W tej publikacji poruszę tylko jedną, ale bardzo częstą prośbę dotyczącą niemożności znalezienia partnera, a mianowicie sytuację, gdy klient mówi, że są kandydaci, ale oni są jakoś inni, nie znajdują się lubią ich, ale ci, którzy ich lubią, albo nie okazują wzajemnego zainteresowania, albo odchodzą. Jak dana osoba uczy się być w związku? Oczywiście od urodzenia w związku z rodzicami. Jeśli relacje z rodzicami były harmonijne, wykształcił się ten model relacji i w przyszłości osoba nie będzie miała trudności w nawiązywaniu długotrwałych, bliskich i pełnych zaufania relacji. Ponieważ rodzice nie są bogami, ale żywymi ludźmi z własnymi problemami w związkach, taka harmonia jest rzadkością. Większość ludzi w dzieciństwie doświadczyła braku uwagi, troski, chłodu, a nawet odrzucenia. A dorastając, taka osoba postrzega relacje jako coś trudnego, bolesnego, ale znajomego i znajomego. Następnie, poszerzając krąg swoich powiązań w społeczeństwie, taka osoba doświadcza trudności z wzajemnością w związkach, ponieważ „widzi” tylko tych ludzi, których stosunek do nich jest podobny do tego, jaki musiał znosić w swoich relacjach z rodzicami . I nie tylko „widzi” takich zimnych i odrzucających ludzi, ale też go do nich ciągnie, bo innej relacji po prostu nie uznaje, „nie widzi”. I wtedy ktoś okazuje mu zainteresowanie, próbuje się do niego zbliżyć , okazuje troskę, czułość, a człowiek postrzega tak ciepłą i zainteresowaną osobę jako coś obcego, nie z jego świata. A to, co nieznane, jest postrzegane jako potencjalnie niebezpieczne i odpychające. Można więc odnieść wrażenie, że „nie lubi”, „nie jest mój”. Ale jak magnes przyciąga go zimno, niedostępne, odrzucające, czyli znajome i znajome. To w skrócie , to cały mechanizm, dlaczego niektórzy ludzie nie mogą znaleźć odpowiednich ludzi. Co z tym zrobić. To zależy od człowieka. Może on nie chce zmieniać swojego otoczenia, nikt go nie zmusza, życie należy do niego i do niego zarządza nim według własnego uznania. Ale faktem jest, że pragnienie drugiej osoby, ciepła komunikacji, intymności, ufnego kontaktu jest nieodłącznym elementem ludzi jako istot społecznych, innymi słowy, poszukiwanie partnera nie przestawaj, dopóki nie znajdziesz partnera. A nawet jeśli dana osoba w ogóle nie wie, co to jest z własnego doświadczenia (to się zdarza), zwraca się do kogoś innego, ale nie otrzymuje satysfakcji. A jeśli osoba jest zmęczona tego stanu rzeczy zaczyna szukać zrozumienia, pomocy i ulgi w powtarzającym się scenariuszu. W tym przypadku psycholog może na początek pomóc, wyjaśniając, jak to działa, tak jak to zrobiłem powyżej, a następnie zacząć badać w nieznanym wcześniej środowisku z klientem. Na początek nie po to, aby stworzyć rodzinę czy długotrwałe relacje, ale po to, aby nauczyć się czuć swobodnie w towarzystwie nowych ludzi, zdobywać nowe doświadczenia, a w miarę zdobywania umiejętności rozwiązywania prostych problemów przejść do bardziej złożone. Po co ci psycholog, jeśli tak jest? Czy jest jasne, co robić i możesz spróbować sam? Oczywiście jest to możliwe, ale niewielu osobom się to udaje. Wyjaśnię to na przykładzie treningu punktowego. Ile znasz osób, które są skłonne regularnie wykonywać samodzielnie zestaw ćwiczeń bez trenera? Na pewno nie. Ale jeśli należysz do takich osób, jeśli wytrenowałeś swój mózg, aby nie pozwolić mu wejść w zwykły tryb oszczędzania energii, wiesz, jak samodzielnie przełączyć go w tryb wysokiej produktywności, możesz zacząć samodzielnie szukać kandydatów, których „ nie podoba mi się”, a w tych badaniach czeka na Ciebie wiele odkryć. Jeśli należysz do osób, które potrzebują trenera w sporcie, jeśli Twój mózg tak jak powinien, unika stresu i woli proste, szybkie i przez to często błędne decyzje, to potrzebujesz psychologa. Przecież chcesz przejść od: „Nie mogę znaleźć partnera” do: „Nie jestem już sam”. Razem z psychologiem nie tylko dokładnie i uważnie zgłębisz nieznane, ale także zdobędziesz bezpośrednie doświadczenie bliskich, pełnych zaufania relacji, dzięki którym będzie to możliwe