Człowiek zawsze podejmuje najlepszą możliwą dla siebie decyzję... Najważniejsza jest „samorealizacja” Coraz częściej wydaje mi się, że istnieje panteon bogów, w którym się znajdujemy uwierz w pierwszą, która dotyczy „kochania” każdego czymkolwiek. Ten bóg mówi głosem życzliwego, troskliwego Rodzica, że ​​jesteś JUŻ dobry, „nie gorszy od innych, zwłaszcza niektórych”; o tym, że wszystko jest możliwe, jeśli odpowiednio się zabezpieczysz; że każdy tak robi, bo taka jest ludzka natura... „To normalne” lub „Nie wierzę, że są ludzie, którzy tego nie robią…”. Paradoks? Rozpustnicy (przepraszam za określenie) myślą, że wszyscy wokół nich się pieprzą (jak mogłoby być inaczej); złodzieje, którzy kradną wszystko; cudzołożnicy (znowu przepraszam za słownictwo), którzy wszystko zmieniają... Prokrustowe łóżko w akcji Drugi bóg dotyczy zemsty, krwi, policzka i oka. Przemawia głosem drugiego Rodzica, grożąc i karząc. „Nizzy!” żyj, oddychaj, krzycz, gdy ktoś je udusi, zgwałci i zabije… ty też nie powinieneś się stawiać. Umrzyj dobrą, posłuszną dziewczyną (lub dobrym chłopcem). Trzeci bóg dotyczy zemsty. Krzyczy głosem zbuntowanego dziecka, wzywając do honoru, sprawiedliwości itp. Ten bóg aktywuje się szczególnie często, gdy jesteśmy „obrażeni”. „Wyobrażasz sobie, że nie zapłacono mi za projekt. I tyle, suki! A po 10 minutach znasz już wszystkie szczegóły długiego, opartego na wzajemnej przemocy związku… Ale z jakiegoś powodu kara zdecydowanie musi spotkać te szczególne „suki”. Kusi mnie, aby zadać hipotetyczne pytanie: „Kim są te suki?” Ale wtedy Bóg włącza numer jeden i „wszyscy to robią, to nie twoja wina”. Jest też czwarta – słabeusz, pielęgniarka, beksa, słabeusz, przegrany. Ten, który szepcze Ci o tym, jak zły jesteś i/lub jak niesprawiedliwy jest dla Ciebie świat; i że już nigdy nic z tym nie zrobisz, bo skała, a ty jesteś tylko ziarenkiem piasku, niczym (jak inni)... A najśmieszniejsze jest to, że oni wszyscy są „w mojej duszy”. Domowy Bóg, do codziennego użytku. Bardzo wygodny, zawsze pod ręką. Najważniejsze jest, aby złożyć ofiarę na czas. „Och, dlaczego nie możesz wyjść za mąż?” - pomyślała obywatelka Nadine Schweigert... i wyszła. Teraz w jej rodzinie panuje pełna harmonia... I z Bogiem też: najważniejsze jest co? – tak, aby nie zakłócać życia i cieszenia się procesami fizjologicznymi. Żyjesz tylko raz. Zabierz z życia wszystko. Żyj szybko – umieraj młodo Główną zaletą osobistego panteonu jest to, że ich światopogląd nigdy nie będzie się różnił od mojego, nigdy nie wyjdzie poza moje „wierzę” (mama powiedziała, Biblia mówi… itd.) i nie ma nikogo na zewnątrz. który mu powie: „Wiesz, przyjacielu, oprócz wojny nuklearnej jest jeszcze kilka sposobów rozwiązania konfliktu…” Ale co, jeśli założymy, że istnieje Inny Bóg, który jest poza twoją Jaźnią, który nie jest owocem? twoich dziecięcych traum, przekonań, projekcji złej i dobrej matki oraz papieża, który przemawia nieznanym głosem, który nie przejmuje się zbytnio twoimi oczekiwaniami co do jego zachowania, a już na pewno nie przejmuje się tym, co mówią twoi osobiści, udomowieni bogowie.. A co jeśli założymy, że gdzieś istnieje świat, którego najwyższym Bogiem nie jesteś Ty?