać się jak najlepiej zadbać o swojego partnera. Dlaczego narcystyczny gniew „utrzymuje się” i jak na niego reagować? Jednocześnie obie opcje prowadzą do konieczności ograniczenia swojej wolności i spontaniczność i znacząco „filtruj” swoje reakcje. Trudno jest stale znajdować się w takim stanie; sam zaczynasz czuć się w pewnym stopniu „bez życia”. Dlatego w chwilach złości (zarówno otwartej, jak i bierno-agresywnej) ze strony narcystycznego partnera następuje wielka pokusa, aby dać się wciągnąć w ten format, zareagować, w ten sam sposób okazać złość, a w końcu przestać być ostrożnym, jednak taka reakcja tylko wciąga Cię głębiej w konflikt (a w dodatku ułatwi zadzwonienie). Twoje zachowanie jest przyczyną konfliktu, a Ty jesteś jedynym winowajcą). Dlatego ważne jest, aby nie angażować się w tego rodzaju interakcje, nawet jeśli w zamian będziesz się złościć. Złość może i nie powinna być okazywana