Postawa wobec rodziców w terapii osób z zaburzeniami odżywiania się. Jest to konieczne, ponieważ to rodzice, rodzina i zachodzące w niej relacje kształtują styl myślenia i zachowania osoby uzależnionej, na skutek czego między innymi może rozwinąć się uzależnienie od jedzenia wrażenie, że to wszystko wina rodziców. Wcale tak nie jest i u samych podstaw. Trzeba bardzo dobrze zrozumieć i wyjaśnić rodzicom i dzieciom, że analiza tego, co przyczyniło się do powstania pewnych cech charakteru, które obecnie przyczyniają się do choroby, jest konieczna tylko z jednego powodu: zrozumienia mechanizmu powstawania określonej cechy u dzieci. aby zrozumieć, jak to usunąć lub skorygować. Oskarżenia ze strony rodziców (zarówno ze strony dziecka, jak i ze strony rodziców w stosunku do siebie - poczucie winy) są niedopuszczalne! Pogarszają chorobę. Należy wyjaśnić rodzicom, że ich dzieci są z nimi niezwykle blisko związane, są niezwykle wrażliwe na wszystkie ich myśli i uczucia. Dopóki uzależniony nie zostanie wyleczony, swój stan i zdrowie kojarzy ze szczęściem swoich rodziców, zwłaszcza matki. Oznacza to, że jeśli matka zaczyna mieć poczucie winy, nie czyni jej to szczęśliwszą, ale dziecko to odczuwa i choroba się pogłębia. Dodatkowo sytuację pogarsza fakt, że to on, dziecko, jest winien tego nieszczęścia, bo to z powodu jego choroby matka tak bardzo cierpi, teraz także z poczuciem winy. Sam uzależniony musi także bardzo jasno zrozumieć, dlaczego musi się uczyć, „skąd to się wzięło, skąd to się wzięło”. Obwinianie rodziców za chorobę nie ma z tym nic wspólnego i nie może mieć z tym nic wspólnego! Jest rzeczą oczywistą i bezwarunkową, że każdy rodzic, a przynajmniej matka, kieruje się zawsze wyłącznie dobrem swojego dziecka. Inną kwestią jest to, że rodzice mogą nie wiedzieć nic o wychowaniu dzieci, mogą ich nie rozumieć, mogą być zakładnikami popularnego w swoich czasach stylu rodzicielskiego i mogą podlegać wpływowi zachowania określonego kręgu społecznego. W końcu rodzice mają swoje skłonności, nawyki, wartości i zasady. Ale jedno jest pewne – w relacji z dzieckiem nigdy nie kierują się niczym innym, jak tylko dobrymi intencjami. Zadaniem psychologa jest przynajmniej wyjaśnić to osobie zależnej, spróbować zapobiec i poprzez wyjaśnienia , dyskusje i analizy, aby stłumić u osoby zależnej myśli o winie rodziców. Takie myśli nie tylko nie pomagają w leczeniu, ale wręcz przeciwnie, zaostrzają chorobę. Ponieważ sami uzależnieni od jedzenia mają bardzo rozwinięte poczucie winy, a jednocześnie wysokie wartości moralne, negatywne myśli o rodzicach powodują pogorszenie ich stanu psychicznego i fizycznego. Nie można uniknąć tego etapu w celu pełnego wyzdrowienia. Maksymalnym zadaniem jest doprowadzenie osoby zależnej do zaakceptowania rodziców takimi, jakimi są, bez chęci ich zmieniania, do zaakceptowania i bycia wdzięcznym za wychowanie i opiekę, jaką próbowała i była w stanie im zapewnić. Pomoc psychologiczna, wsparcie i konsultacje ze specjalistą w zakresie zaburzeń odżywiania