Od autora: Znaczące jest to, że wszystkie zasady treningu i „nastawienia do gry” zostały osiągnięte po jednym prostym ćwiczeniu praktycznym. Ludzie spotykali się w tłumie i w ramach wstępu przyglądali się sobie dłoniom. Po tym odbyła się następująca dyskusja. Wszystkie komunikaty kierowane do grupy dotyczące zasad postępowania w tym procesie zostały sporządzone w oparciu o doświadczenia uczestników. Naprawdę mi się podobało! Tak naprawdę większość kontrastujących doznań udało nam się wykorzystać już na samym początku, w trakcie znajomości. Właśnie wróciłem z dwudniowego szkolenia z terapii zorientowanej na ciało w Kazachstanie. Znaczące jest to, że wszystkie zasady szkolenia i „nastawienie do gry” zostały zrealizowane po jednym prostym ćwiczeniu praktycznym. Ludzie spotykali się w tłumie i w ramach wstępu przyglądali się sobie dłoniom. Po tym odbyła się następująca dyskusja. Wszystkie komunikaty kierowane do grupy dotyczące zasad postępowania w tym procesie zostały sporządzone w oparciu o doświadczenia uczestników. Naprawdę mi się podobało! Tak naprawdę udało nam się wykorzystać większość kontrastujących wrażeń podczas naszej znajomości. Dalej od pierwszej osoby: Pierwsze ręce, z którymi miałem do czynienia, były bardzo podobne do moich. Te same reakcje, to samo zachowanie. W terapii ciała każdy moment doświadczenia musi zostać zrealizowany. A oto mały i na pierwszy rzut oka zupełnie zwyczajny fakt: „Jest w grupie osoba, której ręce są bardzo podobne do moich”. Jako minimum możemy stwierdzić, że gdy otaczają nas ludzie podobni do nas, czujemy się swobodnie, czujemy się bezpiecznie, możemy tu odpocząć, zaufać, otworzyć się, bo oni są tacy sami jak ja. Poczułem to zamieszanie z drugiej ręki. To było tak, jakby mężczyzna chciał rękami powiedzieć: chcę Cię wspierać, pomagać, ratować, chcę się Tobą zaopiekować. Ale w tej chwili nie czuję potrzeby niczyjej pomocy. Chce mnie wspierać. Nie potrzebuję tego. Nie potrzebuję teraz tej opieki. Pomyślmy trochę jeszcze raz. Człowiek idzie swoją drogą, nikomu nie przeszkadza, nie prosi nikogo o pomoc. I nagle inny wyskakuje jak diabeł z tabakierki i mówi: „Pomogę ci!” Jak myślisz, co on pomyśli i poczuje w tej chwili? Minimum dyskomfort i irytacja, maksimum agresja i odrzucenie. Dlatego w każdej terapii obowiązuje zasada: „Nie pytaj, nie pomagaj”. Nie narzucaj swoich obaw. Trzecie rozdanie było pewne. Męska energia w kobiecym ciele. Trzymali mocno. Dla mnie nie było ani źle, ani dobrze, normalnie, spokojnie. Obok osoby pewnej siebie druga osoba czuje się spokojniejsza, przez co łatwiej jej wytrzymać najpoważniejszy stres. Podczas wojny doświadczeni bojownicy doradzali nieprzeszkolonym żołnierzom, którzy właśnie dotarli na linię frontu, aby w pierwszej bitwie trzymali się doświadczonych, doświadczonych „starców”. Obok doświadczonego, szansę przeżycia miał przybysz. Jeśli musisz wcielić się w rolę terapeuty i pomóc komuś innemu (w roli klienta), okaż pewność siebie. I dostanie to, czego potrzebuje. Jeśli będziesz się awanturował, przekażesz klientowi jedynie zmartwienia i niepokój. Czwarta osoba w ogóle nie pozwoliła się dotknąć. Wszystko zrobiłem sam. Próbowałem to studiować. I nie dał mi ani chwili. Jedyne, co zrobił, to sam mnie przestudiował. OK, dajmy mu zagrać. Jaki wniosek można wyciągnąć? W terapii zorientowanej na ciało istnieje potrzeba równowagi w wymianie. Jeśli chcesz uczyć się innego, pozwól mu uczyć się także ciebie. Ty dla mnie, ja dla Ciebie. Zasada równowagi w takiej interakcji w grupie jest bardzo ważna. Pierwsze rozdania w tym ćwiczeniu sprawiły mi dużo frajdy. Ledwo mogłem się powstrzymać. Łaskotanie i śmiech mogą być jednym ze wskaźników braku prawdziwego szczerego kontaktu, swoistą formą maskowania pewnego dyskomfortu w sytuacji nowości doznań i wrażeń. Czasami jest to jeden z przejawów seksualności. Dotykanie czyichś rąk jest niezwykle intymne. Ale gdy tylko mnie dotknęli, wydawali mi się tak bezradni, że od razu chciałem powiedzieć: „Nie masz powodu, aby to robić”.martwić się. Nie zrobię ci krzywdy.” Można to również uczynić jedną z ważnych zasad współpracy w naszej grupie. Jeśli osoba, z którą będziemy pracować w parach lub w mini grupie, poprosi o pomoc (prosi bez słów), musimy być gotowi jej udzielić. W większości przypadków taka osoba nie potrzebuje wiele: zachęcającego słowa, delikatnego kontaktu fizycznego, życzliwego spojrzenia, odpowiedniego uśmiechu, poświęconego czasu. Kolejne ręce były po prostu słodkie, delikatne, ciepłe, spokojne. I nic na siłę nie zrobili. A chciałem mieć z nimi dłuższą interakcję. Było mi bardzo ciepło i dobrze. Wniosek dla całej grupy. Jeśli dotykając czyjegoś ciała rękami, nie narzucisz niczego, żadnego leczenia, żadnej autorytatywnej porady, żadnej fachowej pomocy, żadnych genialnych pomysłów, ludzie będą do ciebie przyciągani, ponieważ poczują spokój. Zrozumieją całym ciałem: „Ten partner jest bezpieczny, on mnie nie zmieni!” Jedna ręka była twarda. A ja pozostałam wobec niej obojętna. Drugi był miękki i wygodny. A trzecie rozdanie cały czas mnie denerwowało. Chciałem, żeby jak najszybciej się ode mnie oddaliła. Nie możesz sprawić, że całe 7 miliardów ludzkości się w tobie zakocha. Czasami zdarzają się niespójności, niespójności i niezgodności. Irytacja jest czymś tak naturalnym, jak wszystko inne. Dlatego właśnie istnieje zasada STOP, która ma na celu rozwiązanie wszelkich niespójności. Wszyscy obecni są pełnoletni i zakłada się, że każdy z Was jest w stanie zadbać o siebie. Każdy z Was jest w stanie, po otrzymaniu informacji zwrotnej od klienta, z którym współpracuje, zmienić coś w swoich działaniach, co sprawi, że poczuje się lepiej i bardziej komfortowo. Jeśli odczuwasz dyskomfort, dostosuj sytuację komunikacji i interakcji z partnerem w grupie, tak abyś poczuł się lepiej. W każdym razie jest prezenter, który jest zawsze dostępny, aby Ci pomóc. Pamiętano tylko ręce. Były bardzo energiczne, miękkie, wygodne, elastyczne i opiekuńcze pod każdym względem. Dłonie powiedziały wiele bez słów. Jak dana osoba cię kocha? Łapie Cię za ręce, aby potwierdzić swoją władzę nad Tobą, lub troszczy się o Ciebie jak matka o dziecko. To jest inny rodzaj miłości. Jest też miłość seksualna. Jest też miłość koleżeńska. Jest dużo wszystkiego. Bardzo często muszę pracować z parami. Torturują się nawzajem, albo jeden torturuje, a drugi cierpi. I kocham go. I mówi, że kocha. Po prostu posłuchajcie: „ON MÓWI, że mnie kocha”. Możesz powiedzieć co chcesz. I mieszka w jej mieszkaniu. Jedzenie z jej lodówki. Za jej pieniądze kupuje ubrania. I to jest miłość??? A w teleskopie wszystko jasne bez słów. Dotyk powie Ci, jak bardzo Twój partner naprawdę kocha. Słowa mogą być fałszywe. A dotknięcia są prawdziwe. Niektóre ręce były rękami lidera, który chce wszystko zrobić sam i jest bardzo zirytowany. Drugie ręce były delikatne, miękkie, nieśmiałe, ta osoba najprawdopodobniej bardzo się obraża. Trzeci był ciekawski, towarzyski. Zastanówmy się, jako osoba z natury lidera, jak możemy sprawić, by czuł się komfortowo w naszej grupie? Poddaj się trochę. Daj mu swobodę, daj możliwość samorealizacji, pozwól mu w miarę możliwości uczestniczyć w pracy, w tym w pracy energicznej, aktywnej, wspierającej, pozwól mu się organizować, niech liczy się czas. Nieśmiałego trzeba zachęcać , poklepany po ramieniu, powiedział: „Przebijemy się”. Jeśli w danej osobie emocje się gotują, a jego głowa jest jak szybkowar, oznacza to, że musimy pomóc mu pozbyć się tej emocji, usunąć ją, ewakuować. Muszę cię uprzedzić z wyprzedzeniem. W ciele może się zdarzyć, że w najbardziej niewinnym ćwiczeniu osoba może rozpocząć proces gwałtownej reakcji: płacz, krzyki, ruchy, drgawki itp. Należy to traktować jako błogosławieństwo. Oznacza to, że dana osoba zaufała grupie na tyle, że może pozwolić sobie na wyrażenie tego, czego nigdy wcześniej nie pozwoliła sobie wyrazić. Jedyne, czego potrzebuje jako pomocy, to ciche wsparcie tego procesu uwalniania człowieka od czegoś starego, niepotrzebnego, przestarzałego. Możemy powitać takie procesy w grupie wyłącznie za pośrednictwem telewizji. Jeśli chodzi o ostrożnych członków grupy2266880