Podczas sesji często słyszę od klientów coś w stylu: - Tak się boję, że on mnie opuści, że wolę najpierw jego zostawić... Brzmi znajomo? Nie? A może znasz strach, że bliskie Ci osoby umrą lub o Tobie zapomną. Czy zdarza się, że ciągle myślisz o możliwej niewierności męża? I po prostu nie możesz pozbyć się tych myśli, mimo że umysł podpowiada Ci, że nie ma widocznych powodów do takich obaw. Czy zauważyłeś, że desperacko trzymasz się przyjaciół, kolegów i krewnych, aby uniknąć poczucia bezużyteczności, samotności lub odrzucenia? Jeśli któreś z powyższych brzmi Ci znajomo, to najprawdopodobniej wpadłeś w pułapkę „porzucenia”. I nie jesteś sam w tym klubie wewnętrznej samotności) Niestety, ta pułapka jest jednym z najczęstszych destrukcyjnych schematów wśród współczesnych ludzi. Jak to powstaje. Pułapka ta wiąże się z naruszeniem potrzeby podstawowego bezpieczeństwa już w bardzo wczesnym dzieciństwie (niemowlęciu). Dziecko potrzebuje bezpiecznego i stabilnego środowiska rodzinnego, środowiska przewidywalnego. Naruszenie podstawowego bezpieczeństwa dziecka oznacza śmierć. Dlatego ta pułapka tkwi w głębi ludzkiej duszy i wrasta w niemal wszystkie dziedziny życia. Przyczyny z dzieciństwa: nagła śmierć lub długotrwały brak którejkolwiek z kluczowych dla dziecka postaci (mama/tata/osoby zastępujące rodziców), emocjonalny chłód kluczowych postaci, dlatego bliski kontakt z dzieckiem (podawanie dziecku a poczucie bezpieczeństwa) było postrzegane jako „nadmierne pobłażanie” uzależnieniu (np. od alkoholu) kluczowych osób, przez co potrzeby dziecka w zakresie bezpieczeństwa/atencji nie były zaspokajane w odpowiednim czasie, niestabilne relacje w rodzinie, co było także przyczyną: przedwczesne zaspokajanie potrzeb dziecka; Niestety, zbyt bezpieczne środowisko i nieograniczona opieka również powodują tę pułapkę. Tworzy się osobowość zależna, stale potrzebująca innych ludzi. Przykłady: Rodzice często porządkowali sprawy, zanurzając się we własnych doświadczeniach i zostawiając dziecko „na później”. Te. postanowili rozwiązać problemy między sobą, zamiast utrzymywać kontakt z dzieckiem, kiedy tego potrzebowało. Albo twoja matka poszła do szpitala „na przechowanie”, będąc w ciąży z twoim bratem, a ty musiałeś mieszkać z babcią przez sześć miesięcy. A jednocześnie masz dwa lata i oczywiście nie masz pojęcia, dokąd poszła twoja mama. Dlaczego Cię zostawiła? A może wychowałeś się w rodzinie niepełnej, mama poszła do pracy i zostawiła Cię na jeden dzień samego, przywiązując do łóżka... To wszystko przypadki z praktyki, ale są i takie, które są w zasięgu ręki. miliony opcji rozwoju wydarzeń Niezależnie od tego, jak potoczyły się wydarzenia w dzieciństwie. Jako dorosły odczuwasz ciągły niepokój tła, bolesne poczucie niestabilności świata i obsesyjne pragnienie zapewnienia sobie poczucia tej stabilności. Najbardziej nieprzyjemne jest to, że dorosły raz po raz „próbuje” przeżyć na nowo uczucie opuszczenia, którego doświadczał w dzieciństwie. Nieświadomie wybiera niestabilnych partnerów lub samodzielnie „burzy” związek aż do zerwania. W najlepszym przypadku, nawet w stabilnym związku, odczuwa niepokój w tle z powodu możliwego rozstania (zdrada, rozwód, śmierć). Przejawia się to w niemal wszystkich obszarach życia - życiu rodzinnym, przyjaźniach, pracy (na przykład ciągłe oczekiwanie na zwolnienie lub upadek firmy). Jeśli rozpoznajesz siebie, możesz teraz: stworzyć własną historię powstania tej pułapki; prześledzić jej przejawy (typowe myśli/działania, gdy jesteś w tej pułapce); ponownie ocenić sytuację i opracować plan alternatywnego zachowania dla każdego typowego przypadku. Jest to uniwersalny algorytm dla wszystkich pułapek. I oczywiście najlepszą opcją jest współpraca ze specjalistą. Dziękuję za przeczytanie do końca! Dbaj o siebie i bądź szczęśliwy! Jeśli potrzebujesz pomocy w zrozumieniu siebie, zapraszam na konsultację. Viber, WhatsApp, Telegram +79063080838 Z szacunkiem i akceptacją. Daria.