Od autora: Opublikowane na stronie internetowej firmy BestMaker Nie bój się wahać, bój się przestać. Chcesz prowadzić szkolenia lub konsultacji, bo jesteś psychologiem. Masz wyższe wykształcenie (a może nawet drugie), masz doświadczenie w prowadzeniu szkoleń zdobyte w instytucie, a sam nie raz uczestniczyłeś w szkoleniach psychologicznych, więc wiesz, o co chodzi. I tak Wy, przepełnieni pragnieniem tworzenia, tworzenia i niesienia ludziom zdrowia psychicznego, zaczynajcie, zaczynajcie, zaczynajcie... A to przedsięwzięcie nie daje żadnego rezultatu, skoro nawet się nie zaczęło. Paradoks? Oczywiście miałeś klientów, nawet się z nimi konsultowałeś, a nawet przeprowadziłeś dwie, trzy sesje. Prowadziłeś także szkolenie. Najprawdopodobniej zdarzało się to raz na sześć miesięcy (w najlepszym wypadku), a 80% uczestników stanowili Twoi przyjaciele. Jest to typowy obraz obecnego stanu psychologa domowego. A raczej praktykującym psychologiem. A dokładniej ci psychologowie, którzy zarabiają pieniądze, prowadząc prywatną praktykę. Albo nie zarabiają. Dzień dobry, nazywam się Dmitrij Iwanow, jestem psychologiem, trenerem i metodykiem firmy Bestmaker. Tematem dzisiejszego wpisu są powody, dla których psychologowie nie zarabiają i nie rozwijają się jako praktykujący psychologowie. Jednym z powodów jest to, że psychologowie nie wiedzą, jak promować swoje usługi, tj. Techniki sprzedaży i promocji Kolejnym powodem są lęki i niepokoje, które ogarniają psychologów przed zajęciami praktycznymi w ogóle. Zastanówmy się, co się dzieje, jakie stany psycho-emocjonalne pojawiają się przed rozpoczęciem pracy, którą psycholog uważa za pożądaną (prowadzenie szkoleń i konsultacji). „Na pewno zacznę jutro. Dziś nie mogę się do niczego przyczepić. Nie mam siły i ogólnie jestem leniwa. Zawsze są PILNE rzeczy do zrobienia, a „LOST” i „House MD” nie są w pełni obserwowane. Z pewnością ten obraz lub podobny jest znany wielu osobom studiującym psychologię. Można tu też dodać – „Skończę studia na tych, tych i tych kursach i wtedy na pewno będę całkowicie gotowy/gotowy do prowadzenia konsultacji”. Osoba będąca w stanie lęku nie podejmuje pełnych działań i jest zajęta tłumieniem narastającej agresji, w wyniku czego popada w apatię. Lęk jest dokładnie tym stanem, z którym spotyka się początkujący praktykujący psycholog. Co więcej, może to być początek przez bardzo długi czas. Lęk wiąże się z obawą danej osoby o pomyślny wynik ważnej dla niej sprawy i dlatego jest psychologicznie bliski emocjom strachu, ale nadal różni się od strachu konkretne źródło doświadczenia, wiąże się z konkretnym przedmiotem, który oceniany jest jako zdecydowanie niebezpieczny. „Początkujący” psycholog nie ma tak dużego „bagażu” niebezpieczeństw własnej praktyki, aby odczuwać strach. Zatem gratuluję Wam, koledzy, w ogóle nie macie lęku, macie niepokój, który nie ma jasnej i konkretnej przyczyny swojego wystąpienia. Jest to probabilistyczne doświadczenie porażki „co będzie, jeśli coś się stanie…”. W odróżnieniu od strachu, który jest biologiczną reakcją na konkretne zagrożenie, lęk jest często rozumiany jako doświadczenie niejasnego lub bezsensownego zagrożenia dla człowieka jako istoty społecznej (tzn. wchodzisz z kimś w interakcję, np. prowadzisz terapię grupową), gdy jego zagrożone są wartości, wizerunek własny, pozycja w społeczeństwie. Zatem w tym kontekście lęk jest rozumiany jako doświadczenie społecznego strachu przed chęcią wyglądania takim, jakim jesteś, a nie gorszym. Musisz się zgodzić, że maksimum, co może się zdarzyć, to to, że klient odmówi otrzymania od ciebie porady psychologicznej lub wzięcia w niej udziału szkolenia, więc ten niepokój Cię ogranicza i nie pozwala na dalszy rozwój i praktykę, nie mówiąc już o stworzeniu stałego strumienia uczestników Twoich szkoleń i konsultacji. Taka sytuacja raczej nie pozwoli Ci na ciągłe podnoszenie Twoich kompetencji zawodowych. Co.