Mężczyźni są hetero jak szyny. Jak z nim poprawnie rozmawiać. Dwa centra logiki przeciwko dwunastce – O nie, nie łzy! Proszę! Nie mogę znieść twojego szlochu, wiesz! Nina uśmiechnęła się smutno. Kiwając głową, odpowiedziała cicho: „OK, nie będę płakać”. Tak naprawdę za tym stwierdzeniem kryło się: „Źle się czuję, cierpię. Dla ciebie przełknę to i wytrzymam baw się dobrze, chociaż jest mi ciężko. Michaił, przewracając oczami, odsunął się od Niny. Biorąc głęboki oddech, spojrzał na nią spod brwi. „Może już wystarczy!?” Michaił poczuł wszechogarniające, bolesne zmęczenie. „Co do cholery!” Był zły na siebie. „Co za bzdury czy to jest to!? Za każdym razem, gdy czegoś pragnie, rozpoczyna się szalony rytuał. Nie mówi nic wprost - po prostu cierpi, nawet się do tego nie przyznając, a ja, jak głupi, jestem zmuszony biec za nią, szukać uznania i tylko po kilku dniach dowie się, z czego jest niezadowolona. No cóż, jak bardzo to możliwe!? Gdyby w pobliżu znajdował się stół, uderzyłby go pięścią. Ale nie było stołu: byli w parku Scena się przeciągała. Michaił czuł, że marnuje czas: życie go mijało. Doskonale wiedział, co będzie dalej. Łzy, zaprzeczenia, Bóg wie co jeszcze, a potem powie, że była o niego zazdrosna Nina wybuchnęła płaczem. „Wszystko w porządku.” Odwróciła się i podeszła do niej Michaił i zaczął ją potrząsać za ramiona. „Dlaczego to wszystko robisz?” Dlaczego ta farsa? Nie możesz po prostu powiedzieć, z czego jesteś nieszczęśliwy? Nina jeszcze bardziej się rozpłakała. Przycisnął ją do siebie. „Nie wiem, nie wiem” – powtarzała, łkając. „No cóż, jak to możliwe?!” Jesteś normalną osobą! Czy coś jest nie tak z twoją głową? Jak możesz nie wiedzieć, co sprawia, że ​​czujesz się źle?! Jak możesz nie rozumieć, czego chcesz?! Z zewnątrz mogłoby się wydawać, że jeszcze trochę, a on by ją uderzył. Nie wiem! Nie wiem, co się ze mną dzieje. Michaił gwałtownie odetchnął, żeby się uspokoić. Zebrawszy się na odwagę, kontynuował z większą czułością: „No cóż, pomyślmy o tym razem”. Jak to się zaczęło? – Och, pamiętam! Czy pamiętasz tę złą sprzedawczynię, z którą flirtowałeś - nie pamiętam. Kiedy? – No cóż, kiedy kupiliśmy wino. Spojrzała na ciebie, zachichotała i zdawała się nie zauważać, że twoja żona stoi obok ciebie! A ty się do niej uśmiechałeś, żartowałeś i byłeś taki uroczy! Mnie też nie obchodziłeś!” Michaił poczuł, że jego twarz zaczyna się czerwienić ze złości. „Więc to wszystko z tego powodu?” „Myślę, że tak” – powiedziała Nina w zamyśleniu i przysunęła się do niego bliżej. Jej małe piąstki zacisnęły się na jego koszulce. Poczuł drżenie jej ciała. „Żartujesz?!”. Tak, zamieniliśmy kilka słów z tą sprzedawczynią - Ale pomyślałem, że możesz mnie zostawić! – wymamrotała Nina „Do sprzedawczyni?!”. Myślę, że jest ode mnie dużo starsza! – Michaił prawie krzyknął „Wiem”. Nie, nie do niej. Pomyślałem, że jeśli kobiety tak na ciebie zareagują, to ktoś może cię zabrać. Bardzo się tym zdenerwowałem. Nina pociągnęła nosem i znowu zapłakała. „O mój Boże, mój Boże!” To jakiś koszmar! Więc dlaczego miałbym teraz z nikim nie rozmawiać?! Michaił wziął głęboki oddech. Mimo absurdalności sytuacji w końcu poczuł się lepiej, bo zrozumiał, co się dzieje. Jego Nina zauważyła zainteresowanie nim innej kobiety i zdała sobie sprawę, że jej mąż jest atrakcyjny. Podobało jej się to, ale jednocześnie bała się, że skoro taki jest, to grozi jej niebezpieczeństwo. Kobiety, niczym głodne rekiny, będą krążyć wokół swojego małżeństwa i próbować odgryźć z niego tłusty kawałek – aby zabrać męża. *** To typowy przypadek, gdy mężczyzna nie rozumie kobiety. Złości się, próbuje zrozumieć problem, ale nie może. Rozumie tylko, że kobieta nie zachowuje się tak, jak rano. Poza tym zauważa, że ​​dzieci też są zdenerwowane, bo ich mama płacze, czyli jest nieszczęśliwa. To kobieta tworzy atmosferę w rodzinie. Dlatego kiedy czuje się źle, wszyscy czują się nieswojo. Jeśli kobieta jest szczęśliwa, wszyscy się czują.