(Proszę kolegów, aby potraktowali tę przypowieść z pewną dozą humoru) Spotkali się psychologowie. Usiedliśmy, żeby napić się herbaty. I rozmowa ciągnęła się: „Nie, w końcu dziadek Freud miał rację - wszystko pochodzi z dzieciństwa” – powiedział ten, który uważał się za prawdziwego psychoanalityka. A raczej uważał się za psychoterapeutę, ale tak naprawdę się mylił, bo nie miał wykształcenia medycznego – No i co ty mówisz! Wszyscy mieliśmy problemy w dzieciństwie, ale niektórzy sobie z nimi poradzili, a inni nie! Wszystko zależy, jak słusznie sądził akademik Pawłow, od właściwości układu nerwowego! Niezależnie od tego, jaki układ nerwowy dana osoba odziedziczyła od urodzenia, żyje z tymi problemami” – odpowiedział psycholog, który wolał swoją rodzimą, rodzimą teorię psychologiczną (Teorię Aktywności) od teorii obcych „Nie mów! To jest dla Ciebie pewnego rodzaju medycyna, a nie psychologia! Freud ma rację! Wszystko pochodzi z dzieciństwa! Co więcej, ważna jest pamięć rodzinna – tzw. archetypy. Jung słusznie wierzył, że archetypy przechowywane w naszej nieświadomości wpływają na zachowanie człowieka, stwierdził psycholog, który nazywał siebie psychoanalitykiem jungowskim. — Archetypy – to trzeba jeszcze udowodnić! Ale kompleksy, kompleksy są właśnie tym, co uniemożliwia człowiekowi spokojne życie. Adler wierzył także, że trzeba znaleźć pozytywny sposób na pokonanie swoich kompleksów, a wtedy człowiek rozwiąże wszystkie swoje problemy! - psycholog, który uważał się za psychoanalityka Adlera, zaniepokoił się: „Każdy ma kompleksy, to nie jest problem!” Człowiek, znajdując się w trudnej sytuacji, zdaje się tracić dla siebie sens. A wtedy skutki mogą być nieodwracalne. Jest jak mrówka, która zgubiła drogę. Ale znaczenie nie znika, zawsze jest. Musisz to tylko znaleźć. Frankl dobrze o tym napisał. Naszym zadaniem jest pomóc takiej osobie odzyskać sens życia” – odpowiedział psycholog, który wolał pracować w ramach Analizy Egzystencjalnej „Tak, to wszystko wina scenariuszy, które człowiek rozgrywa w swoim życiu!”. Musimy go nauczyć, jak wyjść z niekorzystnego scenariusza i napisać swoje życie od nowa, to jest nasze zadanie! Dobrze to ujął Eric Byrne w swoich książkach, na przykład „W gry, w które grają ludzie”, psycholog, zwolennik analizy transakcyjnej, mówił wszystkim: „Co ma z tym wspólnego wasz scenariusz, nie jesteśmy na scenie!”. I wierzę, że jakikolwiek bodziec, taka jest reakcja! Jeśli dana osoba otrzyma negatywny bodziec, wówczas jego reakcja będzie negatywna” – zdawał się słusznie zauważyć psycholog, który wolał behawioryzm (straszna nazwa jednego z szanowanych kierunków nauk psychologicznych) od wszystkich innych kierunków psychologii ! Wszystko zależy od stylów poznawczych! Sposób, w jaki dana osoba myśli, mówi o tym, CO dana osoba myśli! Jego sposób myślenia, sposób analizowania informacji – to determinuje całe życie człowieka” – stwierdził pośpiesznie specjalista praktykujący terapię poznawczo-behawioralną „No cóż, bzdury!”. Przecież dano nam ciało! To jest pierwsza reakcja na wszystkie problemy. Pomóżmy ciału - pomóżmy duszy! To najpewniejszy sposób! – tak stwierdziła psycholog pracująca w ramach Terapii Ciała „Więc twierdzę, że wszystkie problemy można rozwiązać poprzez ciało!” Po prostu załóż psychologiczną „kotwicę” na jakiś punkt ciała i kontroluj zachowanie danej osoby, jak chcesz! - pewnie oświadczył psycholog, który często korzysta z NLP, wie, jak to zrobić i jest niesamowicie dumny z tego, że z łatwością potrafi przechytrzyć każdego - No cóż, co za „kotwica”! To jest manipulacja! Panowie, jesteśmy powołani do pomagania ludziom! Rogers powiedział, że człowiek wie najlepiej, czego potrzebuje! Musisz tylko pomóc mu zrozumieć, czego naprawdę chce! – odpowiedział psycholog konsultujący się w ramach psychoterapii humanistycznej – Co za bzdury! Osoba zgromadziła w sobie masę niezamkniętych gestaltów (jednostek mentalnych, które powinny mieć integralność) i rozdzierają one jego psychikę! Jak on może zrozumieć, czego chce?! Musimy wyciągnąć jego gestalty i pomóc mu je zamknąć. To jest pierwsze zadanie! – psycholog, która wiele słyszała o terapii Gestalt, nerwowo bawiła się obrusem – Tak, daj sobie spokój.