Irytacja z punktu widzenia psychologii – emocja, stan, proces czy forma manifestacji niektórych emocji? Drażliwość – cecha charakteru czy obrona psychologiczna Jak to często bywa w psychologii, nie ma zgody. A my spróbujemy stworzyć własną. Przecież słowa „irytacja” używa się często, na różne sposoby i za każdym razem przypisuje się mu niejednoznaczne znaczenia. Oczywiście analizowałem literaturę naukową i popularnonaukową na temat irytacji. Przeglądałem słowniki i glosariusze. Dużo informacji. Moje wnioski były następujące: Irytacja to reakcja na sytuację, osobę, zjawisko, która nie odpowiada pożądanym cechom. Osoba chce tego w ten sposób, ale dostaje to w ten sposób. I pojawia się irytacja, która opiera się na frustracji, strachu, złości i innych emocjach (każdy ma swoje). Zirytowana osoba okazuje swoją irytację na swój sposób: czasem jasno, z temperamentem; czasami jest to nudne, ponure; a czasem jest smutno i leniwie. Siłę i częstotliwość podrażnienia można wyrazić poprzez drażliwość. W Big Medical Dictionary drażliwość interpretowana jest jako tendencja do nieproporcjonalnego reagowania na codzienne bodźce, wyrażania w słowach i czynach niezadowolenia i wrogości wobec innych. Większość autorów opowiada się za stanowiskiem, że irytacja jest wspierana przez negatywne emocje. Oznacza to, że w organizmie w tym czasie rządzą hormony stresu ze wszystkimi jego konsekwencjami. W przypadku wymienionym w tytule artykułu bodźcem podrażnienia jest człowiek. Jedna osoba denerwuje drugą swoją obecnością, zachowaniem, wyglądem, zapachem, systemem wartości życiowych itp. Jedna osoba nie zaspokaja potrzeb drugiej osoby. Jest to jedna z najczęstszych sytuacji. Ale sprawę komplikuje fakt, że irytującą osobą jest szef: nie można się go pozbyć (zwolnienie!?), nie można go zmienić (jak żadnej innej osoby), nie można go postawić na swoim miejscu (status, hierarchia, dyscyplina itp.). Co więc robić? Psychologowie tłumaczą przyczyny irytacji na bardzo różne sposoby. Często pojawia się opinia, że ​​to, co Cię irytuje w drugiej osobie, jest tym, czego chcesz, ale czego nie możesz zrealizować w sobie (on umie komunikować się naturalnie, ja nie). Być może irytacja powstaje na skutek upadłych złudzeń, niespełnionych nadziei, niezgodności przedmiotu z oczekiwaniami podmiotu (chciałem znaleźć wsparcie i wsparcie, ale okazał się tchórzliwym słabeuszem). Jedną z częstych przyczyn drażliwości w relacjach z innymi jest nieporozumienie, brak dialogu i błędna interpretacja zachowań naszych partnerów i współpracowników. Zazdrość jest także jednym z powodów irytacji (on ma za sobą bogatą rodzinę, a ja wleczę się od wypłaty do wypłaty). Duże znaczenie mają czynniki wewnętrzne: zmęczenie i brak snu, problemy zdrowotne, wysoki poziom lęku osobistego, depresja, niska samoocena itp. Wyjścia z tej nieprzyjemnej sytuacji widzę dwa (rozumiem, że może być ich więcej). Pierwszym wyjściem jest ucieczka! Zrezygnować! I niech szef znajdzie innego głupca, który zniesie jego dokuczanie, zapach wody kolońskiej, wygląd jego pogniecionej koszuli i jego głupie, nieśmieszne żarty. To bardzo kuszące, ale jest duże „ALE”. Nikt nie gwarantuje, że nowy lider będzie lepszy. A co jeśli pojawi się z tego jeszcze silniejsza irytacja?! Drugim wyjściem jest zrozumienie siebie: co irytuje, dlaczego irytuje, dlaczego irytuje? W końcu emocje powstają z jakiegoś powodu, z powodu jakiegoś wyzwalacza. Zrozumienie doprowadzi do świadomości i, co bardzo prawdopodobne, do akceptacji. Oczywiście zrozumienie siebie, praca nad sobą to bardzo trudna, długa, bolesna i kosztowna droga. Ale tutaj każdy sam decyduje, co mu najbardziej odpowiada: irytacja, zmiana pracy, branie środków uspokajających, bycie znanym jako osoba konfliktowa, drażliwa lub nauka nowych sposobów relacji ze sobą i innymi. Jeśli często czujesz się rozdrażniony i chcesz zmienić sytuację, zadzwoń, napisz, przyjdź. Telefon: 89068286177 Moja strona internetowa: psytalk45.ru Społeczność: