Powiem Ci prosto od siebie, że bycie grzeczną dziewczynką jest niewygodne, a czasem wręcz bolesne. Przewlekle grzeczne dziewczynki są na ogół bardzo niezadowolone z życia, z siebie i otaczających je kobiet. To właśnie wśród „grzecznych dziewczynek” stopień ogólnego niezadowolenia z życia jest bardzo wysoki. W końcu trzeba być dobrym zawsze i dla wszystkich, a to jest „cholernie trudne”. (c) A wewnętrzny krytyk, podejrzanie podobny do jednego z rodziców, pstryka językiem, kiwa palcem i insynuując raz za razem wbija: „Ach, aha, grzeczne dziewczynki tak się nie zachowują, nie nie zrobicie tego, oni tego nie zrobią.” Zatem „grzeczne dziewczynki” prowadzą życie, które nie jest ich własnym, ze „wstydem” i poczuciem winy za to, że czasami chcą żyć po swojemu. Skąd zatem poza doświadczeniem rodzin rodzicielskich i scenariuszami ich rodzin rodzicielskich mogą brać się przesłanki do utworzenia armii „grzecznych dziewcząt”? Nawiasem mówiąc, mówimy nie tylko o dziewczynach, ale także o chłopcach. Zatem jak zawsze winne jest społeczeństwo. Ta „podła” jego część, która jest odpowiedzialna za to, co będzie „wbijane” dziecku w głowę już od najmłodszych lat. Mówię o epoce braku krytycznego myślenia i doświadczenia życiowego, kiedy cały świat jest raczej ograniczonym kawałkiem przestrzeni, a populacja świata to mama, tata, dziadkowie, pies Zlyuka i ryba Sonya. To właśnie w tym okresie w życiu dziecka pojawiają się adekwatne i nieodpowiednie bajki i opowiadania. Ich podli pisarze, ludzie i niektórzy indywidualni autorzy czasami nawet nie zastanawiają się, jak dziecko i, co najgorsze, jego rodzice, mogą interpretować rosyjską sztukę ludową. Interpretacje są czasem gorsze od samej treści i wpływają na psychikę delikatnego dziecka. Nasze społeczeństwo się zmienia. Zasady życia w nim, pewne prawa jego rozwoju, wartości, relacje. Jest to normalne i naturalne. Każdy czas ma swoje własne znaki. Moim zdaniem głupio jest podchodzić do budowy statku kosmicznego za pomocą kamiennego młotka i kija do kopania. Zatem wyobrażenia o tym, kim jest kobieta, jaka jest jej funkcjonalność, jaka jest jej rola w życiu społeczeństwa i rodziny, zmieniają się z biegiem czasu. I dzięki Bogu! Ale starożytne opowieści się nie zmieniają. A w nich także idee dotyczące roli i funkcjonalności kobiet. W starożytności na Rusi płeć piękna nie była dobrze traktowana. To był trudny czas – czas rozwiniętego rolnictwa, ciężkiej pracy fizycznej i braku uzdrowisk publicznych. Męski świat. I nic dziwnego, że baśnie w tamtych czasach też były specyficzne – nie pisane przez kobiety. Inaczej mówiąc, w tych baśniach autor płci męskiej opisywał „dobrych” głównych bohaterów w oparciu o swoje męskie wyobrażenia i oczekiwania wobec kobiety. Dokładniej, w oparciu o to, co w jego rozumieniu kobieta powinna ROBIĆ, gdyby była mężczyzną. Świat męski i żeński różnią się właśnie tym, że mężczyznom zależy na agresywnej energii - energii działania, rozwoju, kreatywności. Ogólnie chodzi o aktywność i dynamikę. Ale kobiety są trochę inne. Mówią o emocjach i uczuciach, o komunikacji i łagodzeniu zakrętów, o miłości, trosce, czułości, miękkości i tworzeniu komfortu w rodzinie i domu. To tyle w skrócie. Ale możliwe są również niuanse. Ale skąd o tym wie autor-mężczyzna, który tak naprawdę pisze o sobie w starożytnej rosyjskiej baśni, tyle że w kobiecym przebraniu (Morozko, malutka hawroszeczka). Ale autor pisze inaczej o Iwanuszce Błaźniej, Emelyi i podobnych postaciach. Jest o czym myśleć, prawda? ;) Na przykład autorki kładą większy nacisk na opisywanie przeżyć, uczuć i zamętu psychicznego. Generalnie ciągły monolog wewnętrzny. Ale tutaj znowu mogą występować niuanse. Wyobraźmy sobie więc, że dziewczynka od najmłodszych lat uczy się wzorców zachowań poprzez bajki, które w rzeczywistości wcale nie odpowiadają jej kobiecej naturze, ale są przedstawiane jako jedyne słuszne i zachęcane przez otoczenie. Dokładnie. „A jeśli nie jesteś tym, czego od ciebie oczekujemy, śmierć dla ciebie! albo co gorsza – niechęć i odrzucenie.” Przesłanie jest takie, że kochamy Cię tylko wtedy, gdy jesteś „dobry”. Spójrz na kryterium dobroci, także w bajkach, które ci czytamy. Ja sam pamiętam, jak w moim