Od autorki: Artykuł powstał w ramach projektu „Jestem rodzicem”: Rywalizacja rodziców o miłość dziecka jest zjawiskiem częstym, ale mało dyskutowanym. Po pierwsze, jest to uczucie „zakazane”; jest potępiane w społeczeństwie. Po drugie, zazdrość nie jest łatwa do zniesienia, a jej konsekwencje mogą nie być najbardziej różowe dla całej rodziny. Główne zagrożenia Głównym niebezpieczeństwem zazdrości rodzicielskiej jest to, że niszczy ona rodzinę od środka. Częściej pojawia się na tle niekorzystnej sytuacji – kryzysu w rodzinie, rozwodu itp., ale może pojawić się także w rodzinie zamożnej. Negatywnie wpływa to zarówno na relacje dziecko-rodzic, jak i na relacje małżeńskie. Małżonkowie rywalizują o miłość i uwagę dziecka, odczuwają nieufność, urazę, ból. Dziecko znajduje się w trudnej sytuacji. Uważa, że ​​każdy wyraz miłości, jaki wyraża wobec któregokolwiek z rodziców, ma ogromny wpływ na ich związek. Jego reakcja jest zwykle budowana według jednego z dwóch typów. W pierwszym przypadku dziecko doświadcza lęku i poczucia winy, ogromnej odpowiedzialności za wyrażanie swoich uczuć, boi się, że skrzywdzi rodziców. Takie dziecko może dorastać z poczuciem odpowiedzialności za szczęście swoich rodziców i ogromnym kompleksem winy. W drugim przypadku dziecko rozumie, że manipulując uczuciami rodziców, może zdobyć wszystko, czego chce, ponieważ rodzice starają się spełnić każdą jego zachciankę. W takich przypadkach dorastają manipulacyjne dzieci, nad którymi rodzice nie mają kontroli. W niektórych przypadkach jedno z rodziców „wygrywa” nawiązując bliższą relację z dzieckiem. Powoduje to najgłębszą alienację pomiędzy małżonkami, a zbyt silna więź rodzica z dzieckiem powoduje, że dzieci wyrastają na „mamusię” lub „tatusia”, a później trudno im wyzwolić się spod wpływów rodziców i zbudować ich własne życie. Przyczyny zazdrości rodzicielskiej Istnieją dwie główne przyczyny zazdrości rodzicielskiej. Pierwszą z nich jest miłość do dziecka i obawa przed utratą jego miłości. Czasem rodzice też mają poczucie własnej bezsilności i poczucia winy wobec dziecka z jakiegoś powodu: „Jestem złym rodzicem i on przestanie mnie kochać”. Jeśli rozpoznajesz te uczucia, możesz popracować nad zwiększeniem swojej pewności siebie jako rodzica. Pomoże Ci to w mniejszym stopniu polegać na reakcjach emocjonalnych dziecka i będziesz w stanie lepiej radzić sobie z sytuacją. W innym przypadku zazdrość pojawia się, gdy w związku małżeńskim pojawiają się problemy. Jeśli małżonkom nie udało się zbudować ze sobą bliskich relacji, często starają się zacieśnić więź z dzieckiem, a nawet całkowicie porzucając relację mąż-żona na rzecz relacji rodzicielskiej. Czasami zazdrość rodzicielska jest przejawem walki o władzę w rodzinie. W korzystnej sytuacji jest ten, kto jest wspierany przez dziecko. Zazwyczaj zazdrość rodzicielska pojawia się samoistnie, ale zdarza się, że jeden z małżonków wywołuje ją celowo, na przykład podczas rozwodu. Dzieci są porywane, wyrzucane z domu, toczą się procesy dotyczące ich miejsca zamieszkania, a wszystko to robią małżonkowie w imię wzajemnej manipulacji i walki. Sytuacja ta okazuje się dla dziecka niezwykle traumatyczna. Co robić? Jeśli znasz zazdrość rodzicielską, spróbuj zrozumieć jej źródło i cele. Na czym ci tak naprawdę zależy? Pragniesz osiągnąć szczególną pozycję w rodzinie i władzę, martwisz się swoją niekompetencją, boisz się utraty miłości swojego dziecka? Jeśli zrozumiesz swoje prawdziwe motywy, łatwiej będzie Ci zdecydować, co dalej robić. Jeśli to możliwe, przedyskutuj sytuację ze swoim współmałżonkiem; istnieje duże prawdopodobieństwo, że Twoje obawy są bezpodstawne. Jeśli nie potrafisz samodzielnie uregulować sytuacji, skonsultuj się z psychologiem. I staraj się chronić swoje dziecko przed trudnym wyborem między mamą a tatą. W ten sposób zachowasz jego zdrowie psychiczne. Zapisz się na minikurs autora artykułu „Jak poprawić relacje z ludźmi".