Od autorki: Z wystąpienia w telewizji TDK w programie „Nasze dzieci” W jakim wieku dziewczynka jest gotowa, aby zostać mamą? Wszystkie dziewczynki, począwszy od czwartego roku życia, zaczynają grać w grę „córka-matka”, ale wcale nie oznacza to, że dziewczynka jest już dojrzała, aby zostać matką. To absolutna prawda, że ​​wiek nie determinuje osoby gotowość do zostania mamą. Niektórzy ludzie nie są gotowi w wieku 30 lub 40 lat. A jest tyle wspaniałych historii, kiedy bardzo młoda matka dobrze radzi sobie z nową dla niej rolą, rolą matki dla swojego dziecka. Dziewczynki dorastają w różnych rodzinach, a na ich postrzeganie świata, rodziny, odpowiedzialności, umiejętności kochania i budowania relacji wpływa wiele czynników. Zabawa w córkę-matkę i bycie mamą to zupełnie co innego! Płaczemy za lalkę, karmimy ją zupą z pokrzywy i mniszka lekarskiego, po wystarczającej zabawie kładziemy ją do łóżka i biegniemy grać w zbijaka, oglądać kreskówki... Ale prawdziwe dziecko w prawdziwym życiu wymaga dużo uwagi, troski i odpowiedzialność. Miłość, którą dziewczyna w wieku 14-16 lat (mówimy o tym wieku) nadal z przyjemnością chce odebrać matce. 2. Mówią, że im szybciej urodzisz dziecko, tym lepiej je zrozumiesz? Czy to prawda? Nie ma jednoznacznej odpowiedzi: tak czy nie! Jak zrozumieć, dlaczego dziecko płacze, czy chce jeść, czy nie czuje się komfortowo leżąc w wózku, czy boli go brzuszek i dlaczego o 23:00 jest pora pohukiwania i skakania?! Czasem zauważa się, że młoda matka tak się czuje w stosunku do swojego dziecka, a czasem widzi się, że matka z nienawiścią ciągnie dziecko z wywróconymi rączkami, wcale nie czując, że dziecko jest zmęczone zabawą i chce po prostu spać... Wszystko zależy od konkretnej osoby, od każdej młodej mamy! Należy przyjąć jedną ważną wiedzę – na wiele (bardzo wiele) sposobów zachowanie dziecka zależy od stanu matki, jej relacji z ojcem dziecka, od stanu wewnętrznego, jaki ono posiada. Dzieci są dostrojone do tej samej długości fali, co ich matka i reagują natychmiast. Zrozum siebie, a łatwiej będzie Ci to zrozumieć z dzieckiem. 3. Tutaj natychmiast pojawia się kwestia doświadczenia: wielu twierdzi, że im starsza matka, tym więcej może dać dziecku, a im młodsza, tym mniej. Na ile prawdziwy jest ten wyrok? Czy wychowanie dziecka naprawdę zależy od wieku matki? Wychowanie dziecka nie zależy od wieku matki (i ojca). A trzeba wiedzieć i rozumieć, że matka, młoda, czy jak to mawiano, „starorodna”, DAŁA dziecku to, co najważniejsze – ŻYCIE. Ta, która rodzi w starszym wieku, może za bardzo drżeć nad dzieckiem, nie pozwalając jej na wykonywanie zbędnych ruchów (prowadzenie dziecka za rękę do wieku szkolnego, obieranie jabłka, krojenie na kawałki, towarzyszenie mu w toalecie) ) lub np. młoda mama jest wyluzowana, od kilku miesięcy podróżuje z dzieckiem, przyzwyczajając je do komunikowania się ze światem bez nadmiernej kontroli. Elastyczność i mądrość w wychowaniu nie zależą od wieku, ale od tego, powtarzam, jak same kobiety wychowywały się w rodzinach rodzicielskich, jak je wychowywano lub nie, co było zakazane, a co dozwolone! 4. Załóżmy, że przyszła mama ma 16 lat. Dowiedziała się o swojej ciąży. Oczywiście, jest to duży szok. Co poradziłabyś przede wszystkim przyszłej mamie? Dla przyszłej matki ważne jest podjęcie decyzji, czy zostanie mamą. My, przedstawiciele mediów, często widzimy i słyszymy historie o tym, jak te dzieci są porzucane przy wyjściu ze szpitala położniczego, wysyłane do sierocińca... Noszenie i poród nie stanowią problemu (przeważnie). Ale opieka nad dzieckiem jest trudniejsza. Rada? Ważne, żeby nie panikować, bo to przerażenie, strach, próby zrobienia czegoś – przechodzą na dziecko. Tak, tak, masz już kontakt ze swoim dzieckiem! Ważne jest, aby dziecko było oczekiwane i chciane. Koniecznie powiedz o tym ojcu dziecka. Powiedz swoim rodzicom. Rodzice (niektórzy) mogą być w szoku, krzyczeć, grozić, ale będą wspierać córkę w tak kluczowym momencie. Wiadomo, że ta sytuacja jest wyjątkowa! 5. „Moje dziewczyny będą teraz cieszyć się życiem: podróżować za granicę, chodzić na dyskoteki i spotykać się z chłopakami”, „uczyć się, jak skończę studia”, „Jeszcze niczego w życiu nie osiągnęłam” - wszystkie te myśli krążą wśród młodych matki. Ilesłusznie tkwią w takich refleksjach życiowych. W końcu wraz z narodzinami dziecka życie toczy się dalej. Tak, życie toczy się dalej! To trwa w dziecku, życie, które otrzymałeś od rodziców, przekazujesz dalej! Studia nie uciekną, możesz uczyć się do 70. roku życia. Wyjedź za granicę – proszę, granice są otwarte, wystarczy wyrobić dziecku paszport. Na dyskotekę? Wieczorem będziesz mieć siłę - mama i tata, krewni, a nawet twój mąż zastąpią cię i pójdą potańczyć. Nie udało Ci się czegoś osiągnąć? Będziesz miał czas. Ale czy narodziny nowej osoby nie są Twoim osiągnięciem! 6. Jaka jest Twoja pierwsza rada dla rodziców przyszłej młodej mamy? W końcu wiele dziewcząt boi się reakcji swoich rodziców, a nie ojców swojego dziecka. Rodzice, kochajcie swoje dzieci i córki, wspierajcie je, one nadal są dla Was najlepsze, innych nie będzie! 7. Wiele dziewcząt zaczyna zamykać się w sobie, jak tego uniknąć? Jakie postulaty warto sobie powtarzać, aby nie popaść w izolację? Nie musisz sobie niczego powtarzać. Kiedy ktoś próbuje „wbić coś w siebie”, reakcja jest wręcz odwrotna. Wszystkie dziewczyny są różne i każda będzie miała swoje własne zachowanie i stan. Ktoś się wycofa, a ktoś będzie mógł cieszyć się życiem, swoim i nowo narodzonym! Idź do mamy, taty, do dziadków, do psychologa – jeśli czujesz, że brakuje Ci spokoju, pewności siebie i sił. Nie pozwól, aby Twoje zdrowie psychiczne uległo pogorszeniu! Zwróć uwagę na aspekt fizyczny, ale co z psychologicznym? 8. Jednym z problemów jest to, że nasze społeczeństwo patrzy na młodą matkę, że tak powiem, z ukosa, jakby ją odrzucało. Wiele nastolatek po zajściu w ciążę spotyka się z dezaprobatą spojrzeń ze strony przyjaciół, a co najważniejsze, z potępieniem. Co robić, jak nie zostać odrzuconym przez społeczeństwo? Życie w społeczeństwie i bycie wolnym od społeczeństwa, jak wiemy, nie sprawdzi się. To nie „nasze społeczeństwo” patrzy krzywo, ale konkretni ludzie, a ty mówisz „jakby odrzucający” (to znaczy, zdaje się), ale może ta, która patrzy krzywo, ma swoje własne powody, żeby patrzeć (ona sama nie ma dzieci, pomyślała o córce, popadła w zmartwienia finansowe (pieluchy są drogie!)... Ludzie generalnie patrzą, myślą, mówią... Ja mówię, że pewność siebie jest ważna „Nie można zakładać szalika na wszystko usta”, „Nie jestem złotem, żeby każdy mógł je lubić” i także zajrzyj do przysłów i powiedzeń. Czy są przyjaciółmi, a jak ci przyjaciele rozwijają relacje z chłopakami, czy może po prostu zwykła zazdrość? rozmawiać o polityce mającej na celu opiekę nad dziećmi, emerytami czy opieką zdrowotną. Nie można liczyć na pomoc społeczeństwa. Ale to nie jest odrzucenie – to co innego. 9. W czasie ciąży i po porodzie bardzo często spotykają się młode matki irytują się bez powodu. Jak sobie poradzić ze swoją drażliwością? Nigdy nie kłóćcie się z niczym, czego nie powinni. Denerwują się, bo naprawdę trzeba pohamować wiele rzeczy, zmienić styl życia... I co powściągliwy gromadzi się i rozlewa. Więc zawsze jest jakiś powód, po prostu coś jest otwarte dla zewnętrznego obserwatora, coś jest ukryte. Znajdź chwilę dla siebie, powiedz o tym swojemu mężowi (partnerowi), rodzicom, dziewczynom, poproś o pomoc. Nie abstrakcyjnie (zmęczeni, zmęczeni!), ale konkretni, np. idź z dzieckiem na półgodzinny spacer po parku, zaparz kawę lub umyj dziecko dzisiaj – bolą Cię plecy. 10. Jakie błędy najczęściej popełniają młode matki ze względu na brak doświadczenia? Na błędy nikt nie jest odporny. Doświadczenie przychodzi z czasem. Najważniejsze to rozmawiać o swoich pragnieniach, prosić o pomoc i samemu być otwartym na otrzymywanie informacji. Błędy to pojęcie względne. Niektórzy uważają, że należy karmić piersią aż do roku, inni uważają, że wystarczy kilka miesięcy. Niektórzy otulają ramionami, inni dają dziecku swobodę ruchów już od urodzenia. Niektórzy rzucają palenie, inni nie. Nie ma dobra i zła, są nasze oceny! 11. Jak sobie poradzić z depresją poporodową, która prawdopodobnie jest jeszcze gorsza niż u kobiet, których ciąża była planowana? Jeśli jednak pojawi się depresja poporodowa, jako psycholog sugeruję kobiecie wizytę u specjalisty i przepracowanie tego, co się stanie!