Od autorki: (Fragment mojej nowej książki „Kobieta wybiera”). Ilu poetów, pisarzy, artystów, muzyków śpiewało i nadal śpiewa o miłości! Można przeszukać całą historię i literaturę - wszyscy śpiewają nie o miłości, ale o zakochaniu, które nazywa się także miłością romantyczną. Nigdy nie spotkałam się z pracą, która mówiłaby o prawdziwej miłości: o tym cichym i głębokim uczuciu, które nie potrzebuje zewnętrznych ocen. Dorośli po prostu to uwielbiają. Osoba, zgodnie z teorią słynnego psychoanalityka E. Berne'a, ma trzy główne stany ego: Dziecko, Dorosły i Rodzic. Najczęstsze stany ego w społeczeństwie to Rodzic i Dziecko. Na tej strukturze budowane są niemal wszystkie relacje. „Dziecko” szuka dla siebie autorytetu, podziwia i stawia na „piedestale” tego, którego podziwia; jest zależny i szuka wsparcia; często jest bezradny; reaguje gwałtownie i przy podejmowaniu decyzji kieruje się uczuciami. Ze stanu ego „Dziecka” następuje zakochanie. Aby to zrozumieć, zastanówmy się, czym jest miłość? To jest umieszczenie obiektu miłości na „piedestale”: „On jest najlepszy! On jest taki piękny! Nie ma na świecie nikogo lepszego od niego!” – czy kiedykolwiek doświadczyłeś czegoś takiego lub słyszałeś o tym od kogoś? Jeśli jest ktoś, kogo podziwiam, to znaczy, że sam nie jestem zbyt dobry: „on jest lepszy ode mnie” – bo w tym przypadku patrzymy od dołu do góry: na górze jest obiekt miłości, a na dole jesteśmy my sami. Dokładnie tak dzieci patrzą na swoich rodziców. Gwałtowna manifestacja uczuć. Taka manifestacja uczuć jest charakterystyczna dla „Dziecka”, gdy wydaje mu się, że nigdy nie będzie lepiej. Albo odwrotnie: cierpi tak bardzo, że jest gotowy popełnić samobójstwo. Dorośli są zrównoważeni w swoich uczuciach. Strach przed utratą obiektu miłości. Cierpienie zaczyna się, gdy wydaje ci się, że ten „drużb” nagle cię opuści i woli od ciebie kogoś innego. Chwytasz go jak słomkę i myślisz, że nie możesz bez niego żyć. To skupienie na jednym obiekcie. Niekoniecznie na osobie, bo dzieci często krzyczą: „Chcę tę lalkę!” Kochanek cały dzień i noc myśli o swoim obiekcie; nie może bez niego żyć, w dosłownym tego słowa znaczeniu. Nie będę Cię za bardzo denerwować, chcę, żebyś zrozumiała, jakie są oznaki zakochania i czego tak naprawdę chcesz. Zakochiwanie się jest jak szczepionka na wejście w dorosłość: pokonałeś to i dorastałeś w tym. Aby uniknąć błędów w przyszłości, gdy zdasz sobie sprawę, że nie jesteś tym, z którym jesteś w harmonii, musisz poznać pułapki zakochania. Pomogą Ci poradzić sobie z sytuacją i świadomie podejmować decyzje. Pułapki zakochania: „Pułapka niższości”. W tym przypadku wybierasz jako obiekt miłości osobę, która Twoim zdaniem nie jest do końca dobra: może być niewykształcona lub zachowywać się wyzywająco, lub może nie odnieść sukcesu w życiu. Jesteś pewien, że bez Ciebie będą zgubieni. Zakochujesz się i zaczynasz z całych sił pomagać wybranemu. Często nie ma z jego strony żadnych uczuć, ale nawet to cię nie powstrzymuje. Kiedy osiągniesz swój cel, a on uniezależni się od ciebie, tracisz zainteresowanie nim i zdajesz sobie sprawę, że to nie była miłość, jesteś po prostu „polepszaczem”. Nieznośnie żal Ci kogoś, być może dlatego, że ma pecha w życiu, jego przyjaciele, rodzice odwrócili się od niego lub widzisz jego smutną twarz. Stajesz się jego radością i starasz się go uszczęśliwić. Kiedy zdasz sobie sprawę, że dana osoba wcale nie jest nieszczęśliwa, tracisz zainteresowanie nią i zdajesz sobie sprawę, że twoja miłość minęła „Pułapka szczęścia”. Spotykasz osobę, z którą masz podobne zainteresowania: razem uprawiacie sport, gracie w szachy. Myślisz, że to jest miłość. Ale ponieważ zainteresowania zmieniają się w młodości i pewnego dnia widzisz, że twój wybrany zainteresował się czymś innym, na przykład dyskotekami, wtedy wyższe uczucie do niego gdzieś wyparowuje i rozumiesz, że to była tylko miłość i nic więcej niż ty