Temat rozwodów był i pozostaje jednym z najbardziej palących problemów społecznych. Słowo „rozwód” dla wielu brzmi jak okropne zdanie. Dla kogoś słowa: „Chcę się rozwieść” spadają jak grom z jasnego nieba, paraliżując i pozbawiając życia sensu. Ktoś długo i boleśnie dochodzi do zrozumienia, że ​​nie można już żyć jak wcześniej i jedynym wyjściem jest rozwód. A dla niektórych rozwód pozostaje ciężkim kamieniem na duszy przez resztę życia, uniemożliwiając zagojenie głębokiej rany serca i rozpoczęcie budowania nowego życia. Sytuacja rozwodu jest bolesna dla wszystkich członków rodziny, ale dla dzieci powoduje wielką traumę. Rozwód lub odejście jednego z rodziców powoduje wiele lęków, uczuć i niepokojów. Na przykład: strach, że nigdy więcej nie zobaczysz taty, co oznacza na zawsze utratę osoby, którą kochasz bardziej niż kogokolwiek na świecie. Najczęściej rodzice tak tłumaczą dzieciom powód rozwodu: „Nie kochamy się już, więc często się kłócimy”. Usłyszawszy takie wyjaśnienie, dziecko myśli, że jeśli skończyła się miłość między rodzicami, to miłość do niego też może się kiedyś skończyć. Dziecko może czuć się opuszczone i zdradzone. Często w obliczu rozwodu dzieci stają się agresywne. Z reguły kierują swoją agresję przeciwko rodzicowi, którego uważają za winnego rozwodu, czasami jednak zwraca się ona przeciwko obojgu. Wiele dzieci obwinia się za rozwód. Wszyscy wiedzą, że konflikty rodziców często powstają w związku z wychowaniem dzieci. Dlatego gdy dziecko widzi, że jego rodzice kłócą się o niego, uważa się za główną przyczynę ich kłótni. Im młodsze dzieci, tym częściej mają poczucie winy. Zewnętrzny spokój dziecka nie mówi nic o jego stanie wewnętrznym. Każde dziecko musi zareagować na rozwód. Dzieci, które są tak zmęczone napięciem wywołanym nierozwiązanymi konfliktami między rodzicami, że rozwód będzie dla nich raczej ulgą niż bólem, mogą stosunkowo spokojnie zareagować na rozwód. Lęki dzieci mogą objawiać się różnymi objawami, takimi jak skłonność do płaczu, zmienność nastroju, zwiększone uzależnienie od matki, wybuchy złości, moczenie nocne, słabe wyniki w szkole itp. Rodzice muszą zrozumieć, że te objawy są reakcją na doświadczenia dziecka. Ponieważ po rozwodzie dzieci najczęściej pozostają przy matce, na niej ciąży większy ciężar odpowiedzialności za los dzieci. Musi złagodzić jej irytację i ułatwić dzieciom adaptację do zmienionej sytuacji życiowej. Dużo się mówi i odpowiada na pytania dotyczące rozwodu. A także cierpliwie i z miłością zapewniaj dzieci, że nadal są kochane i będą kochane oraz że one same nie są w żaden sposób winne rozwodu. W tym czasie rodzice (a zwłaszcza matka) są zobowiązani do zachowań, do których najczęściej po prostu nie są zdolni psychicznie lub fizycznie. Rozwiedziona matka, która sama przeżywa rozwód, nie jest w stanie spełnić oczekiwań dziecka, które tak bardzo potrzebuje jej szczególnej uwagi. Ona sama potrzebuje zrozumienia i wsparcia, bo... Stawiałem czoła nie tylko silnym doświadczeniom emocjonalnym, ale także wielu problemom codziennym i materialnym. Trudności rodziców, którzy mają wspólne dzieci i po rozwodzie zmuszeni są do komunikowania się na tej podstawie, polegają nie tylko na kontynuacji starych konfliktów, ale także na ich strachu przed przyszłością. Krajobraz relacji małżeńskich jest zazwyczaj bardzo złożony, a decyzja o rozwodzie rzadko oznacza, że ​​ludzie są gotowi na separację. Im dłużej ludzie żyją razem, tym trudniejsza jest ich separacja. Niestety, główną przyczyną rozwodów jest nieumiejętność budowania relacji rodzinnych. Budowanie relacji rodzinnych to żmudna praca każdego dnia. Powiedziałbym, że jest to szczególny rodzaj twórczości. Przede wszystkim jest to umiejętność słuchania, a co najważniejsze, usłyszenia drugiego człowieka, zainteresowanie jego wewnętrznym światem, odczuwanie drugiego jako siebie, umiejętność negocjacji. Oczywiście nie jest to łatwe, ale jest możliwe, jeśli masz wzajemne pragnienie. Jeśli ty.