Od autora: Oj, to nie jest łatwe uczucie. Czy można tego nie doświadczyć? Obrażać się czy nie obrażać.. Balakhonskaya G.V. Wersja audio artykułu tutaj https://www.b17.ru/media/49851/# Tyle razy sobie to powtarzałam Ja bym się nie obraziła, żeby się obraziła głupia. I rozumem rozumiem, że to głupie… ale czuję się urażony! No cóż, kolejna próba uporządkowania tej sprawy :) I żeby w końcu sobie ułatwić... Oto co możesz zrobić, żeby sobie ułatwić? Spróbuję odpowiedzieć sobie na pytanie, dlaczego w ogóle pojawia się uraza. Prawdopodobnie dlatego, że dzieje się coś, na co w ogóle nie liczysz i jest to dla Ciebie nieprzyjemne. Na przykład zawarte tam słowa są w pewnym sensie obraźliwe. Lub działania, które nie odpowiadają naszemu dobremu obrazowi siebie. I jest całkiem prawdopodobne, że dana osoba, jak mówią, nie śpi, ani nie jest w duchu... Może nawet nie zdawać sobie sprawy, że obraża nas to z jego strony. Być może wcale tego nie chciał. A często okazuje się, że sytuacja z urazą jest jedynie wytworem naszej wyobraźni. Ponieważ gdzieś w głębi siebie jesteśmy gotowi na urazę. Bo gdzieś w głębi duszy nie jesteśmy pewni swojej dobroci. Niektóre miejsca w nas są przygotowane na obrazę – jak puzzle. W końcu nie zareagujemy na coś, co nas w ogóle nie dotyczy. A przecież dopóki nie czujemy się przez nikogo urażeni, obrażamy kogoś, kto nie jest nam obojętny, a którego zdanie i postawa są dla nas ważne. Oznacza to, że sami nadajemy tej osobie specjalne prawa w stosunku do nas. Z jakiegoś powodu jego ocena nas staje się dla nas ważna. Prawdopodobnie dlatego, że oceniamy siebie… cóż… trochę niezbyt dobrze. I co wtedy się z nami stanie? Zaczynamy czuć się upokorzeni, zdewaluowani. Jakie są nasze uczucia? Tak, to zazwyczaj wstyd. Ale dlaczego? Za to, że nie jesteś dla tej osoby tak dobry, jak się spodziewałeś? Tak, nie bez tego. Zaczynamy odczuwać pewnego rodzaju „uszkodzenie”. I to jest takie nieprzyjemne. Okazuje się, że ta osoba zdaje się „zrzucać nas z piedestału”, na którym myśleliśmy, że ją reprezentujemy, a okazuje się, że tak nie jest?!? Przestępstwo A okazuje się, że w tym, że czujemy się urażeni, bierzemy najbardziej aktywny udział. Ponieważ nie akceptujemy siebie i nie lubimy siebie za nasze „niedoskonałości”, tworzymy właśnie te „gniazda zagadek”. Ale jeśli zaakceptujesz siebie takim, jakim jest, ze wszystkimi swoimi cechami, to nie będzie się czym obrażać wg. Natomiast opinie i oceny innych osób – nie gorszych ani lepszych od nas, a po prostu innych – przejdą do kategorii nieoceniającej, ale „każdy ma prawo do własnego zdania”. I tę opinię możemy uwzględnić – jeśli chcemy. Bo my też mamy prawo do swojego zdania. Dlaczego wciąż się obrażamy... Ale kiedy bardzo chcesz, żeby ci coś dano, a nam tego nie dają. No cóż, nie chcą dawać np. Ponieważ sami tego potrzebujemy. Albo go nie mają. Ale nadal chcemy to dostać! A może nie dają, bo nie wiedzą, że tego chcemy. I milczymy - w nadziei, że oni sami zgadną. Ale nie zdają sobie sprawy, że to przynosi pecha... I niekoniecznie musi to być jakaś rzecz lub coś materialnego. Mogą to być słowa, uwaga i wsparcie – ale nigdy nie wiadomo! Cóż, co możemy tutaj zrobić? Odpowiedź, jak zawsze, jest dość powierzchowna, ale trudno mi ją dostrzec! sposób, niż mówić, czego potrzebujemy, wiem! A potem - wykonaliśmy swoją pracę. Powiedzieli, czego chcemy. I czy to dadzą, czy nie, to decyzja innej osoby - nie możemy kontrolować drugiej osoby, ale w tym przypadku jesteśmy w zgodzie ze sobą, nie mamy już na siebie żadnych skarg. Ponieważ wszystko, co od nas osobiście zależy, zostało już zrobione. I dlatego są z siebie zadowoleni! Ale jak wspaniale jest być szczęśliwym z sobą! Warto w to włożyć trochę wysiłku! :) Bo kto się kłóci, nie jest łatwo rozmawiać o tym, co się chce uzyskać. Tego musisz się jeszcze nauczyć. Ale czy znacie inne sposoby? :) Dziękuję za uwagę! Zarejestruj się na stronie b17.ru i uzyskaj dostęp do ciekawych informacji z zakresu psychologii praktycznej oraz moich artykułów :) Na moje konsultacje możesz zapisać się tutaj