GRANICY DOROSŁEGO I MŁODZIEŻA Czym są granice?! Do czego są potrzebni?! Co zrobić z dzieckiem, które jeszcze wczoraj było wzorowe i posłuszne, a dziś już się kłóci i jest bezczelne?! „Nie rozumiesz mnie”, „ja wszystko wiem”… Brzmi znajomo?! Gratulacje, jesteście rodzicami nastolatka. Co powinniście wiedzieć o okresie dojrzewania?! Dziecko zmienia się nie tylko fizycznie, ale także psychicznie. Następuje tworzenie pola emocjonalnego, adaptacja społeczna, system wartości i osobiste zasady osobowości, a także ostro manifestują się granice. Dla dziecka to wszystko jest stresem i wsparcie rodziców jest ważniejsze niż kiedykolwiek. Czym są granice?! Granice to miejsce, w którym kończy się przestrzeń naszego Ja, a zaczyna przestrzeń Innego. Oddzielają nasze od tego, co nie jest nasze. Nasze własne jest tym, co pochodzi od nas i należy do nas, są to ubrania, książki, rzeczy, zainteresowania, myśli, emocje, nasze zdanie i nasza pozycja. W rodzinie kształtuje się poczucie granic swoich i innych. To rodzice dają dzieciom przykład, jak radzić sobie z własnymi granicami i granicami bliskich. Nasze granice zmieniają się wraz z wiekiem. A to, co było ważne dla dziecka w wieku 6 lat, może już nie być ważne w wieku 15 lat. Kiedy nastolatek czuje naruszenie jego przestrzeni osobistej i nie podoba mu się to, stara się chronić swoje granice najlepiej, jak potrafi. Najczęściej objawia się to warczeniem, chamstwem, krzykiem, czasem jest to wycofanie, cisza, izolacja. Co powinni zrobić rodzice?! Jest takie ćwiczenie, które pozwoli dorosłemu zrozumieć i zaakceptować prawo nastolatka do swojej przestrzeni osobistej to musisz zrobić 3 listy: 1. Na jakie tematy dotyczące mojego życia na pewno nie rozmawiałabym z nastolatkiem?2. Na jakie tematy i pytania dotyczące mojego życia jestem gotowy rozmawiać z nastolatkiem?3. Jakie tematy lub obszary życia nastolatka chciałbym z nim omówić? Dzięki temu Rodzic zobaczy, że nie może rozmawiać z dzieckiem na wszystkie tematy, są obszary, w których nie chciałby go poświęcać. Oznacza to, że rodzic ma osobiste granice, których nie chce pozwolić dziecku przekroczyć. Dziecko ma także prawo do własnych, zamkniętych tematów, których nie chciałoby poświęcać rodzicom. Kolejne ćwiczenie pomoże Ci dowiedzieć się, jakich tematów pragnie nastolatek i jest gotowy na komunikację z osobą dorosłą poproś go również o sporządzenie 2 list: 1. Na jakie tematy dotyczące mojego życia na pewno nie rozmawiałbym z rodzicami?2. O jakich tematach i pytaniach dotyczących mojego życia jestem gotowy porozmawiać z rodzicami? Porównując te ćwiczenia, można stwierdzić, że pokrywają się one; pomogą one rodzicom podjąć pierwsze kroki w celu zapewnienia poufności komunikacji z dzieckiem, bez naruszania jego osobistych granic takie rzeczy przytrafiają się rodzicom? Jak mówić o emocjach, żeby Cię usłyszano?! Przypomnij sobie ostatnią sytuację, kiedy byłaś zła na swoje dziecko i opisz ją w kilku zdaniach – co powiedziałaś, co poczułaś, jaka była reakcja?! Spróbuj przeformułować słowa w 3 krokach: 1. Przyjrzyj się sytuacji i opisz swoje emocje słowami - „Jestem zirytowany”, „Jestem zły”, „Jestem zły”. 2. Podaj prawdziwy powód swojego stanu. Na przykład „umówimy się, że pomożesz w sprzątaniu”. 3. Powiedz, czego chcesz w tej chwili. Na przykład: „Naprawdę potrzebuję twojej pomocy, wsparcia, nie poradzę sobie bez ciebie”. Przeczytaj sobie całe zdanie, na przykład: „Jestem zły, bo zgodziliśmy się, że pomożesz mi w sprzątaniu, potrzebuję twojej pomocy, bo nie mogę sobie bez ciebie poradzić”. Weź 3 głębokie oddechy lub policz do 10 i zrób wdech. Dokładne zdanie z nazwą twoich emocji pomoże nastolatkowi lepiej zrozumieć twój obecny stan. Pamiętaj, że okres dojrzewania nie jest wieczny, przeminie. Utrzymuj pełną zaufania relację z dzieckiem, szanuj jego osobiste granice.