Wraz z nadejściem jesieni dość często można usłyszeć, a czasem wręcz zaobserwować u swoich bliskich dolegliwości takie jak: senność, obniżony nastrój, apatia, zmęczenie itp. O co więc chodzi, co jest przyczyną takich metamorfoz zachodzących w tym wspaniałym czasie? W dzisiejszych czasach samo słowo „depresja” jest bardzo modne. Co więcej, można to usłyszeć niemal wszędzie, jak mówią, od młodych do starych. Jednak pod tym pozornie modnym i niewinnym na pierwszy rzut oka słowem kryje się zaburzenie afektywne (emocjonalne), prowadzące do dość poważnych konsekwencji. Czy zatem warto siebie etykietować? Właśnie to postaramy się zrozumieć w tym eseju. Przyjrzyjmy się więc najpierw przyczynom, dla których jesień jest przyczyną różnego rodzaju zaostrzeń, w tym kontekście psychicznych. Zdaniem psychiatrów, na skutek zmian długości dnia i stanu natury następuje ogólny spadek emocji. Wrażliwość układu nerwowego wzrasta pod wpływem pewnych czynników. Na organizm negatywnie wpływa zmniejszona liczba godzin dziennych, zmniejszona aktywność słońca itp. Wszystko to skutkuje mniejszą aktywnością procesów hormonalnych. Na przykład przy braku światła słonecznego produkcja serotoniny zaczyna się pogarszać. Naturalnie wszystko to jest stresem dla całego organizmu, a zwłaszcza dla psychiki. Nie jest to jednak depresja jako taka. W rzeczywistości epizod lub zespół depresyjny, jeśli mówimy o więcej niż jednym powtórzeniu tego stanu, może rozwinąć się zarówno jako niezależne zaburzenie, jak i część wielu innych chorób, a także w wyniku stosowania niektórych leków, alkoholu i różne organiczne uszkodzenia układu nerwowego. Ważne będzie w tym przypadku odróżnienie depresji od np. stanu astenicznego. Nie wchodząc w różne rodzaje depresji, możemy wyróżnić najbardziej charakterystyczne objawy tego zaburzenia. 1) Przewaga niskiego nastroju tła. Ponadto należy pamiętać, że niski nastrój tła może objawiać się: melancholią, niepokojem, depresją, obojętnością, poczuciem beznadziejności, bezradości, beznadziei; osoba może odczuwać „ból psychiczny”, „ciężar”, uczucie dyskomfortu w klatce piersiowej itp. Czasami zdarza się również, że u niektórych osób objawy te są maskowane przez drażliwość, hipochondryczne nastroje, lęki, zachowania histeryczne itp. 2) zaburzenia snu. Może to obejmować częste przebudzenia, płytki sen, trudności z zasypianiem itp. Ale, jak wszędzie, może wystąpić wyjątek w postaci hipersomnii (to znaczy nadmiernego snu). 3) Zmniejszony apetyt. Jedzenie nie sprawia przyjemności i wydaje się człowiekowi pozbawione smaku. Jeszcze raz zastrzegam, że przy nietypowych postaciach możliwa jest hiperfagia. 4) Zahamowanie intelektualne. Może przybierać postać zapominania, zaburzeń koncentracji, powolnej mowy, źle modulowanego głosu i w zasadzie zmniejszonej chęci do komunikowania się. 5) Opóźnienie silnika. Osoba jest przeważnie w stanie nieaktywnym, może długo pozostawać w jednej pozycji, z „zamrożonymi” emocjami (często żalem). I wreszcie rytm dobowy wskazuje, że objawy te są bardziej wyraźne rano. Jeśli więc nie znalazłeś u siebie tych wszystkich objawów, to jest za wcześnie, aby narzekać na depresję, choć oczywiście dla bardziej wiarygodnego wyniku konieczna jest konsultacja z psychiatrą i poddanie się diagnostyce, w tym przy użyciu różnych metod badawczych. Jeden z nich, który sugeruję zrobić już teraz. http://www.psi-test.ru/zdorovie/depressia.html