„Relacja z moim mężem znalazła się w ślepym zaułku. W ogóle do mnie nie przemawia. Dzieci mieszkają osobno. Zrobił dla nich wiele i pomógł im finansowo. Uważa mnie za zobowiązanego do ciągłego podkreślania jego ważności, a jednocześnie podkreślania mojej zerowej wartości w życiu. Moim zadaniem jest zapewnienie mu życia. Kiedy mówię, że nie mogę tak żyć, pyta, co się stało. Wszystko w porządku. Jestem wściekły na punkcie tłuszczu. Przed nami starość i zrozumienie, że nic się nie poprawi. Rozumiem, że nie jestem dziewczyną, ale nie mogę już tego robić. Na początku było mi go żal. A teraz jest mi przykro, bo nikt mi nie współczuje. Wprowadzi mnie w depresję i powie, że nie mam co robić, byłoby lepiej, gdybym jeszcze raz posprzątał dom. Evgeniya 58 lat Evgeniya, witaj. Sądząc po Twoim liście, siedzisz w domu, zajmujesz się domem, a mąż utrzymuje rodzinę. Piszesz, że mąż z Tobą nie rozmawia, nie jesteś zadowolona ze swojej relacji z nim. Nie piszesz o swoich uczuciach i emocjach. Co teraz przeżywasz, jakie są Twoje uczucia? Najwyraźniej musisz się ciągle powstrzymywać? Mówisz, że nie możesz tak żyć, że nadeszła starość i świadomość, że nic się nie poprawi, użalasz się nad sobą. Mówi, że Twoja wartość wynosi zero, a Ty sobie to powtarzasz, czy naprawdę w to wierzysz. Czy wiesz, jak rozmawiać o swoich uczuciach? W końcu, jeśli się tego nauczysz i będziesz mogła porozmawiać z mężem o swoich i jego uczuciach, to myślę, że lody się przełamią. Dobrze byłoby nawiązać z mężem dialog. Teraz jest trudny okres w życiu rodziny, który psychologowie nazywają „zimą”. Wydaje się, że materialnie wszystko jest w porządku, życie jest ułożone, nie trzeba nigdzie uciekać ani nikogo podbijać. A nasz organizm stopniowo zaczyna pracować wolniej, oszczędniej. W ten sposób możemy sprowadzić na siebie starość. Starość bardziej tkwi w duszy niż w ciele, zgodzicie się Państwo, że są w naszym życiu takie chwile, kiedy kobieta musi wziąć w swoje ręce odpowiedzialność nie tylko za poprawę życia rodziny, ale także za jego dobro. atmosfera. Tak, mamy za to obowiązek i możemy sprawić, że będzie cieplej. Twój mąż nie może dać więcej niż daje i szczerze nie rozumie, czego jeszcze potrzebujesz. Zapewnia i chciałby czegoś, ale prawdopodobnie nawet przed sobą się do tego nie przyznaje. Komu to w ogóle potrzebne? Oczywiście dla siebie i oczywiście dla dzieci. Przecież z tego, jak żyjesz, jak teraz rozwiązujesz swoje problemy, dzieci się tego uczą, a kiedy nadejdzie podobny okres w życiu ich rodziny, będą miały tylko twoje doświadczenie. Jeśli nie rozwiążecie tego problemu teraz, spadnie on na wasze dzieci. Pomożesz im, to twój święty obowiązek, jeśli chcesz, twoje życiowe zadanie teraz. Dobrze, że nie wtrącasz się do dzieci, oni nie mogą ci w żaden sposób pomóc, będzie im przykro. Ale czy potrzebujesz litości swoich dzieci? Wiesz, starość nie powinna być żałosna, ale nie ta! Czy potrafisz zachwycić dzieci tak, aby czuły się dobrze w Twoim domu i nie chciały szybciej uciekać? Chcesz spotkać się z dużą rodziną z wnukami i miło spędzić czas. Od czego zacząć? Bo jesteś młody, masz dopiero 58 lat. Masz dorosłe dzieci i wnuki. Pomyśl o swoich mocnych stronach, co posiadasz, jakie zasoby, co osiągnąłeś w życiu? To będzie Twoje wsparcie. Co najbardziej Cię niepokoi, czego kategorycznie nie lubisz w swoim życiu? Co byś zmienił w pierwszej kolejności? Co chciałbyś dla siebie? Zastanów się, czego pozbawiasz się w tym życiu? Co sprawia Ci radość? Co zrobiłeś, żeby zmienić tę sytuację? Teraz spróbuj przeformułować to w cel. Czym interesujesz się w tym życiu i czemu chciałbyś poświęcić 20 lat swojego życia? Dzieci są już dorosłe, masz teraz więcej czasu dla siebie. Musisz w końcu zrozumieć, że ani dzieci, ani mąż nie uszczęśliwią Cię i nie napełnią Twojego życia satysfakcją. Tak, dają radość i zmartwienia, ale to ci nie wystarczy. Trzeba wypełnić swoje życie nowym wiatrem, tchnąć w nie radość. Brakuje Ci radości? Nuda i monotonia to cena, jaką płacimy za wygodę i dobre samopoczucie. Zapewniam Cię, Evgeniu, że nie jesteś w tym osamotniona. Ale to oczywiście nie ułatwia sprawy. Musisz wziąć odpowiedzialność za swoje życie