Od autora: Rozdział 8 książki „Dialog w ciszy” Za każdym razem, gdy z drżeniem biorę w ręce kolejną fotografię, w obawie, że cud się nie powtórzy, a stanie się moja wina. Mówią do mnie: „No cóż, pomóż mi! Cóż, ile cię to kosztuje?” - a ja odpowiadam: „Sam nic nie robię, po prostu zadaję pytanie i bardzo chcę usłyszeć odpowiedź, bo potrzebujesz pomocy. Sam byś to usłyszał, gdybyś wierzył i nie wstydził się wyznać swoje grzechy przed Lord. " Za tym kryje się z reguły „zabójczy” argument: - „Ale masz dar!” Cóż mogę powiedzieć... Człowiek zawsze ma to, w co wierzy. Bardzo mi przykro, ale to właśnie brak wiary czyni człowieka niedostępnym dla tych, którzy są gotowi i mogą mu pomóc. ***...- „Żono, powinnaś przyjrzeć się mojemu koledze. Dzisiaj razem na obiedzie wymiotował, moim zdaniem, nawet krwią. Wcześniej, jak twierdzi, nigdy się to nie zdarzało. Zawsze ma świeże jedzenie, ale poczuł się tak źle, że odesłałem go do domu. Mówi o jakiejś krzywdzie wyrządzonej jego rodzinie. No cóż, jeśli jest za darmo, to niech się temu przyjrzy. Ale tak naprawdę nie w to wszystko wierzy, a nawet wstydzi się do ciebie przyjść. - „OK, przynieś mu zdjęcie, żeby wyglądał prosto i najlepiej, żeby jego nogi i ręce nie były skrzyżowane. Na zdjęciu może być więcej niż jedno.” Sam przyniósł zdjęcia. Sięgam po nie i czuję przede mną pustkę... Stoi w drzwiach, jak w czarnej ramie trumny... Próbuje z czegoś zażartować, ale zauważa mój niepokój i szybko wychodzi. Myślę, że bał się usłyszeć natychmiastową odpowiedź, spodziewając się strasznych wieści. Mój mąż również odczytał tę wskazówkę w moich oczach i wychodząc pożegnać gościa, wyjaśnił: „Czy jest aż tak źle?” - „Nie jest najemcą. Maksymalnie trzy miesiące, jeśli nic nie zostanie zrobione, obejrzę zdjęcie, wtedy powiem dokładniej, co jest nie tak”. - „On nigdy nie był chory! mówi. Wrócę i porozmawiam. Mężczyźni odeszli, a ja zostałem z wielkim ciężarem na duszy. Jak źle jest zaczynać w nowym miejscu, przepowiadając śmierć pierwszej osobie, która poprosi o pomoc. Właśnie przeprowadziliśmy się z Mołdawii na Ukrainę i to jest jedyny przyjaciel mojego męża. Ale nie stawiam diagnoz na podstawie powiązań.... Patrzę na zdjęcie... Podoba mi się ta osoba, ale czuję w niej agresywne, obce życie. Moje myśli są pełne węży,... macek... Wytężam swoją wolę, próbując oczyścić ją z pajęczyn, lecz nie widać prześwitu. No cóż, czy naprawdę nic nie da się zrobić?... Świeca trzaska i rozpryskuje wosk,... trzymam ją nad fotografią,... żałobna sadza gęstą chmurą pokrywa ją od góry do pasa.. Jak mogę im to jutro powiedzieć? Czy w to uwierzą? Czy będą chcieli walczyć o jego życie?.. A następnego dnia mąż zabronił mi „straszyć ludzi”, zwłaszcza, że ​​Slavik „już wyzdrowiał”. Nic go już nie boli, prawdopodobnie został po prostu otruty. - „Nie wierzę, że jest tak poważnie chory, a wtedy będziemy musieli tu mieszkać. Po prostu zostaniemy zabici ze świata za twoje wynalazki, jeśli nie umrze. Po prostu oczyść je ze szkód, to wszystko”. - „Za późno na zmycie brudu, gdy podłoga już zgniła... Lepiej tego nie dotykać, żeby się nie pokruszyć.” - „Nie bądź mądry, to jest mój przyjaciel Nie pomagaj mu, to znaczy, że w ogóle nic nie wiesz! Spalę wszystko. Do cholery twoje książki!” – „Panie! Czego ode mnie wszyscy chcecie? Dlaczego wzywacie mnie do odpowiedzialności?” Powiedziałem żonie Slavika, że ​​jej mąż jest bardzo ciężko chory. Guz jest najprawdopodobniej złośliwy. Jeśli teraz nie zgłosisz się do lekarza, ona wkrótce go straci. Próbowali mnie namówić, żebym sam podjął się leczenia, ale nalegałem na dokładną diagnozę, zdjęcia i badania, mając nadzieję, że zaciągnę go do szpitala. Jeśli dowie się, że ma raka, da sobie radę, pomogę. Ale dopiero gdy po raz drugi zrobiło mu się za gorąco, zorganizowano pełną inspekcję w ramach „poznawania”. Prawdopodobnie poprzez połączenia odkryto jedynie wrzód żołądka z zagęszczeniem i przepisano ośrodek. Argumentowałem, że to błędna diagnoza, ale powiedzieli mi, że z lekarzami nie można polemizować. Mój mąż ponownie groził, że spali wszystkie moje książki, jeśli nie przestanę rechotać. Czas mijał, ból się nasilał, a Slavik zdobył „udany” bilet do sanatorium „Tanya, co robisz?Uwierz mi, proszę! Jeśli teraz wyjdzie, nie wróci. Idź do innego lekarza, onkologa. Jeśli tego nie zrobisz, będziesz tego żałować przez całe życie, ale nie będziesz w stanie niczego zmienić. Kolejny lekarz! Jeśli potwierdzi wrzód, to dam ci spokój i obiecuję, że go wyleczę. To były moje urodziny. Zaproponowałam świętowanie i jutro pójście do onkologa. Ale my w samochodzie zabraliśmy Slavika, żeby kupił bilet na pociąg. Nie jeden posłuchał moich twierdzeń, że bilety nie będą potrzebne, lekarz odwoła sanatorium, bo to tylko pogorszy problem. Ale cały dzień siedziałam w samochodzie, bo bilety kupiono dopiero wieczorem. Dziwne, ale tego dnia kolejka do kasjera była zbyt długa i powolna – „Usiądź tutaj i zastanów się, co jest dla ciebie ważniejsze – imieniny czy osoba”. Nie wiem, jak przekonać ludzi, żeby zrobili to, czego potrzebują, i nie tego, czego chcą?! - „Nie martw się, wszystko się ułoży”. „OK” – powiedzieli mi mężczyźni w drodze powrotnej. „Nie będzie” – odpowiedziałem niegrzecznie, czego mnie pozbawiono uroczysta kolacja i prezent. W domu wybuchł skandal. „Odwal się od niego” – powiedział mi mąż. „Lepiej doradź jakieś zioło”. – „Po co ci moja druga rada, skoro nie skorzystałaś z pierwszej. Dręczyłeś mnie swoją nieufnością. Napisałem szczegółową, ścisłą dietę, ale nadal karmią go czymkolwiek. Albo mnie o nic nie pytasz, albo uczysz się słyszeć odpowiedź. Dwa dni później dowiedziałam się, że Slavik jest w szpitalu. Bez zaproszenia wszedłem do domu i poprosiłem, żeby powiedział mi prawdę, w przeciwnym razie ja nie byłaby już w stanie pomagać ludziom, straciwszy zaufanie ludzi, a Tanya wybuchła płaczem i powiedziała, że ​​jej mąż ma „mięsaka” i pilna operacja przedłuży jego życie tylko o kilka miesięcy. Uważa jednak, że operowano wrzód, usuwając ponad połowę żołądka. „I nie trzeba go przekonywać! Nie przychodź więcej do nas, nic mu nie pomoże.” – „Ale pozbawiasz go prawa wyboru walki?! Zdecydowałeś się za niego!” Kilka tygodni później Tatiana zadzwoniła do mnie ponownie, za namową Slavika. Zaczął się bardzo silny ból, chciał popełnić samobójstwo, aby zakończyć męki i uchronić rodzinę przed problemami. Bał się… Rozpoczęliśmy naszą długą rozmowę na temat Boga, duszy i odpowiedzialności karmicznej. Sława bardzo kochał swoje dzieci, zwłaszcza najmłodszą ze swoich trzech córek. Zdawał sobie sprawę, że grzech samobójstwa zatwardzi jej los i pozbawi dusze jej dzieci i wnuków pewnego dnia podczas jednej z takich rozmów spojrzał mi prosto w oczy i rozpaczliwie zapytał: „Co mam zrobić?” „Są dwie opcje – zaakceptować lub walczyć. Możesz podjąć silną wewnętrzną decyzję o pokonaniu raka. Szczerze wierząc w Boga, poproś Go o pomoc i działaj, nie marnując ani minuty. Z natury jesteś silniejszy niż rak, organizm może wytworzyć truciznę, która atakuje wroga w sobie.” - „Już za późno…” - „Chrystus też wskrzesił umarłych! Czy masz dość wiary, aby przyjąć ten dar od Pana? Czy naprawdę chcesz żyć i jesteś gotowy walczyć całą dobę, bez przerwy? Przyznawszy się do wszystkich swoich przeszłych błędów i złudzeń, poproś o oczyszczenie poprzez pokutę. Bądź przygotowany na każdą próbę, poddając się mocy Wszechmogącego i mocno wierząc w cud uzdrowienia na końcu próby. Powtarzaj za mną! - Chcę żyć! Głośniejsza! Popyt! Chcę żyć! Będę żył!…” W jego oczach pojawiły się łzy, ale nie było w nich błysku pragnienia życia. Nie wierzył… Zdjął nawet krzyż i powiedział, że będzie cierpliwy, obiecując rzucić krzyż. pomyślał o samobójstwie. Tanya przestała do niego przychodzić - albo wpuściła mnie, łącznie ze mną. Trwały przygotowania do ślubu ich najstarszej córki... Zamiast tortów weselnych pieczono ciasta pogrzebowe... - „. Wezmę wolne, zaśpiewam i pójdę dalej” – powiedział Slava… I tak też zrobił… Pamiętam, że obudziłem się o drugiej w nocy z silnym bólem brzucha, poszedłem do okno i zobaczyłem światło wpadające w niebo z jego okna... Żegnajcie i wybaczcie... Rano bramy ich domu były szeroko otwarte - „Slavik umarł dziś wieczorem - „Nie” - mówi mąż. „Mają wesele, goście chodzą tam i z powrotem, więc bramy nie zamykają.” – „Był ślub, a teraz jest pogrzeb…”. Tania opowiadała mi to przed śmiercią śmierćludzie, anioły, rozmawiali z nimi na głos. Widział też jakieś dziwne tłumy ludzi i mnie z krzyżem i ikoną... powiedział: „Wow, ale Nadieżda jest nasza…” na moje pytanie: „Co dalej?” - bez względu na to, jak bardzo torturowałem, nigdy nie otrzymałem odpowiedzi od Tatyany. - „Nic ci nie powiem, sam wszystko wiesz. Wybacz mi”. I bardzo potrzebowałam tej wiadomości... Moja trzyletnia córka, odprowadzając Slavika z nami na cmentarz, zapytała: - „Gdzie jest teraz wujek Slavik?” - „Dobrzy ludzie idą do Nieba, a źli ludzie Piekło.” – „A jak?” Bóg będzie wiedział, kto jest zły, a kto dobry?” – „Na przykład od ludzi.” Julia podniosła głowę, wpatrując się uważnie w niebiańskie wyżyny i głośno powiedziała: „Boże, jest dobry, zabierz go do Nieba, proszę. „Dał mi nasiona” - pierwszy dziecinny argument, jaki się pojawił, ale najważniejsze było prawdziwe pragnienie wstawiennictwa, myślę, że zadziałało Dziewiątego dnia Slavik śnił o kilku krewnych, mówiąc, że został dobrze przyjęty i podobało mu się, jak go pochwalano - „Wszystko w porządku, żyj w spokoju!” ***... - „Witam, sąsiedzie. Wiem, że ludzie przychodzą do Was po pomoc, więc mogę przyjść wieczorem. Właściwie to moja córka ma problemy, jeśli ją przekonam, to się zjednoczymy.” – „Nie trzeba namawiać, możesz po prostu złapać jej zdjęcie. Nie bój się tak, uspokój się, wszystko się ułoży. Wieczorem kobieta była całkowicie zdenerwowana. - „Widzisz, mój zięć jest obcokrajowcem, bardzo dobrym człowiekiem. Córka jest z niego zadowolona, ​​jest dziecko, budują nowy dom. Ale nasza wioska jest mała, wszystko widać, są zazdrośni ludzie. Ogólnie zaczęła chorować. A teraz pojawił się nowy problem. Jest w ciąży po raz drugi. Zatem pępowina dusi płód. Jest dopiero w połowie kadencji, a lekarze twierdzą, że istnieje dla niej bardzo duże ryzyko i prawie żadnych szans dla dziecka. Dusi się jak na szubienicy. Ciągle śnią mi się złe sny, ktoś rzuca zaklęcie.” - „Narysuj mi proszę plan swojego domu” – w efekcie powstał bardzo agresywny rysunek w kształcie trumny. – „Tak, żadnych okien, brak drzwi... Problem jest duży, ale nie rozpaczaj. Zobaczmy, co można zrobić. Nie ma sytuacji beznadziejnych, zawsze jest wybór.” – „Więc, jak mówią, nie da się uniknąć losu?” – „Ale zawsze jest szansa na złagodzenie ciosu i zmianę przyszłości. Tylko w przeszłości nic nie można zmienić fizycznie, można natomiast ocenić w konkretnej wersji i zmienić jedynie energię konsekwencji. Sami tworzymy przyszłość, w teraźniejszości i teraz.” – „Pomóżcie, na litość boską!” – „Wszystko dzieje się w Jego imieniu. Teraz sytuacja wynosi 50% do 50%. Trzeba poświęcić dom (widzę, jak dom w tej chwili wyprostował się z ulgą), wezwać księdza. Pokrop podwórko i ogród wodą święconą, powtarzając: Panie Jezu Chryste, Synu Boży, zmiłuj się nade mną, grzesznikiem!” – „Och, co ludzie sobie pomyślą?” – „Lepiej skup się na tym, co Bóg o Tobie myśli. To, o czym myślisz, działa dla Ciebie. Od teraz uważnie filtruj swoje myśli, jeśli chcesz chronić swoją córkę i czekać na wnuka. Musisz wykonać następującą czynność: W ciągu jednego dnia na czczo musisz obejść trzy kościoły i w każdym z nich zapalić po trzy świece. Miej na sobie krzyż i nie powinieneś mieć tego dnia miesiączki. Umieść świece wszędzie w tej samej kolejności. Pierwsza świeca jest poświęcona Jezusowi Chrystusowi i dotyczy odpuszczenia grzechów. Porozmawiaj z nim jak z człowiekiem. Powiedz: Panie, przebacz nam wszystko, co zrobiliśmy źle, w uczynkach i myślach. Może gdy nie zauważyliśmy, że kogoś obraziliśmy, przebacz nam, Panie. Pomóż nam uniknąć złego, nie zostawiaj nas w trudnych chwilach, jesteśmy uwikłani w sieć grzechów i błędów. Przebacz nam i podaj nam pomocną dłoń. Jest to oczywiście przybliżona wersja rozmowy. Staraj się mówić słowa nie na pamięć, ale z serca, jak to się dzieje. W tej chwili ważne są nie tyle słowa, co Twoje szczere, głębokie uczucia skruchy i wiary. Po modlitwie przy ikonie Zbawiciela udaj się w lewo w kościele i przyjrzyj się uważnie ikonom. Znajdź żyjącego, takiego, przez którego Bóg będzie do ciebie mówił, tj. zauważysz żywe spojrzenie, uśmiech i odwrotnie. Nie spiesz się, poszukaj żywej ikony. Być może ona sama cię zatrzyma. Zapamiętaj ją, kim ona jest i umieść obok niej pozostałe dwie świece. Drugiświeca - o zdrowie swoje lub kogoś chorego, poproś o zdrowie fizyczne i duchowe. Trzecia świeca służy zdrowiu twoich wrogów, widzialnych i niewidzialnych. - Przebacz im Panie i ześlij im pokój i miłość, niech mają więcej dobroci ode mnie, a w szczęściu o mnie zapomną, przestaną zazdrościć i się złościć. Umieść trzecią świecę w kierunku przeciwnym do drugiej. Staraj się pamiętać o wszystkim, co przyciągnęło Twoją uwagę tego dnia, w kościele, w drodze, o snach. Wróć za trzy dni, to pogadamy.” – „Ale w tym tygodniu nie mogę, pracuję”. – „Praca to nie wilk, do lasu nie ucieknie. Mówimy o Twojej córce, weź dzień wolny od pracy, myślę, że czas ucieka.” - „Któregoś dnia może wydarzyć się coś strasznego?” - „Naprawdę nie chcę, żebyś się zwlekał, to oznacza, że ​​sprawa jest pilna. Po prostu uwierz mi, skoro przyszła. Minęło kilka dni, niepokój o nich nie ustąpił, modliliśmy się dalej. I wtedy przyszła do mnie cała we łzach. - „Nic nie pomogło, biada! W nocy koza nie rodziła, wyciągnęli martwe koźlę, a ją samą trzeba było zabić. Wycieczki do kościoła nie pomogły.” „Dokładnie to zrobili!” Boże błogosław! To nie jest smutek, ale zbawienie twojej córki. Dzieciak zmarł zamiast twojego wnuka. Teraz jestem spokojny o ciebie, moja praca jest skończona. Staraj się nie grzeszyć. Przygotuj pieluchy.” – „Powiedz mi, co jeszcze mam zrobić?” – „Idź do kościoła i dziękuj Bogu, że zmienił bieg wydarzeń”. Długo nie pokazywały mi tego chłopczyka, Prawdopodobnie bali się złego oka. Dziwni ludzie. Zobaczyłam go dopiero wtedy, gdy moja pomoc znów była potrzebna, dziecko krzyczało dzień i noc, nienaturalnie wyginało plecy i nie mogło na nim leżeć. Dzieje się tak, gdy w środku wyrośnie twardy zarost Problem nie jest duży, rozwałkowaliśmy go z ciasta z mąki i miodu (bułka miodowa), przewróciliśmy go na plecy i przeczytaliśmy modlitwę „Ojcze nasz”. Rodzice byli w szoku, a dziecko zaczęło spokojnie spać .Jeśli na świecie jest jakiś problem, to jest rozwiązanie. To jest harmonia życia. ***Dobrze pamiętam jedno wydarzenie. Dzień zaczął się normalnie – obudził mnie stłumiony telefon , znajoma właśnie podała mi Twój numer telefonu. Mówi, że możesz nam pomóc dzisiaj rano, na progu naszego domu, znaleźliśmy coś owiniętego w szmatę i owiniętego nitką. Strasznie boimy się czarnej magii, czy możesz nas chronić? - Czy dotknąłeś „lalki” rękami? - Tak, przynieśli to do domu, ale nie rozwiązali. „Źle, że przynieśli to do domu, ale dzięki Bogu, przynajmniej tego nie otworzyli”. Ilu z Was wierzy w Boga i nosi krzyż? - Wszyscy wierzymy, ale tylko ja mam krzyż. - Więc będziesz musiał to zrobić osobiście. Weź znaleziony pakiet, więcej zapałek i papier. Idź na pustą działkę i spal tę „lalkę”, odmawiając modlitwę „Ojcze nasz”. Nie będzie się dobrze palić, więc jeśli masz benzynę, dorzuć ją do ognia. Zanim zaczniesz, powiedz „Niech Bóg błogosławi!” i przeżegnaj się. Kiedy skończysz, powiedz: „Chwała Tobie, Panie!” i przeżegnaj się trzy razy. Wracając, nie oglądaj się za siebie, nawet jeśli ktoś cię woła lub za tobą trzęsienie ziemi. Musisz wejść do domu, nie oglądając się za siebie! Następnie zadzwoń i opowiedz mi wszystko szczegółowo. Z Bożym błogosławieństwem! Mogłem tylko czekać na telefon i mieć nadzieję, że kobieta zrozumiała powagę moich słów. Ale niepokój nieustannie nawiedzał moje myśli... I wtedy znów zadzwonił telefon - Och, nie wiem jak ci powiedzieć... Przez przypadek się rozejrzałem, gałąź z drzewa spadła mi prosto na głowę. Ale ja nie patrzyłem na to miejsce! Może to minie? I jeszcze jedno... Ta obrzydliwość nie spłonie, nawet jeśli cię zabije! Rozumiem, próbowałem to spalić przez półtorej godziny. Czytałem modlitwy, spryskałem benzyną, ale nadal nie wyszło do końca. Podpaliłem go dziesięć razy. Swoją drogą pomieszałem wszystkie modlitwy, nigdy mi się to nie zdarzyło - rozumiem. Chodź, nie podoba mi się twoja historia. Ktoś może przyjść sam, ale zabrać ze sobą zdjęcia całej rodziny. Przyjrzę się wszystkim. Lepiej nie zwlekać z przybyciem. W wyniku twojej nieudanej próby aktywuje się zło. - Muszę wydoić krowę, czy mój mąż może przyjść? Teraz dam mu rurkę, wyjaśnię mu,Jak mogę cię znaleźć. Szybko dotrze na miejsce swoim samochodem i będzie u Ciebie za dwie godziny. Zrozumiałam, że złe duchy będą stawiały mu przeszkody, więc modliłam się i wzywałam aniołów na pomoc. I rzeczywiście przybył dopiero pięć godzin później, bo... Miałem mały wypadek, a potem długo nie mogłem znaleźć domu, jeździłem w kółko. Ale i tak przyszedł. - Proszę, oto zdjęcia. To jest moja żona, a to są nasze dwie córki. Cóż, moje zdjęcie, jeśli to konieczne. - Kiedy będę je oglądać, narysuj mi swój dom, szczegółowy plan, wszystkie budynki. Spojrzałam na zdjęcie i pomyślałam: „Zastanawiam się, czy on wie, że jedna z córek nie jest jego?” Boże, skąd ja biorę takie myśli? Niemożliwe, oni są do siebie tak podobni.. A co to w ogóle ma do rzeczy? O co dokładnie chodzi? Ale następne pytanie było zaskoczeniem nawet dla mnie. „Twoja najstarsza córka urodziła się podczas twojej nieobecności?” „Byłem w wojsku” – zarumienił się głęboko i szybko dodał: „Ale trzy razy byłem na urlopie”. Pewnego razu, żeby pochować starszego brata. Oto jego zdjęcie. „Oto nadchodzi ojciec!” - pomyślałem, kierując wzrok na zdjęcie i w milczeniu umieściłem je pomiędzy zdjęciem kobiety i dziecka. - Wydaje mi się, że w dzieciństwie moja żona była w nim zakochana, ale potem zaczęliśmy się przyjaźnić i... wszystko odeszło... Chyba... On, swoją drogą, zmarł w tajemniczych okolicznościach . Może to był on?... - Nie. Po prostu się utopił. To był wypadek i nikt nie jest winien - byłem za nim, jak za kamiennym murem... No, nie burzmy tego muru niepotrzebnie. Może sama jego żona tak naprawdę nie wie, kto jest ojcem? Potem zadzwonił telefon, poprosiła, aby nie mówił mężowi nic o dzieciach. - Jest wobec mnie zbyt podejrzliwy, wiesz? - Rozumiem, jak nie rozumieć. Wiem, co masz na myśli i postaram się postąpić właściwie. Odłożyłem słuchawkę i wróciłem do swoich myśli: „Zobaczmy, jak mogę ci się przydać”. To dziwne, ale na zdjęciu zamiast korytarza oddzielającego sypialnię od kuchni widziałam szyny... a na nich stertę śmieci. Gdzieś w mojej wyobraźni buczał parowóz i leciał z pełną prędkością prosto na mnie... - Pracujesz na kolei? - Nie, jestem kooperantem, no cóż... w ogóle biznesmenem... chociaż wiejskim... - Może często podróżujesz pociągiem? - Nie, nie ma takiej potrzeby. Mam własny samochód. - Ale dlaczego pociąg jedzie przez całe twoje życie? – zapytałem zirytowany. Albo próbowała go o coś skazać, albo po prostu głośno myślała, nie rozumiała. - Żeby więc wyjechać z naszej wsi na szosę, muszę za każdym razem przechodzić przez tory kolejowe. Może to? - Czy można obejść to skrzyżowanie? - Nie ma innej drogi, ale moje myśli wracają do lokomotywy. - Czuję wielkie niebezpieczeństwo. Radzę zachować czujność przez cały czas. Gdziekolwiek przechodzisz przez tory kolejowe lub tramwajowe, a zwłaszcza na skrzyżowaniu, uważaj na wypadek. I dalej. Każdy pilnie potrzebuje wyspowiadać się i przyjąć komunię, zgodnie ze wszystkimi zasadami: Wieczorem czytaj specjalne modlitwy „przed komunią”. Idź rano do kościoła, nie jedząc i nie pijąc wody. Spowiadaj się księdzu (możesz wcześniej spisać wszystkie swoje grzechy na kartce papieru i oddać ją księdzu podczas spowiedzi). Następnie przyjmij komunię, złóż ręce z krzyżem na piersi i po przeczytaniu ze wszystkimi modlitwy „wdzięczności” przyjmuj błogosławieństwo wodą święconą i całowanie krzyża. Wracając do domu, przeczytaj modlitwy „po komunii”. Pamiętaj, aby poświęcić swój dom. I proszę, daj mi znać, jeśli przydarzy Ci się coś niezwykłego. Jeżeli będziecie świadkami czegoś niezwykłego, również dajcie mi znać. Ciekawią mnie także wszystkie Twoje sny i doznania. Każdy powinien nosić krzyże. Wskazane jest zapalenie kadzidła lub lampy w domu w pobliżu ikony. Nie zapomnijcie modlić się do Pana i Świętych. - I to wszystko wystarczy, żeby uniknąć nieszczęścia? - Nie. Niewystarczająco. Musimy znaleźć źródło zła, a raczej jego odbiorcę i uspokoić je, chodząc po trzech kościołach i modląc się zgodnie z moim nauczaniem. - Jeśli to zrobimy, to nic się nie stanie? - Poproś Świętych i Wielkich Męczenników o cud. W tym przypadku nie da się zniszczyćzło jest całkowite, ale można je rozbić na drobne kłopoty. Jeśli na czas zdemaskujesz wroga, jego fragmenty polecą w przeciwnym kierunku, wracając do tego, który go stworzył. - Nie mam chyba żadnych wrogów... - Ale „przyjaciół” jest za dużo. Pokaż mi swoje ręce. Grasz w podwójną grę. - Lubię to? Nie ukrywam niczego przed moją towarzyszką - A raczej przed moimi partnerami? - No tak, to kobieta... ale przyzwoita i godna zaufania - Ale się jej boisz. Co ona o Tobie wie? (a potem wyraźnie go zobaczyłam w sklepie z zabawkami, wśród samochodów i żołnierzyków) Czy ona wie o swoim synu? (jakiego syna noszę?) - Wiedziałem! - zeskoczył z krzesła, zaczął szybko chodzić po pokoju i z podniecenia przeszedł nawet na „ty”, „Nie chcę o tym rozmawiać!” Nie waż się nic mówić mojej żonie! To nie ma znaczenia! I ogólnie daj mi spokój! - Daj mi pigułkę, ale nie powiem ci, co mnie boli. - Nie potrzebuję twoich tabletek, nie jestem chory - Ale też nie jestem zdrowy! Ale nie odważę się zatrzymać. I radzę w drodze powrotnej pomyśleć o swoich dzieciach. Wyszedł nie płacąc, trzaskając głośno drzwiami. Jak słaby jestem jeszcze, skoro takie wybryki mnie niepokoją. Tego dnia poprosiłem pokojówkę o dokładne sprzątanie. Przez całą noc w biurze paliły się świece i unosił się zapach palmy. Na próżno próbowałem zapomnieć o tej rodzinie... We śnie dogoniłem jakąś krótkowłosą dziewczynę i pociągnąłem ją za ramię. Patrząc wstecz, patrzyła mi prosto w oczy i wypowiadała swoje imię... Zapaliłam świecę woskową i modliłam się za nich, za wszystkich... Przyjechali następnego dnia wcześnie rano z całą rodziną. Poprosili o wyjaśnienie kolejności obrzędów kościelnych, ale po otrzymaniu moich zaleceń nie spieszyli się z wyjazdem. - Tak naprawdę martwi Cię zupełnie inna kwestia. Czy wydarzyło się coś innego? - W mojej pracy zniknął dyplomata z pieniędzmi. Chcieliśmy ich zainwestować w biznes. Teraz moja partnerka mówi, że mi nie ufa i nie chce już współpracować. - Nie jest to największa opłata za przesiadkę, choć droższa, niż początkowo zakładano. Pytałeś o to Boga w drodze powrotnej? Zostałeś wysłuchany. Wiele problemów zniknie teraz z Twojego życia. To prawda, wraz z pieniędzmi. Musisz za wszystko zapłacić. - Co się dzieje? - zapytała żona. - Jeszcze nie wiem na pewno, ale w kościele poproś o szczęście i zdrowie niewolnicy Walentyny - Kto to jest? - Brązowowłosy. „Chodźmy, kochanie, jesteśmy spóźnieni do kościoła” – mężczyzna zarumienił się mocno i dał mi ledwo zauważalny znak ostrzegawczy. Kilka dni później przybył sam, z torbą ziemniaków, świeżymi produktami i ciężką kopertą z pieniędzmi. – Nie wierzyłam, że to mój syn, dopóki mi tego nie powiedziałeś. Co powinniśmy teraz zrobić? Jeśli moja żona się dowie, nigdy mi nie wybaczy. Niedługo skończy rok. We wsi wszyscy myślą, że Valya urodziła sąsiadkę. Czasami po pijanemu opowiada o spaniu z nią. Ale powiedziała mi, że to dziecko jest moje, nawet gdy była w ciąży. Zawiozłem ją do szpitala położniczego i też ją odebrałem. Nie wszyscy we wsi mają samochód, więc okazało się, że pomógł – Tak, pomógł. I nie martw się o swoją żonę. Rozpocznij rozmowę od stwierdzenia, że ​​jesteś kwita. - Czyli jednak najstarsza córka nie jest moja? - Zbladł, ręce mu się trzęsły. Jak, myślę, będzie mógł dalej żyć, skoro jego godność została zdeptana? - Nie, twoja córka, ale twoja żona o tym nie wie. Nie chce nawet niczego wyjaśniać, bojąc się zdemaskowania. Podpowiedź, powiedzmy, to nawet teraz, jestem pewien, że nawet nie zapyta, o czym mówisz. - Dziękuję! Bardzo! Dziękuję! – powtórzył to słowo, głośno łkając, nie mogąc powstrzymać narastającego bólu. Nadal nie wiem, dlaczego nie powiedziałam mu prawdy? A kto wie, cała prawda?! Kilka dni później poinformowano mnie, że nasz kierowca Casanova ledwo wyskoczył z samochodu, który utknął na skrzyżowaniu. - Tak jak czułem, wcześniej otworzyłem drzwi po swojej stronie. Potem samochód był tak skręcony, że pozostałe drzwi nie mogły się otworzyć, więc wszyscy musieli przeczołgać się przez moje. Samochód oczywiście w kawałkach. Ale dzięki Bogu, wszyscy żyją. Dziękuję za ostrzeżenie. Nawet nie wiem, jak by to się skończyło. - Teraz jestem dla ciebie spokojny, nic więcej się nie stanie. Jak układają się relacje w rodzinie? - I dziękuję za to! Zaczęliśmy się coraz bardziej doceniać i rozumiećprzyjaciel. U nas wszystko w porządku! A Walentyna otrzymała telegram z Władywostoku. Przyjeżdża po nią jakiś marynarz, korespondencyjny kumpel. Zabrać się do pracy! Poprosiła mnie o twój adres, mogę go podać? Czy te fragmenty nie powrócą do nas? - Do każdego z osobna... Jeśli twoje serce jest czyste, nie masz się czego obawiać. Niech przyjdzie. Chce tylko porozmawiać o swoim żeglarzu i długiej podróży. – Rozłączyłem się, a moje myśli pobiegły w stronę zbliżającego się spotkania. Będzie kolejna szczera rozmowa. O życiu... Będzie ich znacznie więcej: brązowowłose kobiety, brunetki, blondynki... ***- „Ratunku, na litość boską, moja mama jest pijaczką, w zamian wywozi wszystko z domu na bimber. A teraz chodzi jak szalona, ​​rozmawiając z kimś. Kiedyś upiła się do delirium tremens, po wytrzeźwieniu nawet nic nie pamięta, ale teraz nie przestaje mieszkać , z moją rodziną, mój mąż jest bardzo dobry, nie mam pojęcia, co robić. Nasza koleżanka jest wróżką, mówi, że tylko ty sobie z tym poradzisz, jutro ją do ciebie przyprowadzę, przekonam ją, żeby się pozbierała. ona nie ma jeszcze pięćdziesięciu lat, a on zaczął pić. Widać, że kiedyś była ładną kobietą... Jaskrawy, nieudolny makijaż i obrzydliwy zapach oparów zmieszanych z tanią wodą kolońską. Siedzi z rękami złożonymi spokojnie na kolanach i tępo wpatruje się w podłogę. Pewnie jej czymś grozili, jeśli do mnie nie przyjdzie. - "Witam, jak życie?" „Tak, u mnie wszystko w porządku” – uśmiecha się zaskoczona. Najwyraźniej oczekiwała, że ​​zacznę jej czytać poezję. Rozglądała się po pokoju i odprężyła się. „Moja córka martwi się o ciebie”. - „Tak... Ona jest dobra i jej mąż jest dobry, a moje wnuki mieszkają osobno, z zięciem, rozumiem, nie chodzę do nich pijany”. - „Czy często jesteś trzeźwy?” - „Tak, prawie zawsze jestem trzeźwy rano”. - „Właściwie martwię się o inny problem. Ten, który teraz mieszka w twoim domu, może skrzywdzić twoje wnuki. Czy kochasz swoje wnuki? Pomóż mi uchronić je od kłopotów”. - „Co mogę zrobić? Skąd o nim wiesz?” - „A oto on, na twoim rysunku.” - „Spójrz, rogaty, mówię ci, nie zwariowałem, ale oni nie! nie wierz mi. - „Wspólnie możemy go pokonać i odesłać z powrotem do podziemi. Czy zgadzasz się mi pomóc?” - "Spróbujmy". – „Usiądź w kuchni, a ja porozmawiam z Twoją córką, wyjaśnię jej, że u Ciebie wszystko w porządku i wspólnie będziemy pracować nad rozwiązaniem problemu” – Mam nadzieję, że mojej córce wystarczy wiary i cierpliwości, żeby walczyć. - „Moja droga, masz ogromne kłopoty. W momencie kolejnego delirium tremen do domu wprowadził się Demon. Cały czas z nim rozmawia. Bardzo trudno się go pozbyć, ale teraz jest to możliwe nadejdzie bardzo niebezpieczny okres, ponieważ on wie o twojej wizycie u mnie i pod koniec stanie się bardziej aktywny, a także spróbuje coś zrobić, aby zostać, może wydarzyć się nieszczęście, dlatego w tym tygodniu nie spuszczaj wzroku od niej, trzymaj ją za rękę jak dziecko, nie przyprowadzaj jeszcze dzieci do domu. „Może jej kazać zabić, na przykład wyrzucić z balkonu, jest najgroźniejszy na zdjęciu”. - Czy nie możemy go dzisiaj wyrzucić? - „Nie, przyjadę w czwartek. Do tego czasu musisz zamówić usługi dla jej zdrowia w dziewięciu kościołach jednocześnie. Poproś ludzi o pomoc, zapłać im. Bardzo ważne jest, aby zrobić to w tym samym czasie 40 świec woskowych, kadzidło, woda święcona i akatyst do św. Bonifacego. Należy go czytać przez 40 dni z rzędu, za każdym razem w całości (półtorej godziny), nie tracąc ani jednego dnia. Jeśli przegapisz, zacznij odliczać I będzie wiele powodów do tęsknoty, aż do całkowitego braku chęci jej pomocy, nie wspominając o zapomnieniu lub utracie książki itp., Diabeł będzie się opierał. - „Dam sobie radę, nie martw się”. - „Chciałbym mieć Twoje zaufanie”… Panie, pomóż im przetrwać tę próbę. Niebiańskie Moce, umocnijcie swoją wiarę, a... wola Boża się spełni. - „Tak! Najważniejsze jest to, abyś szczerze wyznał swoje grzechy, przyjął komunię i poprosił Wszechmogącego o pomoc i ochronę zgodnie z programem „trzech kościołów”. Świadomość swojej winy, głęboka skrucha i pragnienie oczyszczanie swoimstrony dadzą mi dostęp do źródła, energii waszych przeznaczeń i pozwolą mi działać poza granicami karmy. Aktywuj swoją świadomość, inaczej nie będę mógł ci pomóc.” Kiedy wyszli, przypomniałem sobie, że nie wziąłem ich adresu. Dlaczego nie byłoby to konieczne. Dlaczego znam ich szefa? mieszkania i usługi komunalne, to ona mi je przysłała. W razie potrzeby do niej zadzwonię... Ale w środę zadzwoniła do siebie - „W czwartek nie ma potrzeby przychodzić... Już nic nie trzeba ...Nie ma już problemu... Już go nie ma...” - „Samobójstwo?” - „Tak, skoczyła z balkonu, chociaż była trzeźwa.” - „Prosiłem, żeby jej nie zostawiać samej”. - „Mąż był w kuchni, a córka poszła odwiedzić dzieci. Mówi, że nie sądziła, że ​​to coś aż tak poważnego. Mówiłeś o wszystkim tak spokojnie... Nie mieli nawet czasu pójść do kościoła. - „Gdzie widziałeś chirurga, który histerycznie przekonywał pacjenta o powadze jego choroby? Ja tylko wykonywałem swoją pracę, a dla niej była to rozmowa o matce! Dlaczego mam bić ludzi, krzyczeć na nich, żeby zwiększyć poczucie zagrożenia i rozbudzić odpowiedzialność?…” Ach, ludzie… Ślepe kocięta… bezbronne w swoim ateizmie. Ile można wtykać nosa w gówno przestać srać Ci pod nogi? Daj mi szansę przejść od marchewki do kija! Tyle prezentów wokół zostało przygotowanych, zobacz światło i króluj!... To oczywiste, że umiejętność słuchania traci się z chwilą, gdy się pojawi. umiejętność mówienia została nabyta. Pociągnij hipopotama... ***- „Przepraszam za późny telefon. Dorosły syn mojej krewnej zniknął i nie było go w domu przez tydzień. Nagle wpadłeś w kłopoty? Zdjęcie jest tylko do paszportu, czy będzie odpowiednie? Czy możemy przyjechać już teraz?” Przyjechali dobrze po północy. Biorę małe zdjęcie ze spuchniętych, zmęczonych dłoni i czuję, że nie mogę jej pomóc. – „Powiedz mi prawdę, nieważne, jaka ona jest” – matka pyta. „Spróbuję.”... - Zamykam oczy... Nie widzę przebłysków aury, nie ma ciepła ze zdjęcia, pod nim lekki wietrzyk, chłodno i mokro. Otwieram oczy i widzę... wodę. - „No, chłopie, gdzie jesteś? Co się stało? Pomóż mi się dowiedzieć” – oczywiście nie mówię tego na głos, bo obok niego siedzi mama. W jej oczach jest strach i nadzieja, ból i melancholia, rozpacz i pokora. Wszystko zmieszane w jedną kulę matczyny żal i leżał jak ciężki kamień na sercu. Czuję, że nie był łatwym nastolatkiem i wystarczająco działał jej na nerwy, ale to już nie ma znaczenia. Będzie to wspominać jako drobne żarty w porównaniu do… czego ?... - „Jeśli tam jeszcze żyjesz, daj mi znak, na litość boską!” Cisza... Pociłem się ze napięcia. On nie żyje, został zabity. Po tej myśli lekkie drżenie przebiegł przez całe moje ciało... „Gdzie jesteś? Gdzie mogę Cię szukać?" ...Widzę brzeg, zakopaną, zakrwawioną koszulę, potem krzaki pod wodą i wreszcie oplątane w nie ciało, nagie do pasa. Siniaki, połamane żebra i ramię.. Jaka szkoda, że ​​nie ma nic, co mogłoby pocieszyć mamę Hope. – „Nie żyje już od kilku dni… Wybacz, ale nie mogę ci w niczym pomóc”. – „Jak to jest, dlaczego? Przynajmniej oddaj mi jego ciało!.. Gdzie on jest?” – „Na dnie dużego zbiornika.” – „Utonął z powodu pijaństwa?” – „Nie, został zabity. Bardzo mi przykro." - "O Boże, kto, za co?..." - "Widzę łódkę, jest w niej dwóch mężczyzn i kobieta... Najprawdopodobniej doszło do bójki na tle zazdrości. " - "Niedaleko naszej wioski znajdują się duże zakłady. Poproszę PGR o zatrudnienie nurków, jeśli zagwarantujecie, że on tam jest.” – „On tam jest. Ale nie potrzeba nurków, sam wyjdzie, wystarczy zapalić świecę i poprosić o możliwość oddania ciała zmarłego na ziemię.” – „Nie mam pieniędzy, żeby ci zapłacić”. - „Nie musisz mi płacić, nie mogę nic zmienić. Ale mam do Was prośbę, dzwońcie, gdy będą jakieś wieści” – prośba była bardziej prawdopodobna do kobiety towarzyszącej nieszczęsnej matce. Dzień później był pierwszy telefon: – „Nurkowie przeszukali całą kwaterę, ale nic nie znaleźli . Jego matka poszła do dziadka uzdrowiciela, który powiedział, że facet żyje i wróci za kilka dni. Poza tym sąsiad twierdzi, że widział go jadącego na rowerze od strony miasta.” …Nie mogłem nic powiedziećodpowiedź, z wyjątkiem: „Bóg pozwoli”. - Czy się myliłem? Jak teraz pracować? Odtwarzam w pamięci raz po raz wszystkie moje myśli i wrażenia, które pojawiły się tamtej nocy... Nic nowego... Co robić? Odwołałam wszystkich gości, powołując się na moją niesterylność, przejrzałam wszystkie zdjęcia z moich albumów, wybierając zdjęcia zmarłych (z otwartymi i zamkniętymi oczami, dotykiem). Ani jednego błędu... To mnie trochę uspokoiło, ale potem znów zadzwonił telefon, kolejny test pewności siebie. „Po części miałaś rację. Dziś rano moja mama poszła na zakład, stanęła na moście i płakała, gdy nagle pojawił się tuż przed nią Policjant twierdzi, że jest jeszcze ciepły, czyli miękki. To znaczy, że był jeszcze niedawno żył, wyobrażasz sobie! Pewnie go gdzieś ukryli, aż umarł z pobicia i głodu. - „To nie może być, to po prostu nie może być!” - Zrobiło mi się gorąco, zaczęłam płakać. Czy naprawdę mogłem go uratować? Gdyby był nieprzytomny lub w stanie śmierci klinicznej, widziałbym to, czułem… Może zbyt pochopnie wyciągałem wnioski? Może trzeba dłużej popracować nad zdjęciem? Nie, wtedy wszystko traci sens! Inteligentny mózg zaczyna działać i jest w stanie wyobrazić sobie różne rzeczy, a następnie dowiedzieć się, co jest prawdą. Prawda zawsze pojawia się na pierwszym miejscu, gdy mózg się rozluźnia i zatrzymuje. Wszystkie kolejne opcje będą mnie tylko dezorientować... Muszę się uspokoić, bo inaczej zwariuję... Dzień później kolejny telefon: „Przepraszam, miałaś całkowitą rację. Badania wykazały, że był w wodzie przez ponad tydzień Dosłownie wszystko się spełniło, co mówiliście, był cały pobity, miał połamane kości, był półnagi... Policja aresztowała obu, ale potem ich wypuściła, nie ma dowodów. Samotna dziewczyna ciągle płacze i pije, a jego matka pyta, jak ukarać morderców? - „Nie, nie pójdą do więzienia, ale zostaną ukarani bardziej niż więzienie. On zostanie pomszczony”. - „Teraz wierzymy w każde Twoje słowo, krąży o Tobie taka plotka. Przepraszam, że wątpię, ale nie wiesz, komu wierzyć...” - „Dziękuję, że zadzwoniłeś i powiedziałeś mi prawdę przez 40 dni zapalasz świecę, proś Boga o sprawiedliwość.” Wkrótce inny klient z tych miejsc powiedział mi, że spośród podejrzanych o morderstwo tego gościa, jeden się powiesił, a drugi oszalał i został zabrany do szpitala psychiatrycznego. Sprawiedliwość zatriumfowała... Moja wiara umocniła się, ale zacząłem ostrożniej podchodzić do słów, starając się wykluczyć możliwość niedokładności i dlatego unikałem wątpienia w oczywistość. ***...Jedna z moich uczennic miała problemy z mężem, a raczej on miał problemy w związku z jej zajęciami. Był niezadowolony z jej pasji do parapsychologii, ponieważ... nie wierzyłem w żadne cuda i uważał mnie za szarlatana (co jest u nas powszechne). Przychodziła do mnie w tajemnicy przed nim, za każdym razem pytając: „No i jak go przekonać?” - „Dopóki nie uderzy grzmot, człowiek nie przeżegna się!” Trwało to aż pewnego dnia podczas żniw rozdarł sobie kręgosłup. A zbiory w mołdawskich ogrodach są obfite, ziemia hojna. Zastrzyki i pigułki nie pomagały, ostry ból ograniczał ruchy i pozbawiał snu. Natalia namówiła go, żeby do mnie przyszedł. Zgodził się, ale pod warunkiem, że jeśli ona nie pomoże, to zaprzestanie tego, co robi, a on powie mi wszystko, co o mnie myśli, prosto w twarz. Postawiłam go na środku pokoju, włączyłam muzykę i wprowadziłam w trans... Moja wyobraźnia zadziałała, pobudzona silną chęcią pomocy mu w pozbyciu się nie tylko rwy kulszowej, ale i upartej nieufności. Szczerze chciałem, żeby przestał wtrącać się w pogoń żony za lekkim nauczaniem. Poprosiłem jedno z jego ciał o rozdzielenie, tj. wyprowadził sobowtóra astralnego i przeprowadził całą pracę nad oczyszczeniem meridianów na nim, a raczej w nim. Prostowała kręgi, wybijała czopy energetyczne z kanałów kręgowych, przepuszczając przez nie kule ognia. Napompowała jego Kundalini jak pompę, a na koniec przyczepiła do niego łączącą nić, wznosząc się wysoko w niebo, a raczej wychodząc stamtąd. Mnie było gorąco, pociłem się... Podczas sesji mocno się kołysał (całe 40 minut) i podążał za ruchami moich rąk. Po sesji swobodne ruchy nie sprawiały mu już bólu.Pomaszerując trochę po sali, powiedział: „Dziękuję! Teraz wierzę, bo całą sesję stałem, a raczej wisiałem w powietrzu z nogami uniesionymi do góry, trzymając się opuszkami palców krawędzi stołu inny mi powiedział, w życiu bym nie uwierzył. Zawsze bałem się wyrwać i odlecieć. Jednocześnie słyszałem wszystko, słowa i muzykę, ale nie rozumiałem jak! Skończyło się na tej pozycji i dlaczego nie spadłem, cóż, samo to by mi wystarczyło, aby uwierzyć w nieziemskie moce, a teraz moje zapalenie korzeni zniknęło. Naprawdę chcę ci podziękować, mogę pracować dalej! na budowie domu i pomóc mężowi? Mam dwa tygodnie zwolnienia lekarskiego, lekarze byli pewni, że wcześniej to nie nastąpi, czy to minie? - „Każdy ma swoją ścieżkę służby. Trzeba przestudiować dziesiątki, setki sposobów pracy, ale w praktyce indywidualność zawsze się ujawni. Każda osoba jest wyjątkowa na swój sposób i ma swoje własne zadanie. Nie ma identycznych problemów Każde spotkanie jest jak pierwsza randka, nigdy nie wiadomo, jak się potoczy i jak się zakończy. Za każdym razem, gdy się martwisz, co będzie, jeśli się nie uda?” Swoją drogą, wieczorem przywieźli nam ciężarówkę piasku do budowy domu, wsypałem go bezpośrednio na podwórko, wypełniając róg ganku. Wejście do domu bez przeszkód stało się praktycznie niemożliwe. Teraz będziesz musiał przerzucić połowę piasku, aby oczyścić przejście. Strata czasu i wysiłku. - „Nie martw się, jutro twój mąż i ja z dwoma łopatami szybko naprawimy ten błąd”. Ale rano odkryliśmy, że cały stos, jakby ktoś ostrożnie przesunął go o pół metra na bok. Przejście było czyste, a piramida górska nie została złamana! - „Dziękuję, gospodyni domowa, pomogłem ci!” - Byłem szczęśliwy. A nowo upieczony asystent zamarł ze zdumienia: „Myślę, że w twoim domu nadal widać coś innego. Moje zapalenie korzonków nerwowych, jak teraz rozumiem, to tylko nasiona w porównaniu z innymi cudami .” Każdy mały cud jest odbiciem wielkiego Światła. Im czystsza jest twoja aura, tym jaśniejsza jest twoja dusza i tym jaśniejsze Światło przechodzi przez ciebie na ziemię. *** Podczas mojej pierwszej roboczej wizyty w Jakucji dostałem stary, miedziany krzyż kościelny. Znaleziono go w tajdze wraz z innymi reliktami, w opuszczonej, zniszczonej chacie samotnego mnicha, który tam dawno zmarł. Przekazała mi go kobieta o imieniu Alla, która swoją drogą wybawiła mnie, tj. świadkiem moich narodzin. We śnie ktoś kazał jej dać mi ten krzyż. Procedura przekazania sanktuarium odbyła się w uroczystej atmosferze, w gabinecie dyrektora klubu, w sali, w której czekały na mnie osoby zgromadzone na sesji. Aby uwiecznić to wydarzenie, wykonano trzy polaroidy z rzędu. Jakże byliśmy zdumieni wszyscy dwie minuty później, gdy ukazując się przed nami, zobaczyliśmy dowody nie tylko samego przeniesienia krzyża, ale także ducha tego mnicha, który trzymał krzyż przez długi czas i dopiero teraz wychodził dla pokoju. Z szacunkiem i podziwem oglądaliśmy zdjęcia w porządku chronologicznym. Na pierwszym zdjęciu moja dłoń przyjmująca krzyż, jak i sam krzyż, świeciły jasno, chociaż krzyż był matowy, a ja go wypolerowałem do połysku dopiero później. Cała przestrzeń za naszymi plecami i nad naszymi głowami była spowita białą chmurą, spływającą do krzyża i wnikającą niczym słup w ziemię. Było jasne, że między nami była chmura, która jednak w ogóle nie zakryła naszych ciał i krzyża. Pomysł, że duch po uspokojeniu się odchodzi, potwierdziły dwie kolejne fotografie. Na drugim zdjęciu chmura była już tylko w okolicy krzyża, a filar do ziemi był znacznie cieńszy niż oryginał, a ściana biura stała się widoczna za naszymi plecami i nad naszymi głowami. Na trzecim zdjęciu widać jedynie cienką strużkę białego dymu pod krzyżem. To było tak, jakby Dżin wrócił do swojej butelki, pozostawiony za kulisami. Wróciliśmy na salę, do ludzi bardzo podekscytowani, ale nie opowiedzieliśmy wszystkim obecnym o tym, co się stało, aby nie psuć ludziom nastroju. Po prostu postawiłem krzyż na krawędzi sceny i rozpoczęła się zaplanowana praca. Jeden ze stałych uczestników naszych spotkań spóźnił się tego dnia na sesję i po cichu włączył się w proces. Zazwyczaj,po sesji wiele osób wychodzi na scenę, aby podzielić się swoimi uczuciami i wizjami, otrzymać wyjaśnienia i rekomendacje. Zatem ta zmarła kobieta poinformowała, że ​​przez całą sesję widziała na górze ogromny krzyż otoczony promieniami światła. Dokładnie opisała jego niezwykłą budowę. W całej sali zapanowało zamieszanie; wszyscy, którzy byli wcześniej w tym biurze, uśmiechnęli się i poprosili o obejrzenie mojego prezentu. Widząc go, kobieta wykrzyknęła: „A więc tutaj jest, tylko w małych rozmiarach!” W ten sposób dowiedzieliśmy się, że krzyż wznowił swoją służbę ludziom. Nadszedł właściwy moment, aby zaprezentować wszystkim zgromadzonym zdjęcia i wyjaśnić te znaki. Tego dnia wiara wątpiących została wzmocniona i wielu z nich osiągnęło doskonałe rezultaty w powrocie do zdrowia. Na tej samej sesji była obecna moja pięcioletnia córka. Siedziała w rogu sali z moją siostrą Lyubą, która prowadziła wszystkie spotkania, za co jej bardzo dziękuję. Nie widziałem ich podczas sesji, ponieważ... Pracowałem głównie z ludźmi bez wychodzenia na scenę. Kiedy analizowano pytania, ludzie nagle się rozstawali i pozwalali Lyubie przejść dalej z Julią na rękach. Przestraszona siostra powiedziała na oczach wszystkich, że moja córka zemdlała już w pierwszych minutach sesji i nadal pozostaje bez ruchu. Wszelkie próby jej budzenia przez siedzących obok niej nie przyniosły rezultatu, mimo bicia jej po policzkach, polewania wodą i intensywnego hamowania. „Obudziłem” Julechkę lekkim oddechem na grzbiecie jej nosa i dotknięciem tyłu głowy. Wracając do domu, byliśmy zszokowani ustąpieniem alergii Yuliny na słodycze. Cierpiała przez rok, nie mogła nawet jeść słodkich ciasteczek. Gumy owocowe powodowały również silne swędzenie, wysypkę, wysoką gorączkę i uduszenie. Dziecko dobrowolnie odmówiło przyjęcia wszystkich cukierków oferowanych przez gości. I właśnie to widzimy tego wieczoru! Szybko się rozebrawszy, Julia podbiegła do pudełka batoników i pożarła połowę. Następnie trzasnęła skondensowanym mlekiem, zadowolona, ​​że ​​nie zapomniała jego smaku. Skąd wiedziała, że ​​choroba ustąpiła? Mąż mojej siostry krzyczał, żebyśmy przestali to obżarstwo, bo inaczej trzeba by było wezwać pogotowie. Ale coś nas powstrzymywało; po prostu patrzyliśmy z szeroko otwartymi ustami ze zdziwienia. Całą noc monitorowałam stan córki, ale jej sen był zdrowy i spokojny, bez żadnych oznak choroby. Rano poprosiłam Julię, aby opowiedziała mi o swoich uczuciach podczas tej sesji. Ale ona pamiętała tylko, że wirowała ze mną w tańcu wysoko pod sufitem, który zdawał się nigdy nie istnieć. Alleluja!***...Niespokojny poranek... Nieważne jak bardzo próbowałam na bieżąco odtworzyć swój sen, ale i tak obudziłam się ze złym przeczuciem... Mamo... Pokłóciliśmy się przed moim wyjazdem . Co za różnica, kto ma rację, a kto nie – ona czuje się źle. Dzwonię do niej, prawie 1000 km stąd. Odebrała sąsiadka, mówiąc, że moja mama jest bardzo chora, ma tak wysokie ciśnienie, że nie można jej przewieźć do szpitala. - „Powiedz jej, proszę, niech przeczyta „Matkę Bożą”, przyjdę jutro, daj jej też łyk wody święconej i zapal świeczkę obok ikony, a ja popracuję nad jej zdjęciem droga." Ale w pociągu było tak ciemno, że nawet nie udało mi się dostrzec konturów na zdjęciu. Przebrałam się w szorty i T-shirt i wczołgałam się pod kołdrę, przyciskając mocno zdjęcie mamy do piersi. Zamknęłam oczy i... poszłam do domu mojej mamy. Moja podekscytowana wyobraźnia nie chciała widzieć jej naczyń krwionośnych i obniżać ciśnienia. Ale wyraźnie widziałem wszystko w pomieszczeniu i czułem jej oddech i bicie serca. Wiedziałem, że dopóki jestem z nią, nic się nie stanie. Wezwałem na pomoc wszystkich Świętych i Wielkich Męczenników, poprosiłem gospodynię, aby nie wpuszczała Śmierci do domu, bo... Poczułam, że życie mojej mamy wisi na włosku... Jak wolno jedzie pociąg... Gdybym teraz nic nie zrobiła, rano byłoby już za późno... Bałam się zasnąć, żeby żeby nie stracić kontaktu z mamą. Przytuliłem ją swoim gęstym pierścieniem energetycznym, czując fizyczny ból w klatce piersiowej i chłód w kręgosłupie... - „Nie, Kosaya, nie oddam ci jej. To nie czas, żeby odchodziła, zostaw mnie w spokoju, na litość boską!” ...Mama obudziła się natychmiast, gdy usiadłem na skraju jej łóżka. - „Przepraszam, tak mocno zasnąłem,.