Absolwentów jest wielu, ale wykształconych... Kto jest temu winny? Ten... kto, kogo, czego, jak i dlaczego uczy? Kogo ostatecznie chcemy pozyskać? Jaka osobowość? Na przykład pedagogika radziecka postawiła sobie za cel ukształtowanie wszechstronnej osobowości jako budowniczego komunizmu. Dziś są inne cele. Czy nauka czytania, pisania i liczenia może być celem? Można pisać na płocie, czytać wulgarne rzeczy i liczyć skradzione pieniądze. Ogólna wiedza i umiejętności nie mogą być wykorzystywane dla dobra danej osoby. Ostateczny cel zostaje utracony, nastąpiła substytucja, środki zajmują miejsce celu: dostarczenie wiedzy, umiejętności, zdolności. I po co? Czy wysoka inteligencja jest wyznacznikiem człowieczeństwa? Jaki jest więc cel edukacji? Cel zależy od punktu widzenia samej osoby. Kim jest osoba? Jaki jest ideał? Każdy okres historyczny miał swój ideał. Hasło okresu sowieckiego: „Ten, który był nikim, stanie się wszystkim!”. i odpowiadający mu cel: ukształtowanie wszechstronnej osobowości budowniczego komunizmu. Pedagogika radziecka postrzegała dziecko „jak czystą kartę”. Poprzez wpływy można z niego uformować takich jak Stachanow, Korczagin, Żeglarze, Kosmodemyanskaya i inni. Silne i honorowe osobistości epoki sowieckiej, robotnicy i obrońcy Ojczyzny. Ale czy nasi współcześni chcą być tacy jak oni? A kogo oni chcą? O oligarchach i „gwiazdach”... Nadszedł inny okres i powstał inny ideał, który przyszedł do nas z Zachodu wraz z psychologią i pedagogiką liberalno-humanistyczną. Ideał odnoszącego sukcesy, konkurencyjnego i skutecznego lidera. Celem jest samorealizacja i samorealizacja. Do tego muszą być odpowiednie warunki. Największą wartość nabrało stworzenie warunków. Na pierwszym miejscu postawiono prawa dziecka, które są pilnie monitorowane przez organy wymiaru sprawiedliwości dla nieletnich. Na drugim miejscu po dziecku umieszczono rodzica, wychowawcę i wychowawcę, jako personel obsługujący potrzeby małych dzieci. Naruszona została hierarchia w rodzinie i relacje oparte na zaufaniu w rodzinie. Zastąpiły go partnerstwo i stosunki gospodarcze we wszystkim; umowa małżeńska, w umowie określone są również relacje dziecko-rodzic, aby nikt nie odważył się wkraczać na terytorium osobiste. Ludzie stają się wyalienowani, a więzi rodzinne zanikają. Skup się na konsumpcji. Dolar rządzi wszystkim. To właśnie uzyskaliśmy po otwarciu żelaznej kurtyny. Jeśli okres sowiecki był bardziej nastawiony na koleżeństwo i kolektywizm, tutaj mamy do czynienia z indywidualizmem i twardym pragmatyzmem. Tolerancję dla wszystkiego, co złe, nazywa się „tolerancją”. To, za co Rosjanin „bije się po czole”, to teraz tolerancyjna akceptacja... To wszystko prowadzi do despiritalizacji i desensytyzacji. I trzeciego spojrzenia na człowieka. Człowiek jest „dziką bestią”; początkowo został stworzony jako zły, który należy okiełznać i trzymać w „mocnym uścisku”. Istnieje podział na wyższe i niższe. Samodominacja, samoubóstwienie. Superegoizm nadczłowieka prowadzi do stanu lucyferianizmu. Okrucieństwo, które zabija wszystko, co dobre, prowadzi do nazizmu i faszyzmu. Pragnienie sławy, zysku, władzy i okrucieństw prowadzi samego człowieka na śmierć. Mówi o tym wiele faktów historycznych. Czwarty pogląd na człowieka jest chrześcijański (prawosławny). Pedagogika chrześcijańska uważa, że ​​człowiek ma zarówno zalety, jak i wady. Kto odważyłby się nazwać siebie całkowicie zdrowym na poziomie fizycznym? A na poziomie mentalnym… Kto nie uważa się za złego, zazdrosnego, leniwego, chciwego… absolutnie? Kto ma większe szanse na wyzdrowienie: ten, który przyznaje się do swojej choroby, czy ten, który tego nie robi? Dlatego pierwszym zadaniem jest uświadomienie sobie, że nie jesteś całkowicie zdrowy; drugim jest ustalenie, co jest chore; po trzecie – jakie środki są potrzebne do uzdrowienia i kto jest głównym uzdrowicielem naszych dusz. Antropologia chrześcijańska widzi człowieka w trójcy (ciało, dusza, duch). Na tym polega pełnia bosko-ludzkiej natury człowieka. Człowiek jest stworzony na obraz Boga i dążenie do podobieństwa Bożego jest zadaniem jego życia. Obraz Boga zostaje w człowieku zniszczony przez grzech pierworodny. Przenoszone obrażenia od.