Wewnętrzny konflikt zwykle nie jest realizowany przez człowieka. Wynika to również z faktu, że może on powstać dość wcześnie, a okoliczności tego momentu są wchłaniane przez nieświadomość. Samo pojawienie się tego konfliktu wiąże się z sytuacjami, w których aktywują się mechanizmy adaptacyjne człowieka. Do podstawowych, prostych i skutecznych należy np. obrona psychologiczna w postaci dysocjacji, w momencie pojawienia się zagrożenia dla małego lub dorosłego człowieka, oprócz reakcji „walcz lub uciekaj”, „zamrożenia”. reakcja może się włączyć. A w momencie „pracy” świadomość człowieka odlatuje od ciała. Opisując to, co się dzieje, ludzie mówią, że widzą siebie jakby z zewnątrz. Ciało nawet coś robi, ale głowa jest jak wata. Taka ochrona może stać się narzędziem pracy w życiu człowieka, które faktycznie zaczyna być używane zarówno „w ogonie, jak i grzywie”, ale nie tam, gdzie jest to potrzebne. Na przykład, gdy tylko usłyszysz szelest, twoja głowa natychmiast zanurza się w piasek, jak struś. Ponadto stan lotu dysocjacyjnego może stać się fiksacją, która rekompensuje dyskomfort związany z doświadczaniem trudnych sytuacji życiowych u człowieka tendencja do życia w fantazjach. Lubi przeżywać chwile życia, wyobrażając sobie, jak mogłoby wyglądać to lub tamto, przepisując scenariusze prawdziwych wydarzeń w bardziej romantycznych kolorach, tworząc hipotetyczne konstrukcje, wyobrażając sobie siebie zwycięskiego, odnoszącego sukcesy lub pożądanego przez wszystkich. Praktyki samorozwoju z wykorzystaniem metod wizualizacji łatwo wpaść na taką konstrukcję mentalną. Osoba łatwo wchodzi w stan połączenia z Najwyższym, uwielbia przebywać w stanie poza czasem i przestrzenią W książce „Uzależnienie psychospołeczne” Ts.P. Korolenko opisuje ten stan w ten sposób: „...wykraczając poza granice pragmatycznej rzeczywistości, możliwa staje się realizacja jednej z podstawowych potrzeb - wyidealizowanego przeniesienia (Kohut, 1984), a czasem spowodowania pojawienia się stanu transcendentalnego z poczuciem połączenia się z Siłą Wyższą, Przestrzenią, Naturą, poczuciem bycia poza czasem i przestrzenią („ponadczasowy moment”), jedności ze swoim pierwotnym „ja”. Podstawowym krokiem w samorozwoju wydaje się praca z wewnętrznymi konfliktami i in w świetle tego dalszy rozwój nie będzie polegał na unikaniu, ale na rozwoju duchowym. Na TG możesz za darmo zadawać pytania i otrzymywać profesjonalne odpowiedzi od psychologa. Śmiało, subskrybuj!