Nasza psychika zawiera wiele różnych stanów. Jest to stan szczęścia, radości, złości, inspiracji, strachu. A już pisaliśmy, że im częściej znajdujesz się w danym stanie, tym bardziej psychika stara się go odtworzyć. Stanem jest także atak paniki. Często człowiek może w ten sposób zareagować na niektóre swoje myśli, działania, a atak paniki może również rozpocząć się samoistnie. W każdym razie jest to znacznik, którego przynajmniej sam nie znasz do końca. Niektóre materiały nie docierają do świadomej świadomości. Oznacza to, że siedzi bardzo głęboko i nie wiesz, że tam jest. Aż do chwili, gdy sytuacja poważnego deficytu sprawi, że pomyślisz: „Co się ze mną dzieje?” I to jest pierwszy krok na długiej drodze do odnalezienia i odnalezienia siebie. Sprzeczności są trudne dla psychiki. Sprzeczności pojawiają się, gdy: czuję jedno, myślę co innego, mówię trzecie. Oznacza to całkowity brak koordynacji działań, który zwykle prowadzi człowieka nie do jego przeznaczenia. Może to przypominać lekkie swędzenie i myśl: „Powinienem być gdzie indziej”. A jeśli ktoś wpadnie w jakąś dzicz, wówczas ciało i psychika mogą pomóc mu wrócić. Wszystkie nasze konflikty intrapersonalne koniecznie gdzieś się narodziły. Choroba ciała lub choroba psychiki, lub jedno i drugie. Dlatego też, jeśli wystąpią u ciebie ataki paniki, pierwszą rzeczą, którą musisz sobie zadać, jest: „Dokąd ten stan chce mnie zabrać? życia, że ​​tak uparcie nie zauważam, że wewnętrzny konflikt tak uparcie narasta?” Odpowiedzi na te pytania możesz znaleźć sam lub skorzystać z pomocy specjalisty, ale jeśli chcesz, żeby to się skończyło, musisz jeszcze znaleźć odpowiedzi. Zadając jakieś pytanie, nagle, jakby przez przypadek, zaczynamy natrafiać na konkretną literaturę, poznawać nowych ludzi. Informacje nagle zaczynają napływać i w nieświadomości rozpoczyna się potężny proces poszukiwań. To bardzo uzdrawiające. W tym przypadku atak paniki jest Twoim przyjacielem, a nie wrogiem. Nieważne, jak śmieszne może się to wydawać. Jakiś potężny system wewnątrz ciebie uruchamia mechanizm zwany: „Zacznij wreszcie żyć lub umrzyj (lub przynajmniej cierp).” I tego nie da się zignorować. Rzadko kiedy podejmujemy się radykalnej zmiany, jeśli w zasadzie wszystko jest w porządku. Ponieważ zmiany są często przerażające. A deficyt, nawet taki, to coś, co nie pozostawia wyboru.