Od autora: Polityka i religia są przestarzałe. Nadszedł czas na naukę i duchowość. Studiuję Świadomość Natury, która obejmuje świadomość Człowieka, ale nie ogranicza się tylko do świadomości ludzkiej. Świadomość Natury to Bóg, który przez nas przemawia, myśli przez nas i działa przez nas. Człowiek nie może żyć bez myśli. Jeśli jednak nie usłyszysz w sobie Głosu Boga, inspirującego stworzenie i miłość, będziesz musiał posłuchać głosu Niszczyciela, Bestii i Mordercy i stać się tym samym co on. Natura nadal nie toleruje pustki w świadomości Człowieka, pomimo jego pozornej wielkości. Świadomość Natury ofiarowuje się nam, abyśmy ją zrozumieli i wykorzystali w swoich działaniach. Jednak aby to zrozumieć, każdy człowiek musi stale odkrywać coraz to nowe prawdy, znaczenia i kryteria. Możesz żyć w strachu przed Bogiem, ale strach nigdy nie pozwoli ci przeniknąć Świadomości Natury. Strach bowiem wyklucza zrozumienie. A to oznacza także życie bez Boga, to znaczy stawanie się bezbożnym. Żadne rytuały ani magia nie mogą cię przed tym uchronić. Osoba deifikowana nie jest Osobą, ale agresorem, ukrytym lub jawnym. Może być równie fanatykiem wiary lub niewiary, jakiejkolwiek idei. Być ateistą oznacza żyć gdzieś obok Boga, ale nie w Bogu, na obrzeżach Boga, to znaczy stać się nieszczęśliwym – nie rozumieć tego, co On. pragnie od Stwórcy nas. I chce, abyśmy my, ludzie, stali się Jego pomocnikami, abyśmy dokonali tego, czego ręce Boga nie dosięgły. Każdy człowiek w swoim życiu jest odkrywcą prawd absolutnych, które istnieją obiektywnie w Świadomości Natury, udowadniając swoim obiektywnym istnieniem istnienie Boga. . Ale najczęściej człowiek dochodzi do swoich odkryć poprzez bolesne zrozumienie, poprzez długą świadomość wielu względnych prawd. Człowiek, rodząc się po to, aby dokonywać swoich odkryć i znajdować w nich radość twórczą, czasami nagle wśród tych odkryć ustanawia prawdy, znaczenia i kryteria, których ludzie przed nim jeszcze nie zdawali sobie sprawy, ale które istniały już w potencjale Świadomość Natury. W ten sposób uczy się każdy człowiek i społeczeństwo uczy się także z pokolenia na pokolenie, dodając coraz więcej poziomów znaczeń do swojej skarbnicy wiedzy. Człowiek jest powołany przez Naturę do nasycania swojego środowiska życia miłością, kierując się w myśleniu Kryteriami Etyki Duchowej , działanie i wybór. Miłość-wdzięczność jest bardziej duchowa niż jakikolwiek kult magicznych symboli i rytuałów, które stały się w większości formalne. Prawdziwa miłość nie zniewala człowieka, ale wręcz przeciwnie, uwalnia go i uzdrawia. Osobowości osób prawdziwie kochających stają się bardziej niezależne i bardziej integralne, ponieważ nie przywiązują się do siebie, odczuwając zwierzęcą potrzebę, ale uzupełniają się świadomością konieczności nieustannego duchowego wysiłku duszy i umysłu. Wysiłki te opierają się na głębokiej znajomości praw i kryteriów wznoszenia się od zwierzęcego, macicznego szczęścia, poprzez szczęście twórcze do szczęścia duchowego - do miłości-wdzięczności. Świadomość Natury koncentruje się w ludziach w taki sam sposób, jak próżnia koncentruje się na obiektach grawitacyjnych. Jej jedność znajduje odzwierciedlenie w zjawiskach parapsychologii, a także w innych naukach i praktyce życiowej. Uważam, że zjawiska parapsychologiczne stanowią prawdziwy rezerwat nauki, jeśli jej przedstawiciele, naukowcy, wzorując się na fizykach, którzy rozpoczęli subtelne badania próżni, zaczną zgłębiać Świadomość Natury za pomocą adekwatnych do tego metod. Trzeba pamiętać o tamtych dziesięcioleciach w rozwoju nauk, gdy ich nadmierna materializacja odegrała fatalną rolę, gdy filozoficzny kierunek naukowy całkowicie zatracił ideę kryterialnych podstaw Życia w jego Źródle - w jego samoorganizacji. Tragedia nauki filozoficznej wydarzyła się bez dowodów, ze względu na ludzkie ambicje, które zamieniły dwie obiektywnie istniejące zasady Natury na jedną. Czas powrócić do nauki, rozumiejąc kryterialną rolę funkcjonałów optymalizacyjnych w samoorganizacji dowolnych układów Natury. Czas rozpoznać obecność w Naturze Nieskończonych Źródeł Energii – Życia, Umysłu i Miłości. Czas zrozumieć ten czasistnieje tylko zewnętrzna forma ich manifestacji, tak jak świadomość Człowieka i jego psychika są dwiema różnymi formami manifestacji Świadomości Natury. Czas trzeźwo ocenić jakość cywilizacji ludzkiej i przyznać, że obecnie dopiero wyłania się ona z okresu humanizmu zoologicznego. Czas przyznać, że model medyczny odzwierciedla zachowanie każdego społeczeństwa, a choroby Człowieka i ludzkości nadal są głównym środkiem ewolucji Życia na Ziemi, zarówno osobistej, jak i społecznej. Umysł człowieka jest bowiem wciąż nieproporcjonalnie słaby w porównaniu z Umysłem Natury. PARAPSYCHOLOGIA JEST NIEOBJAWIONYMI PRAWAMI I KRYTERIAMI NATURY Dlaczego w mojej książce poruszam tak pozornie zdyskredytowany obszar jak parapsychologia? Jest ku temu kilka powodów. Bez względu na to, jak czysta jest dana osoba, nadal wywołuje ona oburzenie u drugiej osoby, zmuszając swoje ciało do stawiania oporu w takim czy innym stopniu. Ale dzieje się to najczęściej poprzez naszą świadomość i naszą wolę. Chciałbym, żebyśmy mogli iść przez życie, nie tłumiąc się nawzajem. Nadając jak najwięcej sensu otaczającemu nas życiu, stajemy się zdrowsi, bardziej chronieni w stosunku do brudnych – pozbawionych znaczenia – informacji. Ogólnie przyjęty naukowy punkt widzenia na to, co dzieje się, gdy ludzie wpływają na siebie w ten sposób, redukuje prawie wszystkie przejawy które pojawiają się w tym przypadku, na zjawiska psychologiczne. Ale nasze życie, nasza codzienna praktyka komunikowania się z ludźmi całkowicie obalają jednostronność takiego podejścia. Istnieją wewnętrzne kanały przekazywania informacji semantycznych, za pomocą których ludzie mogą porozumiewać się między sobą równie dobrze, jak w przypadku zwykłej komunikacji werbalnej. Świat okazuje się znacznie bardziej różnorodny, niż wydaje się ludziom o wąskim spojrzeniu, jakby rozwiązany jedynie naukowo. Dla mnie Ocean Odkryć był moją pasją do alternatywnych zagadnień nauki i medycyny. Są alternatywne z konieczności, gdyż oficjalna nauka i oficjalna medycyna, reprezentowana przez jej ważnych przedstawicieli, nie chcą uznać pewnych obiektywnie istniejących faktów. Czytam w liście: „...Od dawna marzyłem o Cudie, który się zmieni moje marne życie. Twoja książka „Pokonać siebie” to długo oczekiwany cud. Muszę jeszcze dużo nad sobą popracować, ale mój świat już nigdy nie będzie taki sam...” Dlaczego? - Pytam siebie. I rozumiem: ponieważ oderwałem uwagę człowieka od płaszczyzny kupieckiej, materialnej, ciężkiej, niewolniczej i przeniosłem ją na etykę duchową, na duchowe kryteria życia, gdzie człowiek jest zawsze wolny w każdych okolicznościach, pokazałem to każdemu może opanować metodę, dzięki której będąc zawsze na Ziemi, będzie stale czuł się nie ziemski, ale nieskończony w czasie i przestrzeni. Nauczywszy się tego, niektórzy zostali uwolnieni od poważnych chorób. Oznacza to, że przyczyna ich chorób objawiała się jedynie w ciele i była widoczna, iluzoryczna. Prawdziwy powód leży w innej przestrzeni – w Duchowej, a więc w relacjach, w zrozumieniu, zrozumieniu, w świadomości praw Życia. Z drugiej strony niemal wszystko, o czym piszę, w jakiś sposób krzyżuje się z parapsychologią, a czasem jest ze sobą nierozerwalnie powiązane. z nią. A kiedy spojrzałem na moją naukę pod innym kątem, zdałem sobie sprawę, że w zasadzie starałem się przekazać moim czytelnikom praktyczne techniki z dziedziny parapsychologii, a w każdym razie bardziej z parapsychologii, jak ją rozumiem, niż z jakiejkolwiek innej dziedziny wiedzy ludzkiej. Jest to oczywiście zarówno uogólnienie podejścia cybernetycznego, jak i rozwinięcie niektórych podstawowych koncepcji psychologii, ale najważniejsze jest to, że pewnym zjawiskom parapsychologicznym nadaję ładunek duchowy, gdy zaczynają prezentować jakiekolwiek obszary parapsychologii, zawsze zacznij od cudów. Tak to wygląda i pewnie prędko się nie zmieni. Ale chcę się obejść bez wycieczek w przeszłość, bez specjalnej opowieści o wielkich magach i ich wspaniałych wynikach. Napisano na ten temat tysiące książek, a dociekliwy czytelnik, nawet jeśli nie ma takiej literatury w domu, może każdego dnia udać się do księgarni i, jak sądzę,Jestem pewien, że kupi przynajmniej jedną szanowaną książkę, która mówi o tym wszystkim. Akceptuję wiele z tego, o czym piszą. Telekineza, telepatia, jasnowidzenie, teleportacja, uzdrawianie i coś jeszcze niezwykłego poruszyło moją duszę w pewnym momencie. Aż sam nagle zacząłem od czasu do czasu dokonywać podobnych cudów. Ale byli zmienne. Wtedy stało się dla mnie jasne, że robienie czegoś takiego na próżno, bez celu, tylko po to, by zademonstrować swoje umiejętności, jest grzechem. Trzeba było je zastosować do uzdrawiania chorych. Przeszedłem przez ten etap mojego życia. Percepcja pozazmysłowa również cofnęła się pod presją żądania nauczania innych samoleczenia. To było bardziej interesujące. Bo w tym spotkały się dwa bieguny mojego życia: z jednej strony egzystencja w świecie materialnym, zawodowe studia z cybernetyki i z początku amatorska pasja do parapsychologii, a z drugiej strony spójne wyjaśnienie niezrozumiałych zjawisk natury, a w szczególności ludzkich supermocy, zacząłem otrzymywać wiele listów, ludzie, którzy mieli jakieś problemy, zaczęli do mnie dzwonić. Czasami przychodzili do mnie ci, którzy chcieli komunikacji. I stopniowo zaczął we mnie coraz mocniej rozbrzmiewać Głos, nawołujący do zrozumienia, z punktu widzenia mojej nauki, tak szerokiego obszaru ludzkiej aktywności, jakim jest parapsychologia, w pewnym sensie nawet rehabilitując go przed czytelnikiem i przed oficjalną nauką zrozumiałem jedną bardzo ważną rzecz, której z jakiegoś powodu oficjalna nauka nie mogła wcześniej zrozumieć ani zaakceptować: kiedy mówimy o zjawiskach parapsychologicznych, czy to telekinezie, sugestii, telepatii czy czymkolwiek innym, konieczne jest należy pamiętać, że w tych zjawiskach jednocześnie ujawniają się nam dzieła, pojawiają się dwa światy - świat materii, w którym sama oficjalna nauka domagała się powtarzalności doświadczeń, oraz świat Świadomości Natury i Człowieka, świat psychika konkretnej osoby, świat jej życia, w dużej mierze przed nami ukryty, którego powtórzenie nigdy się nie zdarza. To właśnie ten aspekt, aspekt psychologicznej wyjątkowości, jest tym, co parapsychologia niesie w swoim głównym wyrazie. Właśnie tego aspektu nauka ortodoksyjna nie mogła zaakceptować, gdyż nie posiada odpowiednich metod oceny wyników takich eksperymentów. A jednak nauka oficjalna jakoś cicho i niezauważalnie, krok po kroku, zanurzała się w polu wiedzy i doświadczenia. , gdzie parapsychologia dominowała już z całą mocą. Ortodoksyjni naukowcy po cichu wkraczali w przestrzeń parapsychologiczną. I nie mogło być inaczej, bez względu na to, jak bardzo ortodoksje w swoim sekciarstwie upierały się przy nauce. Życie i nauka zebrały swoje żniwo. Praktyczni psychologowie nigdy nie zerwali z przestrzenią parapsychologii. Tylko teoretycy nie chcieli tego uznać. Ale to było wcześniej. Teraz czasy się zmieniły. Przez wiele dziesięcioleci prowadziłem wiele praktycznych prac nad duchowym uzdrawianiem i badałem pracę wróżek różnych kierunków, których uogólnione wyniki pokazały przede wszystkim dość jasne ramy zastosowania. prostych metod pozazmysłowych, metod bioenergii, eniologii i tym podobnych. Dlatego z punktu widzenia bezpieczeństwa konsekwentnie uzasadniam i wdrażam zasadę adekwatności, czyli korespondencji, wpływu i kontroli, która w odniesieniu do praktyki a. lekarza i jasnowidza można wyrazić najprościej: jeśli wywierasz wpływ na pacjenta, bądź tak miły, aby zorganizować kontrolę nad procesami zachodzącymi w organizmie pacjenta. Kiedy. Oznacza to również, że taka kontrola to nie tylko otrzymywanie informacji o tym, co się dzieje w momencie narażenia lub po pewnym czasie, ale także obecność zdolności pozwalających przewidzieć skutki narażenia po latach. To znaczy upieram się, że wzajemne oddziaływanie ludzi ma zbyt wielkie konsekwencje, aby w ogóle nie zwracać na nie uwagi lub pamiętać o nich tylko na czas leczenia. Problemy coraz częściej wysuwają się na pierwszy plan w parapsychologii i praktyce pozazmysłowej postrzeganie naszej komunikacji i wpływ na nas wymagań Duchowej Etyki Życia. Nie jest to dla nikogo tajemnicąże zbyt często chory, odwiedzając uzdrowiciela, zamiast uzyskać ulgę w cierpieniu, nabywa jeszcze większe problemy i zaczyna biegać między lekarzami a różnymi uzdrowicielami, nie rozumiejąc, gdzie może leżeć prawda, być może, że Medycyna jedyny obszar ludzkiej działalności, w którym nie tylko obowiązuje oficjalny zakaz morderstwa, ale i najszersza kultywowana jest idea sformułowana w duchowym przykazaniu „Nie zabijaj!”. Myślę, że to naprawdę Duchowe napełnienie przyciąga tak wielu ludzi, którzy chcą poświęcić swoje życie medycynie. W związku z tym należy pamiętać, że duchowe zakazy i duchowe prawdy są wieczne. Będą żyć tak długo, jak żyje człowiek, dopóki istnieje Życie. Medycyna jest dziedziną praktyczną, która pochłania wszystko, co najlepsze, mającą na celu przedłużenie życia człowieka, a co za tym idzie realizację pierwszego głównego zadania ludzkości na Ziemi – uważam się za jedną z tych osób, które dzielą pojęcie duchowości na dwie części: duchowość człowieka i duchowość życia. Pierwszą można wypełnić dowolną wolą, nawet złą. Drugie napełnia się niezależnie od nas Wolą Bożą. Dlatego prawdziwą duchowość nazywam jednością z Bogiem poprzez miłość-wdzięczność. Oznacza to, że rozumiem duchowość tak, jak jest ona rozumiana w naukach duchowych. Każdą inną definicję duchowości poprzez edukację, kulturę, sztukę, poprzez możliwości i komfort życia konkretnego człowieka, zaliczam do jego wewnętrznych przestrzeni motywacyjnych, wypełnionych określonymi obiektami jego świadomości, za swoje najważniejsze uważam przyciągnięcie uwagę czytelników właśnie na eksperyment duchowy w przeciwieństwie do eksperymentu fizycznego, który jest tak zakorzeniony w naszym życiu, że niestety wydaje się, że przyćmił nawet samo życie. Nie oznacza to jednak, że gardzę fizyczną stroną życia. wręcz przeciwnie. Kiedyś dzięki połączeniu obu udało mi się pokonać poważną chorobę, a pasja do powolnego biegania wciągnęła mnie w grono przekonanych zwolenników dynamicznych metod medytacji, zostałem ultramaratończykiem, zanurzonym w przestrzeni Duch. PARAPSYCHOLOGIA I HARMONIA RELACJI Wielu wierzy, że człowiek jest istotą duchową umieszczoną w ciele i obdarzoną umysłem. Wydaje mi się, że nie jest to do końca prawdą. Moim zdaniem człowiek jest samoorganizującym się systemem, który tworzy duchową esencję z pierwotnej monady i to nie tylko w sobie, ale także w wszelkich strukturach społecznych. Rozpoznajemy esencję ogólnej świadomości komórkowej, która w ortodoksji nazywa się demonami. Ale Boga nie możemy, jak się wydaje, poznać właśnie dlatego, że przestrzeń, w której nie ma demonów, nie objawia się w niczym konkretnym. Jest wypełniony Najwyższym Znaczeniem, które tylko częściowo może zostać w nas odzwierciedlone przez inne znaczenia poprzez przesłanki negatywne, poprzez brak negatywów: nie zabijaj, nie kradnij i tak dalej, co pozytywne – miłość , dziękuję, pomagam, udostępniam - odnosi się do ludzkiej działalności i może być zmaksymalizowane jako kryteria aktywności, oceny. Istotą uniwersalnej świadomości komórkowej są nasze egoistyczne potrzeby, które uniemożliwiają innym ludziom prowadzenie uniwersalnej ludzkiej działalności. Przywiązanie, które powstaje na podstawie miłości jednej osoby do drugiej, może być ich mniej lub bardziej świadome. Jednocześnie ciekawym przypadkiem jest sytuacja, gdy jeden z nich jest medium. Kiedy pierwszy jest bardzo wrażliwy (to jest medium), mniej niezależny i ma mniej silnej woli, wówczas jego przywiązanie staje się bolesne, jeśli nie uda mu się przełamać tej więzi. niezależność i wola drugiego. Jednocześnie wyraźnie zdają sobie sprawę z ingerencji istoty ogólnej świadomości komórkowej w ich związek, który wziąwszy w posiadanie wysoce wrażliwą osobę, zaczyna atakować drugą, aby narzucić jej swoją prymitywną wolę i w ten sposób zniszczyć zarówno on, jak i miłość. Esencja ogólnej świadomości komórkowej nieustannie szuka słabych punktów osoby o silnej woli i duchowości, ofiarowując jej pokusy fizyczne, zwierzęce irozsądnym poziomie, uwzględniającym logikę uzasadniającą różne ustępstwa wobec zwierzęcych przejawów. Najczęstszym posunięciem podmiotu jest użycie litości i poświęcenia na rzecz drugiej osoby, która na polecenie podmiotu zaczyna odgrywać rolę przynęty, generowanie w sobie słabości i proszenie o pomoc. Miłość zaślepia oczy – wyłącza analizatory umysłu, a druga osoba dokonuje poświęcenia, robiąc dla swojego partnera to, do czego sam był zobowiązany. Zatem ten pierwszy traci niezależność, a drugi duchowość. W tym wypadku oboje zamieniają się w niewolników istoty, gdy drugi stopniowo zdobywa wgląd, to z reguły jest już za późno – miłość zniknęła, przekształciła się w wyższość pierwszego nad drugim. Zatem esencja ogólnej świadomości komórkowej czysto parapsychologicznie ujarzmia duchowo słabych ludzi, jeśli medium nie zrozumie swojej słabości w obliczu esencji ogólnej świadomości komórkowej, wpadnie w euforię z powodu niezwykłych zdolności, jakie mu zapewnia. Staje się dla niego Bogiem, którego celem jest doprowadzenie go do szaleństwa i całkowite zniszczenie. Jest to złe dla tego, przez którego działa ogólna świadomość komórkowa. Ma niewielką kontrolę nad swoją wolą. Ale przywiązanie do ogólnej świadomości komórkowej daje człowiekowi supermoce, które polegają na identyfikowaniu bolesnych nieprawidłowości w ciele i leczeniu chorób. To właśnie przez ten stan przywiązania stawia się diagnozę zmian w świadomości danej osoby i jej choroby. Ale jest to również złe dla kogoś, kto choć jest odporny na prowokacje ogólnej świadomości komórkowej, spotyka osobę, która ma wiele cech. , odzwierciedla go i jest powiązany z ogólną świadomością komórkową. Jest to trudny przypadek, gdy łączy ich wzajemna miłość. Przez lustrzane cechy esencji ogólnej świadomości komórkowej łatwo jest związać je ze sobą i ze sobą, aby spróbować podporządkować osobę wysoce uduchowioną osobie nieduchowej. Zbawienie w tym przypadku jest tylko z powodu ich miłości w jednym - w świadomym i ciągłym dążeniu do wzrostu swojej ogólnej i osobistej duchowości, coraz bardziej oddalają się od wpływu demonów - esencji ogólnej świadomości komórkowej. Niestety, miłość często pojawia się na tle osobistych braków jako znaczący dodatek do harmonii osobowości, a ludzie najczęściej nie zdają sobie z tego sprawy z powodu silnej zmiany świadomości i przyjemności komunikowania się być kontrolowany i podporządkowywany kryteriom duchowym człowieka, w przeciwnym razie sprzeda on swoją duszę diabłu uniwersalnej świadomości komórkowej. Na tym polega mistycyzm i parapsychologia relacji, tajemnica dodania zakochanej osoby do harmonijnej istoty, która szybko się kończy, jeśli zostanie utrzymana bez duchowego wysiłku. Dlaczego Natura pozwoliła Człowiekowi na taką próbę? W końcu esencje ogólnej świadomości komórkowej zniekształcają przestrzeń kryterialną w kierunku przeciwnym. Dzieje się to całkiem celowo, aby sprowadzić Człowieka z prawdziwej ścieżki. Najwyraźniej tylko w ten sposób można zmusić Człowieka do zdobycia własnego doświadczenia, rozwinięcia analizatorów umysłu i ukształtowania umysłu kryterialnego. W ten sposób rozwija się w Człowieku stabilność, w ten sposób hartuje się jego racjonalne i Boskie części . Tak rozwija się człowiek na etapie Strumienia Życia, tak następuje przejście do etapu rozumu kryterialnego i akumulacji kryteriów duchowych. Zdefiniowanie samowystarczalności ludzkiej osobowości jako pełni pola kryterialnego jasne, jeśli weźmiemy pod uwagę, że wybór dokonany przez człowieka jest jaśniejszy, tym jaśniejsze są kryteria charakteryzujące jego zachowanie i myślenie BÓG, PRAWDA I NAUKA Bóg jest celowością działań człowieka z punktu widzenia Natury, a nie Człowieka, celowość, odzwierciedlająca obiektywną prawdę o przeszłości, teraźniejszości i przyszłości Filozoficzna koncepcja prawdy względnej jest odzwierciedleniem struktury Natury w myślach Człowieka. W swoim istnieniu prawdy absolutne i obiektywne nie są zależne od Człowieka. Jeśli rozpoznamy to istnienie, to rozpoznamy również, że Natura ma swoją złożoną strukturę, w której obserwuje się samoorganizujący się ruchi zmienić. Oznacza to, że ma swój własny Język i własną Świadomość. Oznacza to, że ma swoją Prawdę. Oznacza to, że Natura jest osobowa, jeśli przemawia do Człowieka w języku, który on rozumie. Jeśli przemawia do każdego, to jest osobowa. Bóg dla każdego jest sumą Kryteriów Natury, czyli sumą wskaźników, ocen, miar, porównań ilościowych i jakościowych. Oceny jakościowe są wynikiem irracjonalnych porównań. Oceny ilościowe są wynikiem racjonalnych relacji. Bóg dla jednego człowieka jest sumą tych kryteriów, które on dla siebie przyjął lub przynajmniej uznaje. Kryteria są miarą, oceny, miarą. Im jaśniejsze są kryteria danej osoby, tym są one liczniejsze i im bliższe naturalnym, tym jaśniejsza jest jej osobowość. Im są one bardziej niejasne, tym bardziej niejasna jest jego osobowość. O ile Bóg osobowy i Bóg natury pokrywają się, osoba jest adekwatna. Odzwierciedla to zjawisko zbieżności Prawd względnych i obiektywnych, czyli absolutnych. Prawdziwe poszerzanie świadomości polega na działaniu coraz większej liczby kryteriów. Nie tyle ilość wiedzy poszerza świadomość, co liczba kryteriów, czy raczej szerokość przestrzeni kryteriów. To właśnie to poszerzenie świadomości prowadzi do najskuteczniejszej, ale nie bolesnej koncentracji świadomości. „Bóg jest wszędzie” oznacza, że ​​Kryteria Natury działają w całej przestrzeni naturalnej, niezależnie od Człowieka. „Bóg w Człowieku” oznacza obecność jasnego pola kryterialnego osobowości. Jak wiąże Boga jednostki z Bogiem Uniwersalnego? Przecież większość ludzi żyje po to, żeby pracować: żeby jeść, ubierać się, mieć dach nad głową, mieć dzieci i chociaż nadzieję na lepszą przyszłość. To minimum istnienia. Ale czy człowiek rodzi się, aby osiągnąć minimum? Oczywiście, że nie! Mogę zaproponować następujące sformułowanie prawdy absolutnej: Natura dała człowiekowi wszystko dla szczęścia - różne zdolności, pożywienie i uczucia dla ciała, twórczość dla umysłu, oceny (kryteria) dla umysłu, miłość do duszę i wolę podjęcia decyzji o wyborze. Nasze uczucia dają nam pożywienie do oceny działań. Życie nadaje nam sens istnienia. Można całe życie walczyć z chorobami organizmu i nie widzieć po co żyjesz, a męczy Cię to jak ciężka praca. Jeśli jednak człowiek walczy ze swoją chorobą, nawet nieuleczalną, aby swoim życiem udowodnić sobie i innym równie chorym, że nawet w nieuleczalnym stanie może cieszyć się i osiągać szczęście, wówczas zawsze czuje wsparcie ze strony Siły Wyższe. Działają Lustra Życia, w których człowiek widzi siebie i Boga w sobie. Co się dzieje? Dlaczego życie, które ma znaczenie dla innych ludzi, jest tak cenne? Niestrudzone zwyciężanie ma sens tylko wtedy, gdy służy to wszystkim. Samolubstwem męczy się także każdy – zarówno ci wokół, jak i ci, którzy przyciągają Cię do siebie. Jak proste jest wszystko w wyjaśnieniu i jak skomplikowane jest wykonanie! Kiedy ktoś identyfikuje swoje znaczenie, jakich ocen używa? Co on ze sobą porównuje? Czemu to jest równe? Innymi słowy, jakie są jego kryteria? Jeśli ktoś zdecydował się poświęcić część swojego życia dla dobra drugiej osoby, czy jest naturalne, że ta druga osoba powinna być tylko dobrym człowiekiem? A jeśli jest niewdzięczny? Bóg jest miłością. Prawdziwa miłość ma jedną niesamowitą właściwość: osobiście oddala ludzi od siebie, zwiększając wolność osobistą każdego. Wydawałoby się, że powinno być odwrotnie. Jednak prawdziwa miłość przybliża człowieka do Boga i Natury znacznie bardziej niż do jakiejkolwiek innej osoby. Ludzie łudzą się w swojej miłości, gdy myślą, że łączą się ze sobą w jedną istotę, gdzie nie można ich rozdzielić. W rzeczywistości mogą połączyć się w jedną trzecią rzecz - w esencję ogólnej świadomości komórkowej, która zrobi wszystko, co możliwe, nadludzkie, aby je zniszczyć. Na przykład jest osoba, która ma złe chwile ze swoimi dziećmi, złe życie z wnukami, zła praca z przyjaciółmi, złe życie z przyjaciółmi, źle jest w domu. Gdzie jest dobrze? I nagle odnajduje miłość w innej osobie i przez chwilę czuje się dobrze, pojawia się sens życia dla dobra jego własnego.)