Nie potrafię wytłumaczyć co ja cierpię. Generalnie wszystko w życiu jest dobrze, ale nie czuję się dobrze. Czuję cierpienie i nie potrafię tego opisać ani wytłumaczyć sobie ani nikomu. Tylko ból w mojej duszy z tego powodu jest prawdziwy. Życie staje się nudne, nieciekawe, wycieka z niego witalność... „Każdy, kto czuje i żyje życiem, jest szczęśliwy - to powoduje zazdrość. Pokazuje mi, że przegapiłem coś ważnego.... Rozumiem, że coś jest ze mną nie tak, a co dokładnie nie jest jasne...” Cierpienie psychiczne często wiąże się z tym, że nigdy się to nie wydarzyło, nie zostało dokończone, nie zostało zaspokojone. A człowiek sam nie rozumie, co stracił, coś nie wydarzyło się w jego życiu. Coś bardzo ważnego. Miłość matki, ciepłe, wspierające relacje, czułość, wzajemne zrozumienie, akceptacja, rodzina... Za utratę czegoś ważnego, nieważne co to jest: drugiej osoby, związków, pracy, możliwości, miejsca zamieszkania. Psychika wykonuje pracę żałoby. Jak opłakiwać coś, co się nie wydarzyło? Jak opłakiwać coś, co się nie wydarzyło? Jak zrozumieć, że coś straciłeś, jeśli nigdy tego nie jadłeś i nie wiesz, jak to smakuje? Wzajemna miłość z rodzicami nie zdarzała się, gdy po prostu nie kochali. Inni mają to coś, ale ja nie mam i nie jest to jeszcze dla mnie dostępne. Na przykład w związkach nie ma ciepła i bliskości, ale jest pustka, zwykła niewiedza, obecność pragnienia śmierci, a nie życia. Wszystko to rodzi samotność, funkcjonalne puste życie, w którym nic nie czyni cię szczęśliwym. I to jest coś, co nigdy się nie wydarzyło, nie przydarzyło się nam, ale oczekiwano, że uruchomi w psychice mechanizm obsesyjnego powtarzania: psychika będzie szukać... dokończenia niedokończonej akcji. Aby zamknąć gestalt. To, co nie dokończone, będzie dręczone cierpieniem, będzie ścigane, aby znaleźć miejsce w psychice i zintegrować się. Jeśli tego nie znajdzie, odczuje ból psychiczny. Czy wiesz, co dzieje się w fabułach horrorów? Dziewczyna-duch nie może spocząć, dopóki wszystko się nie ułoży, potrzeba nie zostanie zaspokojona, prawda nie wyjdzie na jaw. Klienci opisują to jako podłoże depresyjne, coś tak groźnego i przytłaczającego, że trudno to zwerbalizować i komukolwiek powiedzieć. Ktoś w tym miejscu ma metaforę ciemnej wody morza lub oceanu, smogu i gęstych chmur nad miastem, braku słońca. Często chodzi o nieprzeżyte i nieprzereagowane uczucia urazy, złości, frustracji i rozczarowania. Nasz żal z powodu tego, czego nie otrzymaliśmy i co nie wydarzyło się w przeszłości, pokazuje, czego potrzebujemy dzisiaj. Naszym zadaniem w terapii jest zrozumienie, czym jest potrzeba i potrzeba? W jaki sposób stara kontuzja przeszkadza i pozostaje cierniem w środku? Jak mogę to teraz dokończyć??