Od autora: W jednym z artykułów obiecałem poruszyć temat medytacji. Medytację bardzo trudno opisać słowami. Medytacja jest czymś, co możesz mieć i czym możesz być, ale z jej natury nie możesz powiedzieć, czym ona jest. Medytacja to stan. Ale dość trudno to opisać. Ponadto często zadawane pytanie: „Nad czym medytujesz?” często odsuwa nas od celu medytacji, sugerując, że musimy medytować nad czymś, nad jakimś przedmiotem lub obrazem. Zawężamy naszą świadomość... skupiamy się na temacie i docieramy... Prawidłowy! Stężenie. Koncentracja jest zawsze zawężeniem świadomości. Świadomość Już staje się tym silniejsza. Jest jak jasny promień światła przenikający każdą tajemnicę natury. Koncentracja daje ogromną moc, ale jest to siła umysłu Wielu znanych naukowców, skupiając moc swojej świadomości w jednej ze sfer nauki, dokonało największych odkryć. Koncentracja czyni człowieka silnym i mądrym w wybranej przez siebie dziedzinie, reszta świata jest dla niego w tle. Weźmy na przykład bohatera Conana Doyle’a, który wiedział niesamowite rzeczy o popiołach z cygar, o truciznach i który nie miał najmniejszego pojęcia, że ​​Ziemia okazuje się wirować. Umysł staje się tak skupiony, że wszystko inne traci ostrość i tak jest nie jest realizowany. To nie jest stan świadomości, to jest stan zawężonej świadomości, tak zawężonej, że staje się ona punktowa. Zatem - medytacja NIE jest koncentracją i NIE jest kontemplacją. Koncentracja jest skupiona, kontemplacja ma szersze pole. Kontemplujesz piękno. Możesz przejść od jednego momentu doświadczania piękna do innego. Ale nadal pozostajesz przywiązany do tego tematu. Kontemplacja jest szerszą koncentracją. Filozofia wykorzystuje kontemplację jako metodę, tak jak nauka wykorzystuje koncentrację. Im większy obiekt, tym więcej przestrzeni na ruch; w koncentracji nie ma w ogóle przestrzeni na ruch. Dlatego naukowcy są bardzo ograniczonymi ludźmi, bez względu na to, jak dziwnie to słyszeć. Są ograniczeni we wszystkim, co nie jest przedmiotem ich badań. Reszta ich po prostu nie interesuje i akceptują wszystko, w co wierzy społeczeństwo. Aby zostać naukowcem, trzeba poświęcić pewne rzeczy. Na przykład zdrowy rozsądek. Zdrowy rozsądek jest wspólną cechą zwykłych ludzi. Naukowiec to niezwykła osoba i w ogóle przy zdrowym rozsądku nie da się odkryć teorii względności. Naukowiec jest po prostu zobowiązany stracić zdrowy rozsądek. Podobnie jak filozof. Kontemplacja jest podobna do świadomego śnienia. Filozofia to przede wszystkim kontemplacja. Czasami używa koncentracji jako narzędzia. Medytacja to nie działanie, to stan. Nie możesz medytować, ale możesz w niej pozostać. Gdy tylko zaczniesz coś robić, natychmiast popadasz w kontemplację, koncentrację lub działanie. Kiedy w ogóle nic nie robisz – ani fizycznie, ani mentalnie, ani na jakimkolwiek innym poziomie, kiedy wszelka aktywność ustaje i po prostu jesteś – to jest medytacja. Nawet jeśli przez minutę nic nie robisz i jesteś po prostu całkowicie zrelaksowany w swoim wewnętrznym wszechświecie, jest to medytacja. A gdy tylko się tego nauczysz, a raczej złapiesz ten stan, możesz w nim pozostać tak długo, jak chcesz. Dzieci często medytują. Jest to proces niewymagający wysiłku. Wręcz przeciwnie, jest to proces wymagający całkowitego odprężenia i rozszerzenia, a nie zawężenia świadomości. Kiedy już wiesz, jak Twoja esencja może pozostać spokojna, możesz stopniowo podejmować działania, mając świadomość, że Twoja esencja pozostaje spokojna. To jest drugi etap medytacji. Najpierw naucz się po prostu BYĆ. Dokładniej, pamiętaj o tym. Medytacja nie jest przeciwna działaniu. Nie odrywa Cię to od życia. Ona uczy Cię innego stylu życia. Stajesz się centrum. Pozostajesz spokojny. Jesteś obserwatorem. To jest sekret. Największa świadomość. Dzieje się to nadal, ale ty jesteś obserwatorem. Wewnętrzny świadek tego, co się dzieje. Ze spokojnym centrum tego cyklonu w środku.