Atak paniki to nagły, niewyjaśniony atak lęku połączony z niepokojącymi objawami fizycznymi. Jest to niezwykle nieprzyjemny stan; osoba może czuć się tak, jakby wariowała, a nawet umierała. Czuje, że nadchodzi fala czegoś, z czym nie jest w stanie sobie poradzić. Już sam strach przed atakiem paniki może stać się jego przyczyną w przyszłości. Istnieją dwie główne grupy objawów ataku paniki: - Objawy fizjologiczne, do których należą szybkie bicie serca, duszność, duszność, wahania ciśnienia krwi, drżenie. , niejasny ból i wiele więcej - Objawy psychiczne - Jest to przede wszystkim strach, osiągający punkt niekontrolowanej paniki i zwężenia świadomości. W niektórych przypadkach może nastąpić krótkotrwała, odwracalna utrata kontaktu z rzeczywistością, gdy człowiek przestaje rozumieć, kim jest, gdzie jest i co się z nim dzieje. Według statystyk tak jest od 20 do 30% ludzi podatny na ataki paniki. Zaburzenie to częściej obserwuje się u kobiet, co może wynikać z faktu, że łatwiej jest im mówić o występowaniu podobnych objawów, podczas gdy mężczyźni mogą postrzegać je jako szkodzące ich męskim cechom i wolą przebywać sam na sam z mężczyzną. Główną trudnością ataku paniki jako zjawiska jest to, że jest to błędne koło reakcji – niektóre objawy powodują inne i wzmacniają się nawzajem. Osoba błędnie interpretuje to, co dzieje się w jego ciele i reaguje na to strachem. Na przykład jego bicie serca przyspiesza, to go przeraża, strach sprawia, że ​​jego serce bije jeszcze szybciej, co powoduje nową, jeszcze silniejszą falę niepokoju, zanim przekształci się w niekontrolowaną panikę. Osoba, która raz doświadczyła podobnego stanu, zaczyna na niego czekać i martwić się, że może się to powtórzyć. Jeśli wystąpią objawy ataku paniki, należy najpierw wykluczyć fizjologiczne przyczyny ich wystąpienia. Poddaj się badaniu pracy nadnerczy, tarczycy i układu sercowo-naczyniowego. Jeśli nie wykazuje znaczących zaburzeń, przyczyną są zaburzenia psychiczne. Do psychologicznych przyczyn ataków paniki zalicza się: - Wyparte urazy psychiczne z dzieciństwa; - Wyparte lęki, przede wszystkim strach przed śmiercią; - Długotrwałe narażenie na napiętą, stresującą sytuację stres – jeśli matka reagowała na różne czynniki intensywnym niepokojem, istnieje duże prawdopodobieństwo, że dziecko zastosuje ten sam model; – zerwane relacje z innymi; – stres w pracy; – niewłaściwie zorganizowana rutyna dnia – zdecydowana przewaga stresu intelektualnego i emocjonalnego związanego z wysiłkiem fizycznym, brakiem świeżego powietrza, nadużywaniem substancji psychoaktywnych (herbata, kawa, alkohol) itp. Często kombinacja tych przyczyn prowadzi do ataków paniki. Pierwszy atak paniki z reguły pojawia się w tle wyczerpania nerwowego, gdy dana osoba znajduje się w stanie stresu psychicznego przez długi czas. Potrafi nawet odkryć przyczynę, która wywołała ten bolesny stan, ale przyczyna ta zwykle okazuje się powierzchowna i wtórna. Nie poznano prawdziwych przyczyn problemu, który uśpiony był w ludzkiej psychice przez kilka lat, a nawet dziesięcioleci. Oznacza to, że lęk ten kumulował się przez bardzo długi czas, być może od pierwszych lat życia, a atak paniki stał się jego kulminacją. Dynamika i rozwój ataku paniki w dużej mierze zależy od stosunku do niego. Obiektywnie jest to nieszkodliwy atak, który nie może mieć żadnych globalnych konsekwencji. Ale ważne jest, aby zrozumieć, dlaczego jest to potrzebne i co próbuje powiedzieć. Reakcja ta, niepoddająca się świadomej kontroli, wiąże się z tłumieniem sfery uczuć i nie można jej ignorować. Faktem jest, że VSD i atak paniki to tylko pierwsze objawy, których doświadcza dana osoba. Jeśli nie zajmie się sygnalizowanymi przez nie problemami, kolejne sygnały będą poważniejsze, aż do pojawienia się takich