"Nie będę już z tobą rozmawiać!" Czy to znane zdanie? Być może słyszałeś to od znajomego z piaskownicy lub od ukochanej babci. Lub, jako dorosły, po prostu zaczęli cię ignorować bez wyjaśnienia. Wstrzymanie (angielski - wstrzymanie) - kara przez milczenie, tłumaczona z angielskiego jako „trzymanie”, może stać się prawdziwą karą i jest uważana przez psychologów za pasywny rodzaj agresji. Pamiętaj o swoim dzieciństwie. Być może twoi rodzice stosowali tego rodzaju kary, przestali cię zauważać, a ty poczułeś takie przerażenie i rozpacz, że pomyślałeś, że byłoby lepiej, gdyby cię przeklinali i karali, niż to wszystko. W dorosłym życiu również można spotkać się z tego typu karami. „Mąż przestaje się do mnie odzywać, potrafi milczeć przez kilka dni, a nawet miesiąc” – mówi kobieta na przyjęciu, a ja jestem gotowa przeprosić, żeby to zakończyć, chociaż nie zawsze rozumiem dlaczego. Ignorowanie może mieć także miejsce w zespole. W szóstej klasie jednego z kolegów uznaliśmy za zdrajcę, bo cała klasa uciekła z zajęć, a on został. A my go bojkotowaliśmy. Teraz mi go szkoda, myślę, że przeżył bardzo gorzkie i straszne uczucia. Ale dorośli mogą również wyznaczyć pracownika jako wyrzutka i przestać się z nim komunikować. DLACZEGO CICHA UDERZA TAK MOCNIE Jesteś pozbawiona możliwości wyrażenia swoich emocji, zwłaszcza tych, które Twój partner uważa za szkodliwe lub niepotrzebne dla siebie? Zostałeś odwołany. Pozbawiają Cię szansy na uzyskanie odpowiedzi na swoje pytanie. Wzbudzają poczucie winy. Jeśli regularnie doświadczasz takich „momentów edukacyjnych”, Twoja samoocena spada i więdnie jak jesienny liść. A powrót manipulatora do komunikacji werbalnej, protekcjonalny do rozmowy z tobą, jest postrzegany jako manna z nieba. Marchewka i patyk. Wstrzymywanie się to kij, komunikacja to marchewka. Przedłużające się milczenie partnera rozciąga nerwy jak struny, a poczucie całkowitej bezradności (nie uderzaj go) napływa jak fala oceanu tortur, zaczynasz przełykać żale, tłumić łzy, nie zadawać więcej pytań, ukrywać ból. Strach przed całkowitą utratą kontaktu z wybrańcem zmusza Cię do „przeżucia” tego, co niewypowiedziane w środku, zamieniając Cię w nieożywiony przedmiot. Indywidualność pozostaje w tyle. Mówią, że jednym słowem można zabić człowieka. Milczenie – powstrzymywanie się w formie ostentacyjnej obojętności – jest równie niebezpieczną bronią, jeśli przypomnimy sobie czasy starożytne, kiedy ludzie gromadzili się w plemiona, aby przetrwać. Najstraszniejszą karą było wykluczenie z plemienia. Wypędzenie człowieka prawie na pewno oznaczało śmierć. W trudnych warunkach nie dało się przeżyć samotnie. Wydaje mi się, że osoba wykluczona przeżywała podobne uczucia: rozpacz, przerażenie i była gotowa błagać o przebaczenie. CO ZROBIĆ, JEŚLI PODLEGASZ POTRZEBIE WSTĘPU? Nie należy pozostawiać wszystkiego przypadkowi. Na pewno Cię obejmie (to zawsze się zdarza). Pamiętaj jednak, że nie jesteś małym dzieckiem całkowicie zależnym od rodziców. Nie jesteś członkiem plemienia z epoki kamienia, nie umrzesz, jeśli zostaniesz odrzucony. Możesz to zatrzymać, opuszczając traumatyczną sytuację. Nie musisz przez to przechodzić sama – nie wahaj się zwrócić o pomoc do psychologa. Na konsultację możesz zapisać się przez WhatsApp lub Telegram telefonicznie 8 911 281 59 98