Pewnego razu, w czasach starożytnych, inny Wanka Carewicz postanowił przeczytać to, co o nim piszą w baśniach, podjął się tomu i... posmutniał. Podrapał się po głowie i pomyślał – poważnie i intensywnie. Vanka Carewicz zauważył, że w bajkach prawda nie jest tak piękna, jak sobie wyobrażał: bez względu na przygodę, asystent nie jest potrzebny! Albo szary top spieszy z pomocą, albo zza krzaków wyskoczy zając, albo jakim cudem, jak mały garbaty koń. Albo jeszcze gorzej – Baba Jaga! Wydaje się w porządku, to mądra stara kobieta, ma dość życia, ma coś do zaproponowania, ale sam Carewicz Wanka nie dał sobie rady! Ciężkie myśli natychmiast spadły na jego ramiona jak worki kamieni, mądre myśli rozproszone jak zaraza i zamiast słońca, kiedy mrugnął, zdawało mu się, że widzi jajko ze śmiercią Koszczejewy. Więc co powinniśmy zrobić? Wanka Carewicz o tym nie wiedział, nie wiedział, ale obiecał, że wszystko wyjaśni: za nic nie będzie mógł mu powiedzieć o swoich błędach i nie będzie mógł mu powiedzieć o swoich pieniądzach! Ale to wszystko jest bajką i pewnie sam już tę bajkę wymyśliłeś - jak można było małego człowieka zdecydować się na niezależność. Myślę, że nawet beze mnie każdy zna zarys fabuły – przejawia się ona w życiu każdego. Chcę poczynić uwagę psychologiczną, do której wracam w myślach, odkrywając, że niektórzy klienci wracają do terapii w sposób celowy, w ramach rozwiązania jednego konkretnego problemu, warunkowo w 1-2 sesjach. Cieszę się z takiego powrotu z tego punktu widzenia, że ​​człowiek odczuwając brak pewnych zasobów zwrócił się do kogoś, kto mu te zasoby zapewni – i samodzielnie podejmie niezbędny krok. Takie ukierunkowane konsultacje pozostawiają najjaśniejszą reakcję w duszy, ponieważ mogę już realistycznie ocenić rozwój klientów w terapii (odpowiednio i jakość mojej pracy) i utrwalić uzyskane wyniki. Nowe informacje aktualizują osobiste doświadczenia - to już aksjomat . Świetnie, ale co dalej? Aktualizacja starych konfliktów, wyjście do konfrontacji czy restrukturyzacja doświadczeń? W przypadku konsultacji ukierunkowanych zazwyczaj wybierasz trzecią opcję, na którą warto a priori nastawić klienta, utwierdzając go w przekonaniu, że przeszedł wystarczającą ścieżkę? samodzielnie wprowadzać zmiany w życiu. Jest w pełni wyposażony w to, co wyniesie go na nowy poziom życia – w narzędzia, które psycholog osobiście oddał w jego ręce. A jak dokładnie sobie z nimi radzi, to już inna kwestia i nie zawsze dla specjalisty. Tutaj oczywiście zwracam uwagę na przypadki, z którymi osobiście się spotykam: wracają do mnie po nowe narzędzia dopiero wtedy, gdy klient czuje, że utknął w miejscu. jesteśmy, nie współpracowali z nim. Nawet tak nie jest: nie mogliśmy skończyć tam, gdzie byliśmy, ze względu na swoje stare blokady. Osoba, która przychodzi na jednorazową konsultację (podkreślam - która przeszła terapię) już rozumie granice odpowiedzialności każdego z nich. uczestnikiem procesu i dlatego prosi o odpowiedzi, które nie są już gotowe. Takie spotkania z jednej strony dają klientowi kolejne narzędzie do rozwiązania problemu, z drugiej zaś pozwalają mu wypracować zidentyfikowane podatności. Ostatecznie pojedyncze konsultacje mają na celu ekstrapolację doświadczeń z sytuacji, w których problem nie objawiał się w życiu, na sytuacje problematyczne. Jak to się stało? Cóż, mówiąc mądrze, naukowo, dzieje się tak z powodu upływu czasu, który jest presją kontekstową. Mówiąc najprościej, nie wszyscy wprowadzamy nowe nawyki do życia za pierwszym razem. Istnieje tzw. okres inkubacji, podczas którego odbudowujemy naszą działalność, więc... Nie obawiaj się, że w którymś momencie potknąłeś się w swojej osobistej terapii. Wydobyłeś się już z emocjonalnego bagna i nie cofniesz się. Cóż, ponieważ nie od razu wybrałeś właściwą ścieżkę, nie musisz się martwić. W końcu w naszym życiu nie ma cudów – nie tak jak u niektórych ludzi. Czyż nie tak, krnąbrny Wańko Carewiczu??