„Obawiam się, że na pewno nadejdzie dzień, w którym technologia przewyższy prostą komunikację międzyludzką. Wtedy na świat przyjdzie pokolenie idiotów.” Albert Einstein. To nie przypadek, że na motto tego artykułu wybrano słowa geniusza. Niegrzeczne „idioci” oczywiście nas nie dotyczą, ale poza tym… Dziś coraz rzadziej komunikujemy się ze sobą osobiście, znacznie częściej na portalach społecznościowych lub zamieniamy się w „głos ze słuchawki telefonicznej”. Wirtualne życie zastępuje prawdziwe życie; wiele osób woli komunikować się w Odnoklassnikach lub VKontakte od spotkań z przyjaciółmi. Nie może to nie wpłynąć na nasze umiejętności komunikacyjne, są one coraz bardziej tracone, a poziom empatii maleje. Po prostu się nie słyszymy, a jeśli już, to nie rozumiemy. Pytają nas: „Jak się masz?” Odpowiadamy: „OK. Cienki. Wszystko ok!" Ale tak naprawdę nikogo nie interesuje, jak się sprawy mają, i nie ma szczerej chęci odpowiedzi... W ogóle, z punktu widzenia socjologów, dziś nadchodzi nowa fala cywilizacyjna - Alvin Toffler nazwał to informacją (post -industrialne), krajowi psychologowie i socjolodzy nazywają je społeczeństwem czasów nowożytnych. Głównymi cechami takiego społeczeństwa są brak jedności w rodzinie (każdy człowiek dla siebie), częste zmiany miejsca zamieszkania i brak przywiązania do domu, do małej ojczyzny i oczywiście brak komunikacji opartej na zaufaniu prowadzi do trudnego poczucia utraty kontaktu z ludźmi, do samotności psychicznej. Nie na samotność, która implikuje zerwanie więzi społecznych, ale na bolesne poczucie „bezdomności” i powierzchowności istniejących relacji. Ostatecznie społeczeństwo nie jest już pojedynczą całością, ale zbiorem jednostek. Efektywność funkcjonowania jednostki w takim społeczeństwie jest niska, samorealizacja jest praktycznie niemożliwa. Wszystko to prowadzi do tendencji samobójczych wśród całej populacji, a według najnowszych danych Rosja zajmuje pierwsze miejsce pod względem samobójstw wśród nastolatków. Czy jest wyjście? Czy można zmienić obecną sytuację? Rodzina zawsze była dla człowieka niezawodnym wsparciem duchowym. To w rodzinie przyszłość człowieka kształtuje się poprzez kształtowanie modelu relacji z innymi ludźmi. Ciepłe relacje rodzinne kształtują zdrową, aktywną społecznie, odnoszącą sukcesy osobowość, a chłód powoduje być może najcięższą traumę. Wczuwając się w bliskich, nie tylko zapewniamy im wsparcie, ale wzbogacamy nasz świat zmysłów, rozwijamy empatię i stajemy się silniejsi. duchowo We współczesnym, pozbawionym twarzy i obojętnym świecie, szczere uczestnictwo jest prawdopodobnie najcenniejszym darem. Ale jak nauczyć się nie tylko słuchać, ale także słyszeć i rozumieć innych ludzi? Każdy powinien rozwijać umiejętność aktywnego słuchania, skoro tempo współczesnego życia prowadzi do ciągłego poszerzania kręgu naszych kontaktów społecznych, ciągłej ekspozycji na bodźce w otoczeniu. forma reklamy z oprawą wizualną i dźwiękową, ogromna ilość innych, niepotrzebnych informacji oczywiście rozprasza naszą uwagę, czasami trudno nam się skoncentrować nawet na tym, co ważne. Eastwood Atwater w swojej książce „Słucham cię” podaje bardzo proste i skuteczne zalecenia dotyczące rozwijania niezbędnych umiejętności Już w XVIII wieku twórca klasycznej filozofii niemieckiej, Immnuil Kant, w swoim dziele „Krytyka praktyki”. Rozum” sformułował imperatyw kategoryczny: „Traktuj drugiego człowieka jedynie jako cel, a nigdy jako środek”. A dziś ta absolutna zasada nie straciła na znaczeniu w naszym społeczeństwie konsumpcyjnym. Być może jedynym sposobem na nawiązanie naprawdę bliskich relacji jest szczere współczucie i współczucie, skupianie się na osobie, a nie na swoich oczekiwaniach wobec niej. Aby to zrobić, ważne jest przeprowadzenie introspektywnej analizy swoich doświadczeń i uczuć. Kolejną pułapką prowadzącą do nieporozumień i chłodu w związkach jest niemożność formułowania „wypowiedzi „ja”. Kiedy mówimy do mojego dziecka lub współmałżonka: „Boli mnie głowa”, używamy klasycznego konfliktuogenu „Jesteś wypowiedzią”, nie tylko obrażamy, ale także.