Mechanizm oddziaływania baśni (w ramach metody „Archetypowego Fokusu”). Praca z bajkami w realizacji metody „Archetypowego Fokusu” (a także w innych psychologicznych obszarach pracy z bajkami) prowadzona jest w dwóch kierunkach: badawczym i praktycznym. Forma badawcza związana jest z nazwiskami K.G. Junga i jego uczennicy Marie-Louise von Franz. „Rozszyfrowanie” głębokiej archetypowej natury baśniowych obrazów daje nam możliwość zrozumienia najbardziej złożonych ludzkich motywacji i praw życia. Badanie baśni zanurza nas w starożytnej symbolice mitów, tradycji, legend, baśni i eposów. i sagi. Pozwala rozpoznać psychologiczne i filozoficzne znaczenie metafor, poczuć archetypową naturę ludzkich przejawów i zbadać pochodzenie wielu powiedzeń i wyrażeń. Takie dzieła kojarzą się ze światową epopeją: starożytną, egipską, chińską, japońską, perską, indyjską, afrykańską, rdzenną Ameryką, anglo-celtycką, słowiańską i północną mitologią ludową. Zrozumienie rytuałów i tradycji wielu kultur prowadzi do poszerzenia codziennej świadomości. Symbolika baśni odsłania przed nami zawiły świat dziecięcych fantazji, towarzyszący procesowi indywiduacji (C. Jung). Sama treść praktycznej pracy z bajką może być zdefiniowana jako opowiadanie przez widza swojej osobistej historii. Dzięki bajce można zrozumieć naturę głębokiej struktury mentalnej rzeczywistości danej osoby i zidentyfikować fantastyczną treść głównych wewnętrznych konfliktów i jego infantylnego doświadczenia. W pewnym sensie nasza nieświadomość ma strukturę baśniową. Bajki (i ich archaiczna forma, mity) opisują głębokie ludzkie doświadczenie przechodzenia przez kryzysy emocjonalne i pokonywania strachu. Pełnią funkcję starożytnego rytuału, czyli dają człowiekowi wsparcie i przygotowują go na doświadczenia kryzysowe. Istnieje jednolitość i uniwersalność podstawowych struktur rytuału. Obecnie istnieją dwie przeciwstawne hipotezy dotyczące pochodzenia rytuałów i podobieństwa ich głównych elementów strukturalnych w różnych kulturach: 1. Istniało jakieś starożytne źródło – rytuał Ur, który rozprzestrzenił się po całej ziemi.2. Istnieje pewna, prostsza, uniwersalna struktura człowieka, która zapewnia podobieństwo systemów obrazowych. Jest to bezpośrednie doświadczenie cielesne, zwłaszcza w pierwszym roku życia, związane z wiekiem kryzysy psychofizjologiczne. Ponieważ mechanizmy podświadomego oddziaływania baśni leżą na głębokim, przedosobowym poziomie, każde odwołanie się do tych mechanizmów aktywuje najsilniejsze. mechanizmy fizjologiczne odpowiedzialne za adaptację człowieka do stresu. Fabuła baśni łączy w sobie obrazy, które zapewniają dostęp do tych mechanizmów. Każda ze słynnych baśni zawiera swój „klucz”, czyli informację o rodzaju niedostosowania i sposobie przeżycia pewnego kryzysu. Badanie pogłębionego postrzegania wątków baśni przez osoby znajdujące się w stanie kryzysu lub nieprzystosowania wykazało, że wątki główne nawiązują przede wszystkim do tematu kryzysu wczesnego dzieciństwa i łączy je wątek zaufanie do życia i przetwarzanie symbolicznych lęków Słuchając bajki, człowiek stopniowo ćwiczy swoją zdolność do przetrwania kryzysu w przyszłości. Głębokie (ukryte) funkcje baśni są następujące: 1. Przygotuj osobę na intensywne sytuacje emocjonalne (na nieświadomym poziomie symbolicznym).2. Zapewnij człowiekowi możliwość symbolicznej reakcji na stres fizjologiczny i emocjonalny, jaki pojawia się w okresie prenatalnym, w chwili narodzin i we wczesnym dzieciństwie.3. Pomóż w symbolicznej formie przyjąć swoją aktywność fizyczną i zdolność do przeprowadzenia regulacji psychicznej w sytuacjach kryzysowych. W baśni nacisk na poszukiwanie stref konfliktu przesuwa się na przeżywanie pełnoprawnego, uniwersalnego procesu w symbolicznej formie, zdobywanie doświadczenia przejścia przez strach i odrodzenie. Bajki odzwierciedlają materiał projekcyjny człowieka. Pamiętając obrazy z bajek znane z dzieciństwa, my.