Według mitologii greckiej, bogini wiosny, wiecznej młodości, dziewictwa, Persefona była córką Demetri, bogini płodności i rolnictwa oraz grzmotu Zeusa, główny bóg Olimpu bogini ta w swoim rozwoju przechodzi przez trzy cykle: - dziewica - panna młoda - kochanka Zaświatów Pierwszy cykl to wychowanie w rodzinie. Matka jest troskliwa, troskliwa, pomaga córce zachować beztroskę w życiu, często myśląc za nią. Rozwija wyobraźnię córki bajkami o magicznych książętach oraz oglądając odpowiednie filmy wielo- i filmowe. Ojciec, zdystansowany od wychowania, jest surowy, kamienny mur, za którym czuje się bezpieczna. Cykl drugi – obowiązki przydzielone obojgu rodzicom przechodzą na partnera. Teraz musi być zarówno opiekuńczy, jak i kamiennym murem. Kiedy nie może sobie z tym poradzić, zwraca się o pomoc do matki, która ciężko przeżywa rozłąkę i dorastanie córki. Po ślubie Persefona często marzy o swojej Wiośnie, wolności, ale nie wie, co z nią zrobić. Trzeci cykl, moim zdaniem, następuje poprzez zainicjowanie doświadczenia żalu (straty) lub rozwój kobiecości i zdolności. używać swojej wyobraźni do tworzenia. Jeśli depresja się przedłuża i nie da się przezwyciężyć żalu, Persefona pogrąża się w depresji lub melancholii. Warunków ku temu należy szukać już na wczesnym etapie jego rozwoju, który może przebiegać w następujący sposób: 1. Wychowanie w rodzinie jest przygnębiające. Główna zmiana polega na tym, że rolę ojca pełni Hades, władca Zaświatów, jest on niewidzialny, ale jednocześnie niebezpieczny. Taki ojciec szuka swojego miejsca w życiu, albo płynie z prądem, bez ambicji, bo są martwi. Ta dziewczyna ma twarz melancholii.2. Następuje traumatyczne wydarzenie – przeprowadzka, śmierć, rozwód, młoda dziewczyna popada w depresję.3. W zależności od wieku, w jakim Persefona doświadczyła zdarzenia psychotraumatycznego, będzie zależeć od jej zdolności do reinkarnacji jako właścicielki. Domyślam się, że im wcześniej, tym bardziej przyjmuje rolę ofiary; zdolność do samodzielnego przezwyciężenia depresji maleje. Zwłaszcza jeśli otaczający ją ludzie również doświadczają konsekwencji tego wydarzenia. Należy zauważyć, że cykl ten ma miejsce wtedy, gdy nie wykształciły się jeszcze inne archetypy ról, a archetyp ten jest ustanawiany w procesie edukacji. Tym samym dziewczyna utożsamia się z archetypem Persefony, stając się przygnębionym władcą Zaświatów Hermesem, bogiem przewodnikiem, którego rolę odgrywa jej ukochany mężczyzna, czy też psychologiem, niezależnie od statusu tego ostatniego, może jej pomóc się wydostać. tego stanu.