Od autora: Opublikowano w czasopiśmie „Nasza Psychologia” (nr 6, czerwiec 2012). Oto wersja w wydaniu autorskim. Liczyłem na pomoc ze strony tej osoby, ale ona nie pomogła, a ponadto ośmieszyła mnie przed wieloma osobami. Ciągle jestem zły z powodu urazy. Gdy tylko uda mi się zapomnieć, znów widzę tę osobę, agresja wzrasta, nie mogę powstrzymać emocji złości, bardzo trudno jest z nią walczyć... To jest osoba, której ufałem i w sobie naprawdę chcę mu wybaczyć, bo to przede wszystkim szkodzi mnie, moje ciało cierpi na to - nic. Ludmiła, Charków Odpowiedź psychologa Bunina zawiera historię „Ciemne zaułki”. Bohater poznaje w nim bohaterkę – swoją byłą kochankę – po wielu latach rozłąki. Po tym jak ją rzucił. Jest, jak powiedzielibyśmy teraz, odnoszącą sukcesy bizneswoman: ma własną karczmę, schludną, czystą - pewne źródło dochodu. Bohater postanawia więc przebaczyć i wyznaje jej: „Gdyby tylko Bóg mi przebaczył. A ty najwyraźniej przebaczyłeś. „Nie, nie wybaczyłam Ci... Nie potrafię Ci wybaczyć” – odpowiedziała gospodyni i ucałowała jego rękę na pożegnanie, a on pocałował ją. To nie przypadek, że przypomniała mi się ta historia. W końcu zwykle, gdy mówią o przebaczeniu, przychodzi na myśl jakaś długotrwała uraza lub trauma psychiczna związana z bardzo drogą, bliską osobą. A sam temat przebaczenia brzmi teraz tak, jak kiedyś temat obowiązku – jak obowiązkowa praca, o której ksiądz rozmawia z parafianinem, a psycholog ze swoim klientem. Ale czy tak łatwo jest przebaczyć? A czy tego można się nauczyć? Co więcej, jeśli mówimy o poważnym przestępstwie, przestępstwie, które będzie trwało całe życie, „przebaczyć”, „pożegnać”, „żegnaj”, „po prostu” to słowa o tym samym rdzeniu. Przebaczyć oznacza pożegnać się z czymś, kimś niepotrzebnym, rozwikłać plątaninę sprzeczności, wątpliwości, złości i urazy, uczynić swoje życie prostym i jasnym. Przypadek, który opisałeś, wydaje mi się dobrym sposobem na przećwiczenie tego. Po zauważeniu, że obraza cię krzywdzi, po odczuciu sygnałów twojego ciała, jesteś w połowie drogi do wybawienia. Wtedy możesz przejść „od dołu do góry”. od doznań do wyzwolenia emocjonalnego poprzez techniki terapii zorientowanej na ciało, regulację oddechu, relaksację, medytację, np. technikę A. Sviyash). Lub odwrotnie „od góry do dołu” (od świadomości, intelektu do wrażeń) - a wtedy będą Ci odpowiadać techniki psychologii poznawczej, terapii gestalt i terapii sztuką. Wybierz to, co jest ci bliższe. Bardziej szczegółowo omówię drugą opcję. Wiele osób, raczej skrycie i podświadomie, „marzy” o byciu w takiej sytuacji - wyśmiewaniu się przed wieloma. To jak wyzwanie rzucone losowi, wyzwanie dla psychicznej hartu ducha. Czy uda mi się to przetrwać? Zrobić dla siebie przydatne odkrycia? Przejdź dalej i idź dalej. Czy będę w stanie zaufać sobie i sprawdzić siebie i drugą osobę, aby pozytywnie odpowiedzieć na te pytania i naprawdę pójść dalej, trzeba przeżyć samą zniewagę? Są tu trzy główne zadania. Pierwszym jest przebaczenie sobie. Za złość; za to, czego doświadczasz; za to, że zaufałeś i nadal będziesz ufać; za niemożność przewidzenia działań i reakcji innych ludzi. Pozbądź się odpowiedzialności za to, co się wydarzyło. Drugim jest zrozumienie siebie i drugiej osoby. Co zrobiłeś źle? Czy naprawdę w ogóle potrzebowałeś pomocy? A ta osoba w szczególności? Czy mógłby to zapewnić? Co go zatrzymało? Czy otaczający Cię ludzie naprawdę uznali to za tak zabawne, jak myślałeś? Wyobraź sobie, że jesteś na miejscu osoby, do której zwracałeś się o pomoc, w różnych momentach: kiedy się zgodził, kiedy nie mógł pomóc, kiedy się z Ciebie naśmiewał. A potem – w miejsce tych wielu, przed którymi się teraz wstydzisz, a raczej w miejsce każdej znanej Ci osoby, która była świadkiem Twojej porażki. Porozmawiaj mentalnie z tymi ludźmi, posłuchaj, co ci mówią. (Możesz to wszystko zrobić nie tylko myślami, ale także czynami, w rzeczywistości.) Przydatne może być omówienie sytuacji z osobami, które są obce konfliktowi, ale których opinii ufasz: przyjaciołom, matce i wreszcie , z psychologiem. Nawiasem mówiąc, z bliskimi należy to zrobić gdzieś na wakacjach,.