Są problemy, o których nie ma zwyczaju rozmawiać. Tak się składa, że ​​macierzyństwo w mediach, internecie, poradniach przedporodowych – gdziekolwiek – jest tylko chwalone i wywyższane. Na przykład bycie matką jest „wspaniałe”, bycie matką jest „dobre”, bycie matką jest „właściwe”. Ale nikt nie mówi o tym, że trudno być mamą, że mamy częściej niż tatusiowie wpadają w depresję i częściej zapadają na ataki niektórych chorób przewlekłych... Nie ma też w zwyczaju mówić o tym, że matka w połączeniu z gospodynią domową to przede wszystkim praca emocjonalna. Co się stanie w końcu? Kobieta naprawdę nie wie, co zrobić z wewnętrznymi sprzecznościami. Nie może też się tym z nikim dzielić – wszak macierzyństwo jest „zdrowe i cudowne”. Opowiedzenie mężowi o swoich chorobach jest całkowicie niemożliwe. Mężczyźni nie zawsze rozumieją, co tak naprawdę kobieta robi w domu z dzieckiem. Wyjaśnienie mężowi, że zdewaluowana praca kobiety i ciągła, monotonna, rutynowa praca pochłania wiele wewnętrznych zasobów, jest zadaniem prawie niemożliwym do zrobienia, gdy macierzyństwo zamiast radości, niepohamowanego szczęścia i poczucia bezgranicznej rozkoszy z nowych dzieci odkryć, przynosi jedynie rozczarowanie, apatię i kilka chorób przewlekłych? Krok 1. Rozładowanie napięcia Szczerze współczuję wszystkim współczesnym mamom, które w tak trudnym czasie dźwigają na swoich barkach dziką odpowiedzialność za rozwój dzieci. Dosłownie 20-30 lat temu nikt nie przywiązywał dużej wagi do tego, że dziecko w wieku 2 lat mówi bardzo niewyraźnie lub że do czwartego roku życia nie nauczyło się jeszcze liczyć. Dziś rodzice zmuszeni są brać udział w prawdziwym „wyścigu mózgów” ze swoimi dziećmi. A co najważniejsze, nikt tak naprawdę nie potrzebuje tego wyścigu. Dzieci nie stają się bardziej rozwinięte ani utalentowane z powodu ambicji matki. Dlatego pierwszą rzeczą, której musisz się nauczyć, jest wydech. Głęboko i równomiernie, licząc w duchu do dziesięciu. Twoje dziecko jest takie samo jak wszystkie inne dzieci. W pewnym sensie je wyprzedza, w innych nie ma czasu – ale to zupełnie normalna sytuacja. W końcu genialne dzieci są dla rodziców trudnym „dziedzictwem”. Krok 2. Chwalimy się i uczymy naszych mężów, jak nas chwalić. Matki nauczyły się i przyzwyczaiły do ​​kichania przy własnej pracy. Pomyśl tylko - ugotowałam barszcz, umyłam podłogę, wyprasowałam pościel (a także znalazłam wszystkie skarpetki mojego męża). Na przykład, jaki rodzaj pracy jest tam - po prostu rutyna domowa. Ale dopóki nie nauczymy się mówić sobie, jacy jesteśmy wspaniali, że nie tylko mamy czas, aby zaopiekować się dzieckiem i poświęcić mu swój czas, ale także wiemy, jak utrzymać w domu czystość, wygodę, porządek i sytość, nie będziemy być nieszczęśliwym. I tak, matki, pamiętajcie, aby żądać pochwał od swoich mężów. Już za kilka tygodni nauczą się szczerze dziękować za obiad, czyste łóżko i schludne pokoje. Póki co (powiedzmy Ci w tajemnicy) po prostu nie rozumieją, że potrzebujesz ich werbalnego wsparcia. Szturchnij je: „Kochanie, jak podobają Ci się dzisiejsze kotlety? Czy naprawdę są magiczne?”, „Co możesz powiedzieć o moich rzeczach, które wyprasowałam i powiesiłam w Twojej szafie?”, „Jak podoba Ci się nasza mała zmiana w sypialni – czy czujesz, że stała się bardziej komfortowa? ” Jestem pewna, że ​​gdy odpowiesz na swoje pytanie, Twój małżonek Cię przytuli i poczujesz się znacznie lepiej! Krok 3. Poszerzanie kręgu znajomych Tak naprawdę, o czym możesz rozmawiać z innymi mamami? „W ciągu miesiąca przytyliśmy 500 gramów. A Ty?”, „Och, kupiłam synkowi nowe śpioszki. Chcesz takie same?”, „W sklepie X trwa wyprzedaż ubranek dziecięcych – warto wybrać się tam razem!”, „Och, córka sama usiadła!” Uroczy? Uroczy! Ale kiedy rozmowy wyłącznie o dzieciach zajmują wszystkie rozmowy z przyjaciółmi i rodziną, nieuchronnie następuje wewnętrzna dewastacja. Poszerz swój krąg znajomych. Poszukaj znajomych o podobnych zainteresowaniach i nie zapomnij o swoich zainteresowaniach zawodowych. Porozmawiaj o książkach, filmach, nowościach w modzie i gotowaniu z rodziną i przyjaciółmi. Pamiętajcie – świat nie sprowadza się do dziecka. Wokół jest jeszcze zielona trawa, śpiewają ptaki i półki z nieprzeczytanymi książkami, a to wszystko da się zrobić z kimś!