Matka-Ojciec-Dziecko / Mężczyzna i Kobieta. Celem tej pracy jest wyjaśnienie relacji pomiędzy wymienionymi w tytule znaczącymi. Rozumienie kompleksu Edypa i jego konsekwencji często przyćmiewa zamieszanie zawarte w fałszywej intuicji co do tożsamości Matki i Kobiety, Ojca i Mężczyzny. Proponujemy podejście uwzględniające stwierdzone (i zapomniane) stanowisko Freuda na temat zasadniczej biseksualności postaci realizujących funkcje Matki i Ojca. Pod Matką i Ojcem należy znaleźć właśnie funkcje, a pod pozycjami Mężczyzny i Kobiety w odniesieniu do pożądania. Spójrzmy na kompleks Edypa pod tym kątem. Funkcję Matki uważa się za główny przedmiot zależności i atrakcji Dziecka. Ojciec jako coś obcego diadzie Matka – Dziecko, jako funkcja zakłócenia relacji symbiotycznej. Ojciec jest ustawodawcą, który nadaje Dziecku prawo „niech wasza relacja z Matką nie będzie kazirodcza”, czyli: Ojciec wyznacza granicę, ograniczając atrakcyjność Dziecka. Ojciec jest także prawodawcą Matki, „obyś nie przyswoił sobie w pełni tego, co zrodziłaś”, tj. wyznacza granicę pragnienia Matki, aby przywłaszczyć sobie Dziecko jako swój własny fallus. Dziecko pełni w tych relacjach rolę „ojca mężczyzny”, czyli będąc obiektem fallicznym, wywołuje specyficzny dla męskiego pragnienia lęk kastracyjny. Ponieważ Dziecko jest przedmiotem wartości i posiadania dla obojga małżonków, ale przede wszystkim dla matki, która ma świadomość ryzyka utraty, wówczas w naturalnej konsekwencji staje się źródłem męskiego pożądania. Matki rodząc Dziecko nabywają godności i odwagi, co znajduje odzwierciedlenie w dramatycznej zmianie, jaka następuje w ich zachowaniu. Męskość zyskuje także ojciec, zyskując niebezpieczny dodatek do fallicznego obiektu „moja żona” w postaci dziecka. Kobieta, jako fallus mężczyzny, rodzi własnego fallusa, co przekłada się na wzrost specyficznego lęku kastracyjnego u ojca. Podobnie jak w opowieści Gogola „Nos”, falliczne znaczenie zagraża niepodległości. Dziecko grozi Ojcu kastracją. Przyjrzyjmy się bliżej pragnieniom męskim i żeńskim. Chłopiec stara się kochać swoją Matkę, ale ogranicza go Ojciec, do którego Matka jest odwrócona i którego z jakiegoś powodu wysłuchuje. „Ten mały żołnierz chce zostać generałem”, czyli tzw. zająć miejsce Ojca i bezgranicznie kochać swoją żonę. Męskie pragnienie wiąże się z pragnieniem posiadania obiektu fallicznego i obawą o względne cechy tego obiektu, ryzyko utraty tego obiektu, ryzyko kastracji. Zatem męskim pragnieniem jest ustanowienie prawa i porządku, ustanowienie prawa do posiadania i obawa o przestrzeganie tej zasady. Męskie pożądanie jest obsesyjno-kompulsywne. Mężczyzna ma obsesję na punkcie posiadania np. żony, samochodu, dziecka, władzy itp., a także zachowania utrwalenia i reprodukcji porządku, w jakim powstaje doświadczenie posiadania. Narodziny Dziecka w naturalny sposób prowokują rozwój cech obsesyjno-kompulsywnych Matki, tj. niepokój i troska matki. Mężczyźni rozmawiają o tym, że „nie powinno tak być”. Kobiece pragnienia są znacznie trudniejsze do zdefiniowania. Być może najważniejszą cechą kobiecego pożądania jest jego niedefiniowalność w ścisłej definicji. Jest to najważniejszy punkt nauczania psychoanalitycznego, którego nie rozwiązał Freud, ale rozwiązał go później jego najlepszy uczeń Lacan. Każde dziecko w swym pierwotnym pociągu do Matki zachowuje się jak chłopiec. Ale od samego początku dziewczyna zaczyna wykazywać szczególne zainteresowanie ojcem. Dziewczyna przenosi swoją atrakcyjność z matki na ojca. To właśnie to przemieszczenie jest główną cechą kobiecego pożądania. Jeśli mężczyzna pragnie posiadać to, co najlepsze i lgnie do przedmiotu posiadania (na przykład swojej ulubionej fajki, ulubionych butów, swojej zwykłej fryzury itp.), wówczas kobieta zawsze zmienia swoje pragnienia. To normalne, że kobieta zmienia swój wizerunek, swoje sukienki, swoich mężczyzn. Pragnienia kobiet są przewrotne. Za każdym razem, gdy kobieta mruga: „O, to jest sukienka moich marzeń!”, ale już następnego dnia marzy o czymś innym. I znowu i znowu i znowu. Jeśli znakiem człowieka jest linia i jednostka, to znak.