Lepiej późno niż wcale Tak mówiła mi moja mama, kiedy byłem dzieckiem. I w ogóle powiedziała wiele rozsądnych rzeczy, ale ja nie słuchałem. Zlekceważyła to, co jest całkiem naturalne w okresie dojrzewania) A teraz mówi wiele rozsądnych rzeczy, dopiero teraz „mogę to znieść”. Przypomniały mi się te słowa, gdy wczoraj wracałam do domu po grupie studyjnej. To prawda, źle zapamiętałem coś takiego: NIGDY NIE JEST ZA PÓŹNO, ABY ROZPOCZĄĆ TERAPIĘ. Coś mi kręciło się w głowie późno i później i dopiero dzisiaj znalazłam odpowiednie słowa, tak mi się wydaje. Więc poszłam i pomyślałam, jaki piękny wieczór i śnieg. I nawet wiatr, który pali twoje policzki, nie pozbawia cię resztek duchowych sił.) Możesz sobie z tym wszystkim poradzić. Życie tak działa. Najpierw nowy rok, potem styczeń, potem mrozy, wiatry, potem przyjdzie wiosna, a potem znowu lato. Dni są różne: wyczerpujące i zmęczone, w wyczerpujące dni są dobre chwile, i potworne w dni odpoczynku, a nawet wakacji. Serca pękają, ludzie się rozstają, spotykają, spotykają, rodzą się. A oni nadal odchodzą. Opuszczają nas. Na zawsze. Nawet tym najbardziej ukochanym. I z tym wszystkim, z całym tym życiem, można sobie poradzić, jeśli dobrze siebie znasz i jesteś na siebie wrażliwy. A to wszystko mam (i moje klientki, sądząc po ich słowach) dzięki terapii. Zrównoważony rozwój i zasoby. I miłość, myślę. I było mi smutno, och, ile czasu stracono. Można było jednak rozpocząć terapię wcześniej. I żyj.) A potem zwątpiłem w to... I jakoś chcę przyjrzeć się bliżej słowu „późno” czy coś. Czy naprawdę jest już za późno? Zacząć coś. Czy naprawdę wszystko w tym życiu jest konieczne? Myślę, że ważne jest, aby w to wejść. Ten prawdziwy. Niestworzony, poprawny, społecznie akceptowany obraz, który nie odpowiada rzeczywistości. Życie. Co jest zwyczajem życia każdego. I wybierz swoje, znajdź, odnajdź i zauważ w nim siebie. Dołącz. Bądź odpowiedzialny za to, co dzieje się w Twoim życiu, nawiązuj wspierające kontakty międzyludzkie, pracuj produktywnie. Ciesz się życiem takim, jakie jest. Nie jest jasne, czy jest już późno. Chyba lepiej żyć dłużej w przyjemnościach. Chyba lepiej kochać dłużej. Zawsze. Chociaż jest to nadal kwestia kontrowersyjna i prawdopodobnie wszystko ma swój czas. A jednak lepiej późno niż wcale. Jak myślisz, czy w pracy grupowej skuteczność terapii jest większa ze względu na możliwość otrzymania informacji zwrotnej od uczestników w atmosferze bezpieczeństwa i wsparcia oraz nowych doświadczeń interakcji? Trwają zapisy do programu I etap MGI: zapisy do grupy