Jak objawia się konflikt osobisty Istnieją cztery główne typy wskaźników konfliktu intrapersonalnego. Dotyczą one sfery emocjonalnej, poznawczej, behawioralnej, a czwarty typ to wskaźniki integralne: Sfera emocjonalna: objawia się poważnymi negatywnymi doświadczeniami i stresem psycho-emocjonalnym Depresja, stres, apatia, utrata zainteresowania życiem itp. Sfera poznawcza: objawia się zaburzeniami w postrzeganiu siebie przez człowieka. Obniżona samoocena, trudności w wyborze i podejmowaniu decyzji, wątpliwości co do swoich motywów, aspiracji i zasad, niespójność własnego wizerunku itp. Sfera behawioralna: objawia się negatywnymi zmianami w zachowaniu człowieka Negatywne tło komunikacji, obniżona produktywność i jakość aktywności, niezadowolenie z własnej działalności itp. Wskaźniki integralne. Złożone zaburzenia ludzkiej psychiki. Zwiększony stres emocjonalny i psychiczny, zaburzenia mechanizmu adaptacyjnego, długotrwałe zaburzenia zdolności człowieka do przystosowania się do okoliczności itp. Przedłużający się konflikt osobisty może przerodzić się w głęboki kryzys życiowy, któremu towarzyszą reakcje neurotyczne. Tj. temat jest poważny i ma sens dla tych, którzy chcą zrozumieć, co dzieje się w ich życiu, aby poznać go głębiej. W tym artykule proponuję zbadać ważny aspekt, który jest bezpośrednio związany z tematem: Znaczenie umiejętność regulowania konfliktu MIŁOŚĆ/Nienawiść Kształtowanie zdrowej zdolności do doświadczania poczucia winy odgrywa kluczową rolę w rozwoju człowieka, tj. Zdolność do odczuwania winy jest niezbędną właściwością zdrowej osobowości. Chociaż poczucie winy jest nieprzyjemne, podobnie jak ból fizyczny i niepokój, jest biologicznie konieczne i jest ceną, jaką płacimy za przywilej bycia człowiekiem. Zdolność do poczucia winy wymaga wzięcia odpowiedzialności zarówno za naszą miłość, jak i naszą nienawiść konflikt MIŁOŚĆ/Nienawiść w dojrzały i konstruktywny sposób kształtuje się w dzieciństwie Zdolność człowieka do regulowania konfliktu miłości i nienawiści pojawia się poprzez rozwój umiejętności przeżywania swojego lęku i poczucia winy w zdrowy sposób życia dzieci i oczywiste jest, że w pierwszych latach życia dzieci zarówno w stosunku do rodzeństwa (braci), jak i do rodziców, doświadczają uczuć złości i nienawiści, a także troski i miłości, najczęściej jednak nienawiści pozostaje stłumiony w nieświadomości przez miłość. W każdym przypadku klinicznym ważne będzie zrozumienie, w jaki sposób konflikt między miłością a nienawiścią dochodzi do zadowalającego lub niezadowalającego wyrównania. Wiadomo, że strach i poczucie winy wynikające z tego konfliktu leżą u podstaw wielu zaburzeń psychicznych brak zajęcia się tym strachem i poczuciem winy leży u podstaw wielu zaburzeń charakteru, w tym nawykowej przestępczości. Postęp można osiągnąć, używając takich codziennych pojęć, jak miłość i nienawiść oraz konflikt – nieunikniony konflikt – który rozwija się w nas, gdy te uczucia są skierowane w stronę tego samego. Jeśli dziecko rozwija się pomyślnie (opieka i edukacja), wyrośnie nie tylko ze świadomością istnienia w sobie przeciwstawnych impulsów, ale także będzie potrafiło je kierować i kontrolować, a niepokój i poczucie winy, jakie one generują, będą znośne. Przy mniej korzystnym procesie rozwojowym dziecko zostanie opanowane przez impulsy, których nie rozumie, nad którymi nie ma kontroli; w rezultacie odczuje ostry niepokój. W takich warunkach kształtuje się osobowość, która ucieka się do różnych manewrów obronnych, z których każdy stwarza więcej trudności, niż rozwiązuje, na przykład strach przed karą oczekiwaną w wyniku wrogiego działania działań lub zamiarów, ponieważ dziecku zawsze trudno jest wyraźnie odróżnić jedno od drugiego, często prowadzi to do większej agresji.3