Jako ekspert z zakresu korekcji wagi i psychologii zachowań żywieniowych, w zintegrowanym, naukowym podejściu, chcę naświetlić aktualne tematy z tego obszaru idealną wagę dla każdej osoby można ustalić tylko samodzielnie, nie jest to jakaś standardowa liczba czy sylwetka z okładki, najprawdopodobniej będzie to waga, przy której dana osoba czuje się zdrowo i atrakcyjnie z wyglądu. Czuć się zdrowo oznacza co najmniej nie odczuwać bólu ani trudności w poruszaniu się. Poczucie lekkości i komfortu. Przestrzeganie ogólnie przyjętych wskaźników nie gwarantuje nam zdrowia, ale zmniejsza ryzyko chorób związanych z otyłością czy dystrofią. Dzisiejsza obfitość informacji na temat kontroli wagi i zachowań żywieniowych prowadzi do sprzeczności i niewystarczającego zrozumienia procesów osiągania długoterminowych rezultatów. Każde uzależniające zachowanie wynika z wewnętrznego konfliktu. Prawda jest taka, że ​​nie trzeba wybierać jednej rzeczy, wszystko ma swoje miejsce i we wszystkim można i należy odnaleźć równowagę. Na tym opiera się powrót do zdrowia po otyłości i wszelkich zaburzeniach odżywiania. Dietetyka i tak zwana psychodietologia to nie czyjeś mniemanie, to podstawa naukowa i kolosalne osiągnięcia. Udane globalne doświadczenie, od którego niestety jesteśmy daleko w tyle. Dobra wiadomość jest taka, że ​​w Rosji stosuje się już kompleksowe podejście integracyjne, coraz więcej psychologów, lekarzy i innych pomagających specjalistów dochodzi do wniosku, że wpływając tylko na jedną dziedzinę życia, nie da się rozwiązać takiego problemu; problem wieloczynnikowy, jakim są zaburzenia odżywiania. Zdrowie to nie tylko brak choroby, ale także dobrostan fizyczny, psychiczny i społeczny. Osoba zdrowa pod każdym względem ma wiedzę o sobie i czuje się dobrze ze sobą, z innymi ludźmi, z jedzeniem... Wskaźniki międzynarodowych danych naukowych i medycznych pozwalają zobaczyć, od jakich czynników zależy jakość życia danej osoby, jej odporność na choroby i oczekiwana długość życia zależą. Ocena wygląda następująco: - czynniki genetyczne: 15-20% - warunki środowiskowe: 20-25% - wsparcie medyczne: 10-15% - styl życia człowieka: 50-60% Większość naszych klientów cierpi na niespecyficzne zaburzenia odżywiania, choć bez diagnozy. Problem z diagnozowaniem zaburzeń odżywiania polega na tym, że większość naszych klientów nie spełnia jasnych kryteriów diagnostycznych konkretnego zaburzenia odżywiania. Jest to tak zwana grupa niezróżnicowanych zaburzeń odżywiania. Jeśli istnieją jasne kryteria i zostanie postawiona diagnoza zaburzeń odżywiania, wówczas istnieją konkretne przeciwwskazania, które w przypadku braku diagnozy nie są brane pod uwagę. A leczenie zaburzeń odżywiania i wszelkich innych zaburzeń odżywiania ma te same przeciwwskazania, do których zalicza się przede wszystkim przepisanie jakiejkolwiek diety. Taki klient przychodzi np. do endokrynologa, lekarz przepisuje jakąś dietę, bez brania pod uwagę Należy wziąć pod uwagę, że dana osoba tu trafiła. Nie chodzi tylko o to, że jeśli ma otyłość i inne problemy zdrowotne, z dużym prawdopodobieństwem u takiej osoby rozwinęło się już niespecyficzne zaburzenie odżywiania lub ma tendencję do jego rozwoju. A dla osób z zaburzeniami odżywiania przeciwwskazana jest jakakolwiek dieta, łącznie z „nowomodnym” postem przerywanym, ponieważ nie daje możliwości, a wręcz je odbiera. Tzw. huśtawka deprywacji już się waha, wszelkie ograniczenia prowadzą do załamań. Przepisując dietę, lekarz oczywiście chce tego, co dobre dla pacjenta i szczerze ma nadzieję, że będzie się do wszystkiego stosować. Jest tylko jedno ALE - w prawdziwym życiu istnieją inne procesy, które rządzą się swoimi prawami. Niezrozumienie tego pogłębia problem jako taki lub aktywuje taki, który został zrekompensowany zaburzeniami odżywiania. Następnie warto nakreślić temat aktywności fizycznej, która często jest zalecana osobie z nadwagą. Taki klient skorzysta na aktywności fizycznej, po której poczuje przypływ sił i będzie mógł pracować. Jeśli po sporcie chcesz się położyć lub usiąść, to jest toaktywność fizyczna nie sprzyja normalizacji masy ciała, organizm skutecznie zrekompensuje nadmiar wydatku energetycznego nadmiarem pożywienia, jest to tylko kwestia czasu. Wyobraź sobie, że zakładasz trzydziestokilogramowy plecak (to jest ilość nadwagi) i biegasz z nim, oczekując od siebie, że będziesz biegał jak osoba bez plecaka. Tutaj pożyczasz od siebie; są to działania niezwiązane z dbaniem o siebie i za które nieuchronnie będziesz musiał drogo zapłacić. Dla osoby z nadwagą głównym problemem jest nadmierne napięcie wewnętrzne, a głównym sposobem na rozładowanie napięcia jest jedzenie, które nasz klient zjada dodatkowy stres. Dlatego aktywność fizyczna dobierana jest indywidualnie, zwiększana stopniowo, adekwatnie do stanu i równolegle z normalizacją odżywiania i rozwiązywaniem problemów psychologicznych. Aktywność fizyczna mająca na celu np. wyrzucenie zjedzonej tabliczki czekolady w praktyce światowej jest utożsamiana z każdą inną metodą oczyszczania, taką jak np. wymioty przy bulimii; w związku z tym nie wiąże się z wyzdrowieniem, a wynik w dłuższej perspektywie Praca psychologiczna jest prowadzona równolegle, każde zaburzenie odżywiania jest sposobem radzenia sobie, to znaczy czymś, co pomaga osobie dostosować się do warunków jej sytuacji genetycznej i środowiskowej. dlatego też praca z naturalną odpornością na regenerację musi być wykonywana kompetentnie. Człowiek chce zmian dokładnie tak samo, jak się ich boi. Specjalista pracujący z osobami z zaburzeniami odżywiania musi bardzo dobrze rozumieć procesy klienta, cechować się bezwarunkową akceptacją oraz całkowitym brakiem kategoryczności i krytyki – to podstawa! Jednorazowe zalecenia nie prowadzą do wyzdrowienia; Udowodniono naukowo, że cotygodniowe poradnictwo jest skuteczne aż do osiągnięcia celu. Awarie nie są pomyłką ani winą klienta, są integralną częścią procesu odzyskiwania. Praca z motywacją i celem powinna być ustrukturyzowana, ale bardzo elastyczna. Ciągle trwają prace nad przywróceniem zasobu, ponieważ wszelkie zmiany wymagają siły fizycznej i psychicznej. Najlepsze rekomendacje specjalisty w niczym nie pomogą klientowi, dopóki nie rozwinie on umiejętności samoregulacji emocjonalnej; Jest to zawsze wrażliwy punkt dla osoby z zaburzeniami odżywiania. Nie obejdzie się bez świadomości i życia bieżącymi uczuciami, pracy z postawami i zdobywania umiejętności bezpośredniego zaspokajania potrzeb. Dbanie o siebie emocjonalnie jest podstawą zdrowienia. Naszym zadaniem jest kompetentna integracja wszystkich procesów prowadzących do celu; uzdrowienie jest bardziej przygodą niż celem. Rezultat, który widzimy, to wierzchołek góry lodowej, w 90% znajdujący się pod słupem wody, i właśnie nad tym pracujemy. Przy tych 10%, które widać na powierzchni, nie ma szans na osiągnięcie celu w dłuższej perspektywie. Wszyscy wiemy „jak”; Gdyby wszystko było takie proste, to w rzeczywistości nie obserwowalibyśmy takiego corocznego wzrostu zaburzeń odżywiania oraz postępu istniejących chorób i konsekwencji. Błędne koło choroby wygląda tak. Rozwiązujemy problem w sposób, który go stworzył, robiąc to samo, oczekując nowych rezultatów. Niestety wiele przypadków kończy się tragicznie; szczególną uwagę poświęca się tym, gdzie psycholog nie posiadający specjalizacji nie kieruje klienta z wyraźnymi objawami zaburzeń odżywiania do odpowiedniego specjalisty, zwłaszcza w zakresie anoreksji, gdzie szybka i skuteczna pomoc specjalistyczna. , leczenie uzależnień i leczenie są prawie zawsze wymagane w ramach określonego schematu żywienia; w takich przypadkach wszystkie opisane powyżej środki są wtórne, ponieważ zaburzenia funkcji poznawczych występują również na tle wyczerpania. Niektórzy eksperci opowiadają się także za nowym zaburzeniem odżywiania – ortoreksją, dzieląc żywność na dobrą i złą, szkodliwą i zdrową, czystą i niezbyt czystą, prowadzącą do tego, że zamiast oczekiwanego wyzdrowienia otrzymujemy osobowość psychopatyczną. Specjalista musi mieć świadomość, że wydając zalecenie wykluczenia jakiejkolwiek grupy produktów, pogrąża człowieka w izolacji wewnętrznej i zewnętrznej, co prowadzi do